Εδώ και μερικά χρόνια η ηγεσία του ΚΚΕ και φυσικά τελευταία ο γ.γ. Δ. Κουτσούμπας, με ύφος 12 καρδιναλίων του μαρξισμού μας λέει ότι δεν υπάρχει διαφορά, στο πλαίσιο του καπιταλιστικού συστήματος, είτε η Ελλάδα είναι στην ευρωζώνη, είτε είναι στην Ε.Ε., είτε δεν είναι. Ότι, οι εργαζόμενοι δεν έχουν να κερδίσουν από αυτό, ή σε τελική ανάλυση σπουδαία πράγματα, αν η αποδέσμευση από την Ε.Ε. δεν συνδεθεί με την εγκαθίδρυση του «σοσιαλισμού».
Πρόκειται όχι μόνο για αντιεπιστημονική θέση αλλά και για ανιστόρητη, τουλάχιστον όσον αφορά τις παραδόσεις και «τα γράμματα» της ελληνικής αριστεράς.
Ο ίδιος ο Δ. Κουτσούμπας αναφέρθηκε προ μηνών στη βουλή -εγκαλώντας τον Τσίπρα για το ζήτημα της Ε.Ε.- στην ιστορική ομιλία του Η. Ηλιού στην βουλή: «Η ΕΛΛΑΣ ΣΤΟΝ ΛΑΚΚΟ ΤΩΝ ΛΕΟΝΤΩΝ».
Ο Η. Ηλιού διατύπωνε τότε:
«Μακριά από κάθε αντιπολιτευτική νοοτροπία ή στενό κομματικό πολιτικό ελατήριο, αλλά μόνο από βαθιά συναίσθηση της ευθύνης μας και με μοναδικό κριτήριο το πραγματικό εθνικό μας συμφέρον προειδοποιήσαμε, ότι η σύνδεση της χώρας μας, χώρας ακόμη υποανάπτυκτης, με την Κοινή Αγορά των Έξι ασύγκριτα προηγμένων χωρών της Δυτ. Ευρώπης, όχι μόνο κανένα θετικό πλεονέκτημα ή ελπίδα οικονομικής αναπτύξεως δεν μας παρέχει, αλλά αντίθετα μας οδηγεί με βεβαιότητα στην καταβαράθρωση της οικονομίας μας….
Είναι αξίωμα της οικονομικής θεωρίας, στηριγμένο σε πλούσια μέχρι σήμερα πείρα, ότι, όταν συγχωνεύονται σε ενιαίο οικονομικό χώρο, χώρες ανισόμετρα αναπτυγμένες, το αποτέλεσμα είναι οι μεν αναπτυγμένες να αναπτύσσονται ακόμη περισσότερο και ταχύτερα και να γίνονται πλουσιότερες, οι δε καθυστερημένες να πέφτουν σε μεγαλύτερη εξαθλίωση και φτώχεια. Και οπωσδήποτε από κανέναν δεν αμφισβητείται ότι οι οικονομικές ενώσεις του είδους αυτού μοιραία οδηγούν στη διεύρυνση του χάσματος μεταξύ αναπτυγμένων και υποανάπτυκτων»…… Η. Ηλιού
Ο Η. Ηλιού, αναφέρεται σε οικονομικές θεωρίες της εποχής, όπου η πιο σύγχρονή του είναι του κέντρου-περιφέρειας του Μυρντάλ, αλλά και του Γάλλου Μαρσάλ κ.α., όπως κατονομάστηκαν σε εκείνη την σπουδαία συζήτηση στο ελληνικό κοινβούλιο. Έτσι προβλέπεται η αποβιομηχάνιση, η φτωχοποίηση και η αποικιοποίηση της πατρίδας μας.
Ο σουηδός νομπελίστας οικονομολόγος και κοινωνιολόγος Μυρντάλ, έχει δείξει, ίσως καλύτερα από άλλους εκείνη την εποχή, ότι ιδιαίτερα μέσα σε μια χώρα, αλλά και σε διεθνές επίπεδο, στον ανάλογο βαθμό που υπάρχει απελευθέρωση του εμπορίου και ελεύθερη διακίνηση των συντελεστών παραγωγής, το κέντρο, οι ανεπτυγμένες περιοχές, αποψιλώνουν τις καθυστερημένες, έτσι οι διεθνείς και οι περιφερειακές ανισότητες βαθαίνουν.
Οι επιχειρήσεις του κέντρου που διαθέτουν παραγωγικό πλεονέκτημα, λόγω υψηλής τεχνολογίας, δεξιοτήτων του εργατικού δυναμικού, οικονομιών κλίμακας και συγκέντρωσης, και διάφορων ιστορικών λόγων, πλημμυρίζουν με αγαθά την περιφέρεια, σταδιακά την αποδυναμώνουν, δημιουργώντας ανεργία και τάση μετανάστευσης.
Το κέντρο ενισχύει την παραγωγική του βάση, καταλαμβάνει τις αγορές της περιφέρειας, αυξάνει τους μισθούς, ενώ συγχρόνως υποδέχεται εργατικό δυναμικό. Μεγαλώνει την αγορά του και με αυτό τον τρόπο, μπαίνει σε μια διαδικασία αυτοτροφοδοτούμενης ανάπτυξης, ή όπως λέει ο Μυρντάλ σωρευτικής αιτιότητας. Στο κέντρο η αιτία που δημιουργείται ο πλούτος είναι ο πλούτος, αντίθετα στην περιφέρεια η πενία γεννάει την πενία. Να σημειώσουμε, ότι αυτό το συμπέρασμα ότι η φτώχια είναι η αιτία της φτώχιας, το έβγαλε ο Μυρντάλ ως κοινωνιολόγος, όταν μελέτησε την μαύρη κοινότητα των ΗΠΑ και το μετέφερε στις οικονομικές επιστήμες. Από εκεί προκύπτει η έννοια της σωρευτικής αιτιότητας. ( βλ: Περί της εξάρτησης και άλλων δεινών, η νέα ζώνη της Λατινικής Αμερικής, Παπουλής, http://www.tometopo.gr/home/metopo/978-2012-10-14-20-47-42.html).
Συνεπώς η θέση της ηγεσίας του ΚΚΕ, αρνείται την ύπαρξη κέντρου και περιφέρειας στον καπιταλισμό, στην ευρωζώνη και στην Ε.Ε.. Αρνείται ότι η θέση μιας χώρας στον διεθνή καταμερισμό εργασίας παίζει καθοριστικό ρόλο για το επίπεδο ζωής της εργατικής τάξης. Γιατί η συμμετοχή της Ελλάδας στην Ε.Ε. και πολύ περισσότερο στον σκληρό πυρήνα της, την ζώνη του ευρώ την κατέστρεψε παραγωγικά, οδήγησε σε συνθήκες πλαστής ευμάρειας και στρεβλής ανάπτυξης (μη διεθνών εμπορεύσιμων αγαθών και υπηρεσιών) μέσω του εξωτερικού δανεισμού, με τελικό αποτέλεσμα την χρεοκοπία και την υπαγωγή της στον εξωτερική οικονομική σατραπεία. Όλα αυτά είχαν και έχουν τεράστιο αποτέλεσμα στα ποσοστά ανεργίας, κοινωνικού κράτους και επιπέδου και ποιότητας ζωής του λαού και των εργαζόμενων τάξεων.
Εκτός αν η ηγεσία του ΚΚΕ πιστεύει στον παραλογισμό, ότι η Ελλάδα είναι στο ίδιο επίπεδο με την Γερμανία, άρα και οι συνθήκες ζωής. Κάτι που δεν αποκλείεται όταν μας λένε ότι σε όλη την Ε.Ε. ισχύει ή ίδια πολιτική (κάτι που έχει βάση), με τα ίδια αποτελέσματα για τους λαούς (κάτι που δεν έχει απολύτως καμία βάση).
Η Ε.Ε. αποτελεί την ζώνη της υπερπαγκοσμοιοποίησης του πλανήτη, με σκληρό πυρήνα της την ζώνη του ευρώ, όπου απουσία εθνικών νομισμάτων επιβάλλεται σε δεύτερο βαθμό, η πολιτική της απόλυτης αγοράς. Σε αυτήν την «ενιαία» πολιτική που επιβάλει το κέντρο, η περιφέρεια καταστρέφεται και οι νέοι της μεταναστεύουν προς τις Γερμανίες του «Βορρά» που αντίθετα από τον «Νότο» έχουν τουλάχιστον υπερδιπλάσιους μισθούς, χαμηλή ανεργία και διατηρούν συγκροτημένο κοινωνικό κράτος .
Όπως έλεγε ο Η. Ηλιού, υπάρχουν χώρες που δεν μπορούν να επιβιώσουν στην Κοινή αγορά όπως η Ελλάδα. Αυτό ακριβώς δεν «καταδέχεται» η υψηλή κομμουνιστική ομάδα της ηγεσίας του ΚΚΕ, την ανάγκη δέκα εκατομμύρια ελλήνων να ζήσουν με μια στοιχειώδη αξιοπρέπεια, με χαμηλή ανεργία, χωρίς να μεταναστεύουν, χωρίς οι τριαντάρηδες να ζούνε στο παιδικό δωμάτιο και οι πενηντάρηδες με την σύνταξη του ογδοντάρη πατέρα τους και ας είναι στο καπιταλιστικό πλαίσιο.
Γιατί τότε το ΚΚΕ αντιτάχθηκε με σθένος στην συνθήκη του Μάαστριχτ; Έχει σημασία η χώρα να εγκαταλείψει την συνθήκη του Μάαστριχτ και την ευρωζώνη;
Ο ισλανδικός λαός που παραμένει «γενικά» στον καπιταλισμό, δεν κέρδισε την εργασία του και την αξιοπρέπειά του ακολουθώντας τον αντίθετο δρόμο από αυτόν της υποταγής στο πλαίσιο της παγκοσμιοποίησης, του Δ.Ν.Τ. και της Ε.Ε.. Δεν είναι ένα παράδειγμα η Ισλανδία για την Ελλάδα, «σοφέ» γραμματέα του ΚΚΕ;
Ας λέει ο Κουτσούμπας, ανόητες «κουτσουμπιές», η δυνατότητα ανάκτησης της δημοσιονομικής, συναλλαγματικής, νομισματικής πολιτικής, μπορεί σε πρώτη φάση να ρυθμίσει την οικονομία, και να βγάλει την χώρα από την κρίση, άρα και να περιορίσει σημαντικά την ανεργία και να βελτιώσει την ζωή των ελλήνων. Η ανάκτηση της εμπορικής πολιτικής, της βιομηχανικής και αγροτικής πολιτικής σε δεύτερη φάση, μέσα από την έξοδο της Ελλάδας από την Ε.Ε. θα την φέρει σε άλλη θέση στον διεθνή καταμερισμό εργασίας.
Η ανάκτηση της εθνικής και λαϊκής κυριαρχίας, με την πολιτική σχετικής «αποπαγκοσμοιοποίησης», και δημόσιου σχεδιασμού της ανάπτυξης, θα ενισχύσει τις δυνάμεις της εργασίας και της δημοκρατίας και έτσι θα είναι σε ικανή θέση ο λαός να διαλέξει μέχρι που θα τραβήξει το ταξίδι του, αν επιθυμεί να ζήσει σε ένα κοινωνικό «Μπουένος Άιρες» της Μεσογείου, σε μια νέα Ισλανδία, ή σε ένα δικό του (οικο) σοσιαλιστικό πείραμα , ή ακόμη και στο σύστημα συνολικού κεντρικού σχεδιασμού που πρεσβεύει το ΚΚΕ.
Ένα είναι βέβαιο, οι Κουτσουμπιές περί άμεσης αναγκαιότητας σοσιαλιστικής αλλαγής, δεν έχουν καμία απολύτως βάση και συνιστούν απόδραση από την σκληρή ιμπεριαλιστική πραγματικότητα της ευρωζώνης και της Ε.Ε.. Οι θεωρίες της άρνησης του ιμπεριαλισμού και της υπαρκτής αντίθεσης κέντρου-περιφέρειας που βουλιάζουν την Ελλάδα, συνιστούν μετατροτσκιστικό ανάγνωσμα, επιπέδου Άγη Στίνα, δεν έχουν καμία σχέση με την αγωνιστική ιστορία αλλά και τον θεωρητικό πλούτο του ΚΚΕ, σπέρνουν την σύγχυση στο λαό και προσφέρουν νερό και ύδωρ στα ευρωζωνικά δεσμά κατοχής της πατρίδας μας και του λαού μας.
Ότι και να λέει ο Κουτσούμπας την απάντηση την δίνει πάλι ο Η.Ηλιού: «Η σκληρή ανάγκη της άμυνας, κυρίως η ανάγκη της επιβίωσης θα αναγκάσει και ήδη άρχισε να αναγκάζει τις λαϊκές μάζες, τις παραγωγικές τάξεις, όλα τα στρώματα του λαού που πλήττονται και θα πλήττονται , όλο και εντονότερα με την πάροδο του χρόνου από την εξώθηση της χώρας στο Λάκκο των Λεόντων της Κοινής Αγοράς να πάρουν την υπόθεση στα χέρια τους, να προσπαθήσουν με την δράση τους να αποτρέψουν τα επερχόμενα δεινά, να προασπίσουν τα δικαιώματά τους και το μέλλον της Πατρίδας».