Το αποτέλεσμα των εκλογών της 20ής Σεπτεμβρίου έχει πολλές αναγνώσεις, αλλά και ιδιαίτερα χαρακτηριστικά. Μια βδομάδα μετά τα κόμματα μετράνε κέρδη και ζημιές και επιχειρούν διορθωτικές κινήσεις. Ο ελληνικός λαός στη συντομότερη, ίσως, προεκλογική περίοδο της μεταπολίτευσης έκανε τις επιλογές του, οι οποίες είναι απολύτως σεβαστές, αλλά όχι απαραίτητα και σωστές.
Αναμφίβολα οι ψηφοφόροι ανέδειξαν μεγάλο νικητή το κόμμα του Αλέξη Τσίπρα. Οι πολίτες μάλλον αποδέχτηκαν ότι δεν υπάρχει εναλλακτική πρόταση μετά την πολιτική μετάλλαξη του ΣΥΡΙΖΑ και θεώρησαν πως ανάμεσα στους δύο του δικομματισμού, ονυν πρωθυπουργός μπορεί να εφαρμόσει ηπιότερα το μνημόνιο με ισοδύναμα. Βεβαίως αυτό θα αποδειχθεί φενάκη, αφού δεν μπορεί να υλοποιηθεί κανένα παράλληλο πρόγραμμα και οι δανειστές θα επιμείνουν και θα επιτύχουν, όπως έχει συμβεί μέχρι τώρα, απόλυτη τήρηση των συμφωνηθέντων.
Ο κ. Τσίπρας, εκπρόσωπος πια τη νέας ευρωπαϊκής σοσιαλδημοκρατίας , θα επιχειρήσει με κάθε κόστος μέσα στο πλαίσιο της συμφωνίας και με τις ευλογίες του διευθυντηρίου της Ε.Ε. τον αστικό εκσυγχρονισμό που έχει ανάγκη η χώρα για να θεωρείται σύγχρονη και ευρωπαϊκή. Σ” εκείνους που δικαιολογημένα πανηγύρισαν ανήκουν και οι ΑΝΕΛ, οι οποίοι διέψευσαν για μια ακόμη φορά τα γκάλοπ. Μόνο που στην προσπάθεια τους να μάθουν το μικρό Αλέξη να γράφει και με το δεξί, έκαναν ήδη την πρώτη τους μεγάλη ανορθογραφία με τη γνωστή περίπτωση του κ. Δ. Καμμένου. Από κοντά στο χορό των νικητών και η Δημοκρατική Συμπαράταξη, η οποία αύξησε κατά τι τα ποσοστά της ευνοημένη από τη συγκυρία (εκλογική αποχή του κινήματος του κ. Γ. Παπανδρέου) και έχοντας ως προίκα το επώνυμο της αρχηγού της.
Ο προβεβλημένος από τα ΜΜΕ κ. Β. Λεβέντης και το κόμμα του βρέθηκε από το τηλεοπτικό του στούντιο και το μεταμεσονύχτιο χαβαλέ με τις πίτσες στα έδρανα του κοινοβουλίου. Μια απολιτική επιλογή, μια ψήφος διαμαρτυρίας η οποία δείχνει τον ξεπεσμό του πολιτικού μας συστήματος. Πολύ ανησυχητικό το γεγονός ότι εδραιώθηκε η ναζιστική Χ.Α στην τρίτη θέση. Δεν θέλω να είμαι απόλυτος και να αποδεχτώ ότι οι 500.000 περίπου ψηφοφόροι της είναι όλοι φασίστες, αλλά δεν μπορώ να δικαιολογήσω διαφορετικά την επιλογή τους, όταν γνωρίζουν ποια είναι η Χ.Α, όταν ο αρχηγός τους ανέλαβε την πολιτική ευθύνη για τη δολοφονία του Π. Φύσσα, και παρόλα αυτά συνειδητά την επιβραβεύουν στις εκλογές.
Στους μεγάλους χαμένους ανήκουν αναμφισβήτητα οι εταιρίες δημοσκοπήσεων, οι οποίες για μια ακόμη φορά απέτυχαν παταγωδώς στις προβλέψεις τους χάνοντας την όποια αξιοπιστία τους είχε μείνει. Ασφαλώς ήττα στρατηγικής αποτελεί το ποσοστό της Ν.Δ. και η 7,5 μονάδες διαφορά από το ΣΥΡΙΖΑ. Η αξιωματική αντιπολίτευση έχει ήδη μπει σε φάση εσωστρέφειας και περιδίνησης και θα χρειαστεί χρόνο, αλλαγή πολιτικής και νοοτροπίας και έναν χαρισματικό αρχηγό για να έχει πιθανότητες επιστροφής στην εξουσία. Στους ηττημένους και το ΠΟΤΑΜΙ, το οποίο ξεκίνησε θολό και κατέληξε ιλυώδες. Θύμα του ασαφούς πολιτικού του λόγου και του στριμώγματος που επικρατεί στον πάλαι ποτέ ισχυρό μεσαίο χώρο δύσκολα θα επιβιώσει πολιτικά. Μεγάλη αποτυχία για τη ΛΑΕ, η οποία δεν κατάφερε στο λίγο διάστημα που είχε μπροστά της να εκφράσει το ΟΧΙ και να πείσει για το εναλλακτικό σχέδιο που πρότεινε. Το επόμενο δύσκολο διάστημα που ακολουθεί και η απήχηση που θα έχει ο λόγος της στο μαζικό κίνημα θα δείξουν αν αυτή η ήττα ήταν καθαρά συγκυριακή. Τέλος, αν και στάσιμο σε ποσοστά, στην ουσία λαβωμένο βγαίνει και το ΚΚΕ , αφού δεν μπόρεσε ούτε αυτό σε συνθήκες πρωτοφανούς κρίσης να πείσει για την πρόταση του. Παραμένει παρόλα αυτά η ισχυρότερη δύναμη στο χώρο της αριστεράς και θα μπορούσε στις παρούσες συνθήκες με θαρραλέες κινήσεις να αναδιατάξει το πολιτικό σκηνικό.
Στην πραγματικότητα ο μεγάλος ηττημένος είναι ο ελληνικός λαός. Σε μια περίοδο όπου το τρίτο μνημόνιο και οι επιπτώσεις του ελάχιστα συζητήθηκαν, με την ψήφο του επικύρωσε εκ των υστέρων μια συμφωνία που εγκρίθηκε ερήμην του και εξέλεξε ότι διακαώς επιθυμούσαν οι δανειστές: μια μνημονιακή Βουλή σε συντριπτικό ποσοστό. Το επόμενο τρίμηνο, που θα υλοποιηθεί το 56% των εφαρμοστικών νόμων, ίσως συνειδητοποιήσει τις συνέπειες των επιλογών του. Και τότε μέσα στο γκρίζο και μελαγχολικό μετεκλογικό τοπίο μαζί με τις συνεπείς πολιτικές δυνάμεις, που υπερασπίζονται τα συμφέροντα και το δίκιο του, πιθανώς να ψάξει σε τούτη την έρημη χώρα που δεν του ’χει χαρίσει ποτέ ένα χάδι ως τώρα να βρει νερό, όπως λέει και ο Ν. Πορτοκάλογλου.
* εκπαιδευτικός στο 6ο Λύκειο Καλαμάτας