κατάμαυρες για τους εκπαιδευτικούς και τον κόσμο της Εργασίας συνολικά. Η καταγεγραμμένη, μέσω των ψηφοφοριών των ΕΛΜΕ, βούληση του κλάδου των καθηγητών για απεργία την πρώτη μέρα των πανελλαδικών δέχθηκε την εσωτερική τρικλοποδιά της ΠΑΣΚΕ, της ΔΑΚΕ και της Αυτόνομης Παρέμβασης και έτσι ένα πρωτοφανές και απίστευτα εξοργιστικό φαινόμενο είναι γεγονός: Παρά την μαζική απόφαση των καθηγητών για κήρυξη απεργίας την Παρασκευή, στην ΟΛΜΕ πλειοψήφησε το ακριβώς αντίθετο και η απεργία έσπασε από τα πάνω!
Στην συνεδρίαση των προέδρων των ΕΛΜΕ που πραγματοποιήθηκε, οι συνδικαλιστές τόσο των δύο κυβερνητικών παρατάξεων όσο και του συνυπεύθυνου και επίδοξου νέου διαχειριστή της κοινωνικής εξαθλίωσης, ΣΥΡΙΖΑ έκαναν την νύχτα μέρα και αντί να επικυρώσουν απλά τις επιλογές των Ενώσεών τους και να προχωρήσουν στην υλοποίησή τους όπως όφειλαν να κάνουν, μετέφεραν διαστρεβλωμένες αποφάσεις λειτουργώντας εις βάρος της απεργίας και παίζοντας ξεκάθαρα το παιχνίδι της κυβέρνησης.
Αστειότητες όπως το ότι «οι καθηγητές ψήφισαν για απεργία αλλά δεν είναι αποφασισμένοι να την υλοποιήσουν», κάτι που δεν θα έπρεπε να αποτελεί καν διακύβευμα με βάση τα όσα αποφασίστηκαν στις συνελεύσεις των ΕΛΜΕ, καθώς και γελοίες προτάσεις όπως «να δουλέψουμε με μαύρα περιβραχιόνια και το απόγευμα να βγούμε όλοι στις πλατείες», συνέδεσαν το παζλ της εσωτερικής καταστολής του αγώνα των καθηγητών πριν αυτός καν ξεκινήσει. Τα πλειοψηφούντα «λευκά» στην εκτός τόπου και χρόνου ψηφοφορία για το «αν υπάρχουν οι όροι για να απεργήσουμε» ήταν η οριστική ταφόπλακα στην απεργία.
Είναι ξεκάθαρο και πέρα από κάθε αμφιβολία: Μετά την πολύτιμη βοήθεια του ΠΑΜΕ, η κυβέρνηση βρήκε, στην σύγκρουση της με τον κλάδο των καθηγητών, τα συνδικαλιστικά της στηρίγματα στις παρατάξεις της Νέας Δημοκρατίας, του ΠΑΣΟΚ και του ΣΥΡΙΖΑ. Το σκανδαλώδες κρατικοσυνδικαλιστικό πραξικόπημα εις βάρος των καθηγητών πρέπει να σηματοδοτήσει τις διαδικασίες διαχωρισμού του κόσμου της Εργασίας από τον βραχνά των εργατοπατέρων και την λογική της εργαλειακής χρήσης των συνδικάτων προς όφελος αδιάφορων και παντελώς άχρηστων για την εργατική τάξη, κομματικών σχεδιασμών.
Η λύση για την απεμπλοκή της εργατικής τάξης από τον λαβύρινθο της ήττας, στον οποίο έχει εγκλωβιστεί, είναι κάτι παραπάνω από ξεκάθαρη. Αν δεν τεθεί άμεσα ζήτημα δομών και απεμπλοκής από την υπάρχουσα συνδικαλιστική πραγματικότητα, τότε φιάσκα όπως η εξέλιξη του αγώνα των καθηγητών θα είναι ο κανόνας. Στην ΟΛΜΕ, η γραφειοκρατία κατέστειλε την βούληση της βάσης. Η βούληση της βάσης πρέπει με την σειρά της να τσακίσει άμεσα την γραφειοκρατία.