Η Γαλλία με εξωτερικό χρέος 87% του ΑΕΠ, δηλαδή με κατά κεφαλήν εξωτερικό χρέος οι Γάλλοι στα 66.508 ευρώ, θα γίνει ο μεγάλος επενδυτής της Ελλάδας…
Σίγουρα ο πρόεδρος Ολάντ δεν έρχεται στην πτωχευμένη χώρα για να την βοηθήσει αλλά όπως κάθε φορά που η χώρα ήταν σε δύσκολη θέση η Γαλλία ήταν αυτή που ερχόταν με τους συγκεκριμένης ποιότητας υπηκόους της για να μας …βοηθήσει….
Η Ελλάδα, από τον καιρό του ξεσηκωμού του 1821 ήταν υπό την Αυστροουγγρική κηδεμονία. Πράγμα που σημαίνει ότι οι Γερμανοί καθορίζουν το ουσιαστικό μέλλον της χώρας μας ανά τους αιώνες, ακόμη και αν αλλάζει κάτι φαινομενικά πάντοτε θα πρέπει να είναι επί την επιρροή των αγγλοσαξονικών συμφερόντων, είτε αυτοί λέγονται Άγγλοι – ας μην ξεχνούμε ότι ο Βρετανικός θρόνος είναι Γερμανικής καταγωγής – Αμερικανοί ή Γερμανοί, όσο κι αν αυτό φαίνεται περίεργο.
Η Γαλλία παραδοσιακά έφερνε στην Ελλάδα όταν μπορούσε να παίξει κάποιον σημαντικό ρόλο τα δικά της «αποβράσματα» και εξηγούμαστε, επί του απίθανου Κωλέτη ήρθαν στην χώρα οι «Σαινσιμονιστές κατάδικοι» και οργάνωσαν μια αυταρχικότατη χωροφυλακή που εκτόπιζε τους επαναστάτες κλπ., έκτοτε το συνήθισαν και το συνέχισαν απέναντι στην Ελλάδα, ασφαλώς εδώ δεν κρίνουμε τις απόψεις των Γάλλων διανοουμένων, ούτε του Γαλλικού λαού, ο οποίος καμία σχέση δεν έχει με τέτοιου είδους αντιλήψεις. Όμως ακόμη και η είσοδος της χώρας στην ΕΟΚ έγινε με την επέμβαση του τότε Γάλλου προέδρου Βαλερύ Ζισκάρ Ντ Εσταίν, φίλου του δικού μας Καραμανλή.
Ας επανέλθουμε όμως στο σήμερα, σαφώς η Γαλλία θέλει τους Ελληνικούς σιδηροδρόμους, δηλαδή την ΤΡΑΙΝΟΣΕ και τις άλλες κερδοφόρες στην ουσία επιχειρήσεις της. Θα πρέπει να λάβουμε υπ’ όψιν μας ότι μια εταιρεία του Δημοσίου δεν χάνει ποτέ, αφού επιχειρεί θετικά προς άλλον κοινωνικό παράγοντα, αν βέβαια μπορούμε να συζητούμε για ένα κοινωνικό κράτος.
Ποιο λοιπόν είναι το κοινωνικό κράτος του συνεχιστή του Μιτεράν του προέδρου Ολάντ;
Ο πρόεδρος της Πέμπτης Γαλλικής Δημοκρατίας κ. Ολάντ σκοπεύει σε έναν διπλό στόχο με ένα συγκεκριμένο αποτέλεσμα και αυτό είναι η επανεκλογή του στις επόμενες εκλογές ως πρόεδρος, πράγμα ιδιαίτερα δύσκολο, αφού η Γαλλική αριστερά με την υποστήριξη των σοσιαλιστών στην δεκαετία του ’90 και του 2000 έχασε την εμπιστοσύνη των λαϊκών γαλλικών τάξεων. Με την νεοφιλελεύθερη πολιτική, αλλά με την σπέκουλα περί σοσιαλιστού και φίλου του «αριστερού» Alexis δημιουργεί σε συνδυασμό με κάποιες συμβολικές κινήσεις του, το πρόσωπο του διαχρονικού Γάλλου του Λαϊκού Μετώπου! Σίγουρα έχει πολύ καλούς συμβούλους ο κύριος πρόεδρος, ας δούμε κι εμείς αν μπορούμε ως πειρατές της Ε. Ε. να έχουμε κάποιο κέρδος.
Το σίγουρο είναι ότι έχουμε να χάσουμε και όχι να κερδίσουμε, βέβαια θα ρωτήσει κάποιος γιατί τα συστημικά κανάλια μιλάνε για σημαντικό γεγονός και μάλιστα για ένα φίλο της χώρας που μας υποστηρίζει στο θέμα του κουρέματος του χρέους. Το ερώτημα θα το απαντήσω εξ ίσου με ερώτηση - ρητορική- γιατί το ΔΝΤ επίσης ζητά κούρεμα του ελληνικού χρέους.
Κατά την κρίσιμη στιγμή μετά το ελληνικό δημοψήφισμα στις Βρυξέλλες ο Ολάντ δημιούργησε μια ένα γκροτέσκο προσωπείο του δήθεν διπόλου μεταξύ Γαλλίας και Γερμανίας, δηλώνοντας ότι η ασφυκτική πίεση της Γερμανίας απέναντι στην Ελλάδα, για την εφαρμογή του προγράμματος των μνημονίων δηλ. αυστηρής λιτότητας, είναι μία πολιτική επίθεση της Γερμανίας, όχι προς τον ελληνικό λαό και την δημοκρατία, κάτι που παγκόσμια ανέδειξαν τα κοινωνικά κινήματα υποστήριξης του ελληνικού ΟΧΙ, αλλά προς την Γαλλία. Η τοποθέτηση του Γάλλου προέδρου εισαγάγει έντονα για πρώτη φορά στα χρονικά το δίπολο Γερμανίας Γαλλίας. Βέβαια από την στιγμή εκλογής της τότε αντιμνημονιακής κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ, ο Ολάντ δεν ξεχνούσε να επαναλαμβάνει ότι η Ελλάδα οφείλει να τηρήσει τις μνημονιακές της δεσμεύσεις.
Άραγε το δίπολο τότε δεν υπήρχε;
Ο Ολάντ δεν διέφερε σε τίποτε από τον yesmenτης Μέρκελ Ραχόϊ. Το μόνο στο οποίο διέφεραν ήταν μια απλή υποσημείωση περί δήθεν δικαίων των Ελλήνων, αντίστοιχη της Αυστριακής κυβέρνησης, που δεν είχαν απολύτως καμία ουσιαστική παρέμβαση, παρά αποτελούσε παράδειγμα κλασσικό της ανούσιας σοσιαλδημοκρατικής ρητορείας, που με φανφαρώδεις εκφράσεις περί κοινωνικής δικαιοσύνης, πρόνοιας κλπ. στοχεύει στο να διαφοροποιηθεί από τα κόμματα του νεοφιλελευθερισμού ενώ στην πραγματικότητα πέρα αυτών των φρασεολογικών διαφορών δεν έχουν να χωρίσουν τίποτε.
Το φανταστικό δίπολο Γαλλίας Γερμανίας που εισαγάγει λίγες ώρες πριν το eurosummit ο Ολάντ στοχεύει να διατηρήσει με επίσημες επισκέψεις στη χώρα μας και στο Προεδρικό Μέγαρο, που θυμίζουν δεξιώσεις της προεπαναστατικής Γαλλίας στις Βερσαλλίες την ώρα που ο γαλλικός λαός λιμοκτονούσε εξαγριωμένος, με εριστικές παρατηρήσεις στον Alexis, τύπου δεν θα τα λέμε μόνο στις Βρυξέλλες κλπ. Εφόσον ο Γάλλος πρόεδρος ποτέ του δεν υποστήριξε τις τότε αντιμνημονιαακές θέσεις της ελληνικής κυβέρνησης και από την στιγμή που τίποτα διαφορετικό δεν έχει να προτείνει σήμερα, μετά το νέο μνημόνιο, πέραν της απλής και ανούσιας υπουποσημείωσης για ρύθμιση του ελληνικού χρέους, το φανταστικό δίπολο είναι ανύπαρκτο. Ο μόνος λόγος που ο Ολάντ κατασκεύασε αυτό το ψευδοδίπολο είναι η προσπάθεια του να γίνει η Γαλλία – εννοούμε την συγκεκριμένη κλίκα της αστικής τάξης που υποστηρίζει τον πρόεδρο Ολάντ – ισχυρός παίκτης εντός της ΕΕ, στοχεύοντας στην ηγεμονία της. Επιχειρεί να σχηματίσει τους δικούς της δορυφόρους ακολουθώντας την Γερμανική στρατηγική, θέλοντας έτσι να είναι ο κυρίαρχος των συσχετισμών και να γίνει χαλίφης στη θέση του χαλίφη.
Η Ελλάδα δεν έχει να κερδίσει κάτι από την επίσκεψη Ολάντ, παρά μόνο το ρόλο του δορυφόρου.
Τελικά ο Ολάντ θα προσπαθήσει να αποδείξει ότι είναι ο υποστηρικτής της πρώτης φοράς αριστεράς… στην Ελλάδα, με στόχο να υφαρπάξει αυτά που θα μπορέσει ή καλύτερα θα επιλέξει και θα παραστήσει στην χώρα του ότι είναι αυτός που επηρεάζει και ελέγχει την προοδευτική πρόταση στην Νοτιοανατολική Ευρώπη και στην Ευρωζώνη. Η Γαλλία είναι μεγάλη χώρα και θα πρέπει να υπολογίζεται από τους εταίρους διότι εμείς οι Γάλλοι έχουμε πολιτικές, αυτή είναι η πρόταση Ολάντ προς τους Γάλλους πολίτες σε αντίθεση με τον βοναπαρτισμό του Σαρκοζί.
Ασφαλώς δεν μπορούμε να προβλέψουμε το εκλογικό αποτέλεσμα των προεδρικών εκλογών της Γαλλίας σήμερα, όμως μπορούμε να δούμε και να κατανοήσουμε τις φαύλες κινήσεις Ολάντ προκειμένου να ωφεληθεί κάνοντας το ίδιο με τους Γερμανούς ακραίους νεοφιλελεύθερους που καταδυναστεύουν την χώρα μας.
ΔΕΝ ΠΑΕΙ ΑΛΛΟ