Ξεπερνά και την πιο τολμηρή φαντασία η ταχύτητα της πολιτικής “ωρίμανσης” του Αλέξη Τσίπρα. Τελευταίο δείγμα η πολύ “προχωρημένη”, σημερινή δήλωσή του από τη Λέσβο, όπου περιοδεύει μαζί με τον καινούργιο του σύντροφο, τον σοσιαλδημοκράτη πρόεδρο του Ευρωκοινοβουλίου Μάρτιν Σουλτς, για τον διαβόητο φράκτη του Έβρου. Απαντώντας στα κινήματα και τις οργανώσεις- μεταξύ των οποίων, και η νεολαία ΣΥΡΙΖΑ- που ζητούν την κατάργηση του φράκτη, ο οποίος ωθεί τους πρόσφυγες να θαλασσοπνίγονται στο Αιγαίο, ο πρωθυπουργός δήλωσε: «Φαίνεται καλή ιδέα για εκείνους που δεν έχουν ιδέα, που δεν γνωρίζουν ότι υπάρχουν νάρκες στον Έβρο»!
Η επιστήμη σηκώνει τα χέρια ψηλά. Αν το πρόβλημα είναι ότι υπάρχουν νάρκες στον Έβρο, γιατί η κυβέρνηση δεν φροντίζει- σε συνεργασία με την Τουρκία- να βγάλει τις νάρκες κατά μήκος ενός διαδρόμου που θα επιτρέπει την ασφαλή και νόμιμη δίοδο των προσφύγων; Ποιον προσπαθεί να εξαπατήσει ο πρωθυπουργός; Μήπως ήταν τόσο “ανίδεος” ολόκληρος ο ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και το σύνολο των αντιρατσιστικών και προοδευτικών δυνάμεων και κινημάτων, που καυτηρίαζαν με τον πιο κατηγορηματικό τρόπο τη φαεινή αυτή ιδέα του Χρήστου Παπουτσή, από το 2012; Μήπως ήταν παντελώς “ανίδεος” ο ίδιος ο Αλέξης Τσίπρας όταν περιελάμβανε στις προγραμματικές θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ, εν όψει των εκλογών του Ιανουαρίου του 2015, τη δέσμευση για κατάργηση του φράκτη και των πρακτικών της ανάσχεσης των προσφύγων;
Ακόμη χειρότερα, ο πρωθυπουργός εμφανίζεται τώρα να υιοθετεί πλήρως τη λογική της “Ευρώπης- φρούριο”, έναντι των μεταναστών, όταν δικαιολογεί τον φράκτη του Έβρου, λέγοντας ότι πρόκειται για τα εξωτερικά σύνορα της Ε.Ε., τα οποία ως χώρα έχουμε καθήκον να διαφυλάσσουμε. Αλίμονο αν τα σύνορα οποιουδήποτε κράτους ή της ίδιας της Ε.Ε. σημαίνουν τείχη απέναντι σε απελπισμένους ανθρώπους, θύματα των ιμπεριαλιστικών και των οικονομικών πολέμων της εποχής μας.
Στις 5 Ιανουαρίου του 2015, στην κορύφωση της προεκλογικής περιόδου, ο Αντώνης Σαμαράς έσπευσε στις Καστανιές του Έβρου για να φωτογραφηθεί δίπλα στο φράκτη και να διακηρύξει ότι “κάνει καλή δουλειά”, καταγγέλλοντας τον ΣΥΡΙΖΑ για “ανευθυνότητα”, επειδή επιζητούσε την κατάργησή του. Όλη η Αριστερά είχε καταγγείλει τότε τον πρωθυπουργό της Δεξιάς για τη δημαγωγική επένδυσή του στην ξενοφοβία. Προκαλεί πραγματική θλίψη το θέαμα ενός Αλέξη Τσίπρα που δεν διστάζει να υιοθετεί τη γλώσσα των χθεσινών αντιπάλων του, ακόμη και για ένα ζήτημα στοιχειωδών ανθρωπίνων δικαιωμάτων, όπως το προσφυγικό. Και να σκεφτεί κανείς ότι αυτή η κυβέρνηση δεν έχει κλείσει ούτε ενάμιση μήνα ζωής...