Με το απρόσμενα ενισχυμένο της χαρτί και με μία Γαλλία να αναλαμβάνει έναν πιο διακεκριμένο ρόλο, η Δύση προσπαθεί να ανακτήσει όχι μόνο την αφήγησή της, αλλά και την ατζέντα της όσον αφορά την συνεχιζόμενη διαμάχη στη Συρία, μία ατζέντα που–τελευταία- είχε εκτροχιαστεί από τη ρωσική στρατιωτική επέμβαση και τα πρόσφατα οφέλη που αποκτήθηκαν στο πεδίο της μάχης από τις συριακές στρατιωτικές δυνάμεις.
Η Guardian του Λονδίνου δήλωνε στο άρθρο της «Οι επιθέσεις στο Παρίσι κινητοποιούν τις διεθνείς προσπάθειες για να τελειώσει ο πόλεμος στη Συρία» (“Paris attacks galvanise international efforts to end Syria war” ) ότι :
Οι επιθέσεις του Isis στο Παρίσι έχουν κινητοποιήσει τις διεθνείς προσπάθειες για να τελειώσει ο πόλεμος στη Συρία, θέτοντας μια νέα προθεσμία για διαπραγματεύσεις ανάμεσα στις αντιμαχόμενες πλευρές και για κατάπαυση του πυρός σε όλη τη χώρα.
Παρόλα αυτά δεν υπάρχει ακόμα κανένα ίχνος συμφωνίας, στο βασικό ερώτημα για το μέλλον του Προέδρου της Συρίας, Μπασάρ αλ- Άσσαντ.
Θα πρέπει να φαίνεται εκπληκτικό στο παγκόσμιο κοινό ότι ακόμα και μετά τις επιθέσεις στο Παρίσι, η Δύση εξακολουθεί να επιμένει στην υπονόμευση της συριακής κυβέρνησης για το στόχο της για «αλλαγή καθεστώτος», που περιλαμβάνει τη συνεχή υλική υποστήριξη των ενόπλων μαχητών – εκ των οποίων όλοι είναι εξτρεμιστές, και πολλοί από αυτούς έχουν συνεργαστεί ή έχουν πολεμήσει υπό τη σημαία της Αλ Κάιντα και ακόμα και αυτή του αυτο-ανακηρυσσόμενου “Ισλαμικού Κράτους”(ISIS).
Σε αυτό πρέπει να συνυπολογιστεί το γεγονός ότι η συριακή κυβέρνηση αυτή τη στιγμή εμπλέκεται σε πόλεμο με το ISIS μέσα και γύρω από το Αλέππο, και τώρα απειλεί να διακόψει τις γραμμές ανεφοδιασμού του που οδηγούν έξω από το έδαφος της ΝΑΤΟϊκής Τουρκίας
Σχετικά με αυτό το θέμα, η Guardian αναφέρει :
Ήταν, παρόλα αυτά , ξεκάθαρο, ότι η Ρωσία και οι ΗΠΑ έπρεπε ξανά να συμφωνήσουν ότι διαφωνούν για τον Άσσαντ. Οι επιθέσεις στο Παρίσι “δείχνουν ότι δεν έχει σημασία αν είσαι υπέρ του Άσσαντ ή εναντίον του”, είπε ο Ρώσος υπουργός εξωτερικών, Σεργκέι Λαβρόφ, “ToIsis είναι ο εχθρός σας.”
Εν τούτοις, για να εξηγήσει η Guardian την εμφανή αποτυχία της Δύσης στις προτεραιότητές της, ισχυρίζεται:
Το Isis, κατά την άποψή της[Δύσης], είναι ένα σύμπτωμα της πολιτικής αποτυχίας τόσο στο Ιράκ όσο και στη Συρία. Οι συμμετέχοντες στη Διάσκεψη της Βιέννης πρόκειται να συναντηθούν στο Παρίσι πριν το τέλος του έτους ώστε να αξιολογήσουν την πρόοδο τους προς την κατεύθυνση της ανακωχής και της επιλογής αντιπροσωπιών για τις συνομιλίες σχετικά με τη Συρία.
Στην πραγματικότητα, το ISIS δεν είναι «σύμπτωμα της πολιτικής αποτυχίας». Είναι το αποτέλεσμα συντονισμένης, τεράστιας και πολυεθνικής κρατικής χορηγίας. Ολόκληροι στρατοί τεράστιας κλίμακας με τους οποίους επιχειρεί το ISIS δεν ξεπήδησαν από «πολιτική χρεοκοπία», αλλά από πελώρια και προϋπάρχοντα οικονομικά δίκτυα, λογιστική υποστήριξη σε όλη την περιοχή, πολυεθνική πολιτική υποστήριξη, πληροφοριακή δικτύωση και έμπειρο στρατιωτικό σχεδιασμό και οργανωτικές ικανότητες.
Η Δύση και οι συμμάχοι της στην περιοχή, συγκεκριμένα η Σαουδική Αραβία, το Κατάρ και η Τουρκία, ξεκάθαρα αποτελούν αυτή την τεράστια πολυεθνική κρατική χορηγία που απολαμβάνει μέχρι τώρα το ISIS. Ένα βλέμμα σε οποιονδήποτε χάρτη που απεικονίζει τη συριακή διαμάχη δείχνει ότι οι γραμμές ανεφοδιασμού του ISIS περνούν απερίφραστα μέσα από την περιοχή της ΝΑΤΟϊκής Τουρκίας, και σε πολυάριθμα ρεπορτάζ, ακόμα και από τις πιο διακεκριμένες εφημερίδες της Δύσης, είναι αποδεκτό ότι το ISIS ανεφοδιάζεται στη Συρία μέσω Τουρκίας.
Είναι ξεκάθαρο τότε ότι δεν είναι το «δημιουργό αίτιο» του ISIS η «πολιτική αποτυχία» , παρά μόνο με την έννοια ότι η«αποτυχία» της αλλαγής καθεστώτος στη Συρία προέτρεψε τη Δύση να συνεχίζει να υποστηρίζει το ISIS και άλλες τρομοκρατικές ομάδες μέχρι να πέσει η κυβέρνηση στη Δαμασκό – και μόνο όταν οι τοπικοί και παγκόσμιοι σύμμαχοι στην περιοχή την εγκαταλείψουν.
Η Δύση Πήρε Αυτό Που Ήθελε στη Λιβύη – και Δημιούργησε Εν Συνεχεία το ISIS
Οι ισχυρισμοί της Δύσης κατά τη διάρκεια των Συζητήσεων της Βιέννης ότι μόνο αν περάσει το δικό τους στη Συρία θα υποχωρήσει η απειλή του ISIS, προδίδεται από τα γεγονότα σχετικά με την ίδια την αρχική άνοδο του ISIS στη Συρία.
Λίγο πριν η διαμάχη στη Συρία φτάσει τα κρίσιμα επίπεδα του 2011, οι ΗΠΑ, η Μεγάλη Βρετανία, η Γαλλία και άλλα μέλη του ΝΑΤΟ, όπως και η Σαουδική Αραβία, το Κατάρ και τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα βρίσκονταν ήδη στη διαδικασία της πλήρους διαίρεσης και καταστροφής της Λιβύης καθώς επιδίωκαν την αλλαγή καθεστώτος.
Επέμεναν ότι η αλλαγή καθεστώτος ήταν ο μόνος τρόπος να τελειώσει η σκληρή διαμάχη που είχε σαρώσει όλη τη χώρα – η αλλαγή καθεστώτος επομένως συνέβη για να εκπληρωθεί η μακράς προσμονής επιθυμία της Ουάσινγκτον και της Ευρώπης να δουν το Λίβυο ηγέτη Μουαμάρ Γκαντάφι να απομακρύνεται από την εξουσία.
Μέσω του εξοπλισμού αυτών που η Δύση ονομάζει “αντάρτες”, και μέσω άμεσης στρατιωτικής παρέμβασης, η οποία περιελάμβανε σε όλη την επικράτεια μεγάλης έκτασης αεροπορικές επιδρομές, ναυτικούς βομβαρδισμούς, ακόμα και ειδικές δυνάμεις, το ΝΑΤΟ κατέστρεψε τη χώρα και την παρέδωσε κυριολεκτικά στην Αλ Κάιντα. Οι δυτικοί «αντάρτες» αποδείχτηκε ότι ήταν σεχταριστές εξτρεμιστές από την αρχή, και στην πραγματικότητα – με τη βοήθεια του ΝΑΤΟ – πήραν άμεσα τα όπλα τους, τους μαχητές τους και χρήματα για να ξεκινήσουν αργότερα εκείνο το έτος την εισβολή στη βόρεια Συρία μέσω Τουρκίας.
Το Business Insider θα κατήγγελλε στο άρθρο του «ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑ : Οι ΗΠΑ στέλνουν ανοιχτά βαριά όπλα από τη Λιβύη σε Σύριους αντάρτες» (“REPORT: The US Is Openly Sending Heavy Weapons From Libya To Syrian Rebels,” ) ότι
Η διοίκηση είπε ότι οι προηγούμενες κρυφές επεμβάσεις της CIA στην πόλη Βεγγάζη περιελάμβαναν την εύρεση, την επαναγορά και την καταστροφή βαρέων όπλων που εκλάπησαν από λιβυκά κυβερνητικά οπλοστάσια, αλλά τον Οκτώβρη αναφέραμε ότι ενδείξεις δείχνουν ότι αμερικανοί πράκτορες – συγκεκριμένα ο δολοφονημενος πρέσβης Chris Stevens- ήταν το τουλάχιστον ενήμεροι για την μετακίνηση των βαρέων όπλων από τη Λιβύη στους Σύριους τζιχαντιστές αντάρτες.
Έχουν εντοπιστεί αρκετά πιθανά σημεία με το SA-7 στη Συρία που χρονολογούνται ως και στις αρχές του καλοκαιριού του 2012 και υπάρχουν ενδείξεις ότι έχουν αποσταλεί μέχρι τώρα τουλάχιστον κάποιοι από τους 20,000 φορητούς θερμικούς πυραύλους του Καντάφι.
Στις 6 του Σεπτέμβρη ένα πλοίο που κουβαλούσε 400 τόνους όπλων για τους Σύριους αντάρτες έπιασε λιμάνι στη νότια Τουρκία. Ο καπετάνιος του πλοίου ήταν «ένας Λίβυος από τη Βεγγάζη», ο οποίος δούλευε για τη νέα Λιβυκή κυβέρνηση. Ο άντρας που οργάνωσε τη μεταφορά αυτού του φορτίου, ο επικεφαλής του Στρατιωτικού Συμβουλίου της Τρίπολης Abdelhakim Belhadj, δούλευε με τον Stevens κατά τη διάρκεια της Λιβυκής επανάστασης.
Πρέπει να αναφερθεί ότι ο Belhadj ήταν ο διοικητής της καταχωρημένης από το Στέητ Ντηπάρτμεντ ξένης τρομοκρατικής οργάνωσης, «η Λιβυκή Ισλαμιστική Μαχητική Ομάδα»(Libyan Islamic Fighting Group, LIFG) – ή οποία ήταν στην κυριολεξία η Αλ Κάιντα στη Λιβύη – και ήταν διοικητής της πριν, κατά τη διάρκεια αλλά και μετά από τον πόλεμο στη Λιβύη το 2011. Ο Belhadj φημολογείτο ότι ήταν ευθυγραμμισμένος με το ISIS, καθώς καθιερωνόταν επίσημα στο ισοπεδωμένο Βορειοαφρικανικό κράτος. Το Fox News ανέφερε στο άρθρο του, «Herridge: Το ISIS έχει μετατρέψει τη Λιβύη σε νέα βάση ανεφοδιασμού και ασφαλές καταφύγιο», “ ότι :
Η [Catherine] Herridge ανέφερε ότι ένας από τους υποτιθέμενους ηγέτες του ISIS στη Βόρεια Αφρική είναι ο Λίβυος Abdelhakim Belhadj, ο οποίος είχε θεωρηθεί από τις ΗΠΑ ένας πρόθυμος συνεργάτης για την ανατροπή του Λίβυου δικτάτορα Μουαμάρ Γκαντάφι το 2011.
«Τώρα, θεωρείται ότι είναι πλήρως ευθυγραμμισμένος με το ISIS και υποστηρίζει τα στρατόπεδα εκπαίδευσης στην ανατολική Λιβύη», είπε η Herridge.
Είναι εμφανές ότι παρά τους ισχυρισμούς της Δύσης ότι η ανατροπή του καθεστώτος της Λιβύης θα ήταν η αρχή του τέλους της βίας και της αστάθειας για τη χωρα, ήταν μόνο το τέλος της αρχής – και όχι μόνο για το χάος στη Λιβύη- αλλά και για άλλα έθνη στη Βόρεια Αφρική και για τη Συρία
Χρησιμοποιώντας άλλο ένα 9/11 για να δικαιολογηθεί η δημιουργία μιας ακόμα Λιβύης
Η επέμβαση του ΝΑΤΟ και η αλλαγή καθεστώτος στη Λιβύη δεν απέτρεψε μία προσφυγική κρίση, αλλά βοήθησε στο να δημουργηθεί μία. Η επέμβαση του ΝΑΤΟ και η επιτυχημενη αλλαγή καθεστώτος στη Λιβύη δεν έκανε την περιοχή ή τον κόσμο πιο ασφαλή, αλλά μετέτρεψε ολόκληρο το εθνος σε πρόσφορο έδαφος για τρομοκρατικές οργανώσεις με μέχρι στιγμής πρωτοφανές εύρος και επιχειρησιακή ικανότητα. Οι στόχοι του ΝΑΤΟ στη Λιβύη δεν εμπόδισαν την προσφυγική κρίση αλλά τη βοήθησαν να ξεκινήσει. Και με όλα αυτά στο μυαλό, έχοντας αντιληφθεί αυτά και έχοντας ως παρακαταθήκη αυτή την έκβαση στη Λιβύη, η Δύση, παρόλα αυτά, προχώρησε με την ίδια ατζέντα στη Συρία
Στην πραγματικότητα, η Δύση δεν σκοπεύει να φέρει την ειρήνη και τη σταθερότητα στη Συρία. Οι επιδίωξή της είναι να αφήσει τη Συρία διαρεμένη και κατεστραμμένη όπως τη Λιβύη και να χρησιμοποιήσει το χάος και την αστάθεια που θα ευνοηθούν εκεί ως ένα εφαλτήριο για άλλους στόχους του «πολέμου μέσω αντιπροσώπων» που διενεργεί η Δύση –πιθανότατα το Ιράν, τη Ρωσία και στόχους πιο βαθιά στην κεντρική Ασία.
Η Δύση υπόσχεται ότι θα τερματίσει το χάος στη Συρια, όπως ακριβώς υποσχόταν ότι θα το τερματίσει στη Λιβύη. Το χάος δεν θα σταματήσει ούτε εκεί.
Έχοντας στο μυαλό τη μοίρα της Λιβύης, και εφόσον η Δύση τα καταφέρει όπως θέλει με την επαναλαμβανόμενη παράσταση που ξεκάθαρα διαμορφώνεται στη Συρία, πρέπει να καταστεί σαφές ότι ασχέτως του πόσοι αθώοι άνθρωποι σκοτωθούν από τους τρομοκράτες που η ίδια η Δύση βοήθησε να δημιουργηθούν και να διαιωνιστούν, δεν θα έχουν την ευκαιρία να μετατρέψουν τη Συρία σε μια «Λιβύη της Ανατολικής Μεσογείου» [αναφορά στο ISIL, Ισλαμικό Κράτος του Ιράκ και της Ανατολικής Μεσογείου], ασχέτως του πόσο βολικοί και καλά συγχρονισμένοι είναι αυτοί οι θάνατοι, ασχέτως του πόσο τραγικές και θλιβερές θα είναι οι συνέπειες.
*ΠΗΓΗ: Tony Cartalucci, “West Leverages Paris Attacks for Syria Endgame“, New Eastern Outlook, 18.11.2015
άρθρο του Tony Cartalucci, γεωπολιτικού αναλυτή με συνεπή αντιπαγκοσμιοποιητική στάση, όχι τόσο για τις θέσεις του σχετικά με το πώς δημιουργήθηκε γενικά το ISIS (αφού παραγνωρίζουν τις κοινωνικο-οικονομικές αιτίες που δημιούργησαν το κίνημα πίσω από το ISIS, όπως θα μπορούσε ο αναγνώστης να διαβάσει στο άρθρο του Τάκη Φωτόπουλου «Η ώρα της Συρίας και ο Ισλαμιστικός Μπαμπούλας»), αλλά για το πλήθος έγκυρων πληροφοριών του σχετικά με το πώς μηχανεύτηκε η Υπερεθνική Ελίτ μαζί με τα σατραπικά καθεστώτα που ελέγχει στη Μ. Ανατολή τη χρησιμοποίηση του ISIS για την επιδίωξη της αλλαγής καθεστώτος, τόσο στη Συρία όσο και στη Λιβύη.