Όταν η «Αυγή» κάνει πρωτοσέλιδο τον Λεβέντη…

Πάνος Κοσμάς
Tο χθεσινό πρωτοσέλιδο της «Αυγής» είναι –με πολιτικά καθόλου τιμητικό, αν όχι ατιμωτικό- τρόπο «ιστορικό». Και μόνο οι φωτό με τους ηγέτες του παλιού μνημονιακού συρφετού και με την προσθήκη του… Λεβέντη, που γίνεται έτσι επίσημος συνομιλητής του κυβερνώντος ΣΥΡΙΖΑ, είναι καταλυτική ως προς τον πολιτικό της συμβολισμό.
Ο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ θριάμ­βευ­σε στις εκλο­γές -από τις οποί­ες απέ­χου­με μόλις δύο μήνες!- με ση­μαία του το «πα­ράλ­λη­λο πρό­γραμ­μα» και τα «ισο­δύ­να­μα» μέτρα, που υπο­τί­θε­ται ότι θα απά­λυ­ναν και σε κά­ποιο βαθμό θα αντι­στάθ­μι­ζαν τις οδύ­νες του μνη­μο­νί­ου. Ο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ ζή­τη­σε αυ­το­δυ­να­μία, για να «μην έρθει η Δεξιά» και τα παλιά μνη­μο­νια­κά κόμ­μα­τα ξανά στην κυ­βέρ­νη­ση – και οι ψη­φο­φό­ροι τού την εξα­σφά­λι­σαν.
Μόλις δύο μήνες αρ­γό­τε­ρα, δεν έχει μεί­νει τί­πο­τε απ’ όλα αυτά! Το «πα­ράλ­λη­λο πρό­γραμ­μα» εξα­ε­ρώ­θη­κε και τα ισο­δύ­να­μα μέτρα ανα­ζη­τού­νται επί μα­ταίω. Επα­λη­θεύ­τη­κε αυτό για το οποίο εί­χα­με προει­δο­ποι­ή­σει: αν μπεις στο μνη­μο­νια­κό μο­νό­δρο­μο, δεν υπάρ­χει δια­φυ­γή, παρά μόνο η «ευ­θεία» που οδη­γεί στο τέρμα – η λο­γι­κή του μνη­μο­νια­κού κα­τή­φο­ρου είναι ο πάτος.

Στην πρώτη δο­κι­μα­σία σε μια Βουλή με τε­ρα­τώ­δη μνη­μο­νια­κή πλειο­ψη­φία, η κυ­βέρ­νη­ση τραυ­μα­τί­στη­κε σο­βα­ρά και έμει­νε με 153 βου­λευ­τές. Αμέ­σως μετά, με τον ίδιο αδί­στα­κτο τρόπο που τον Ιού­λιο το ΟΧΙ του δη­μο­ψη­φί­σμα­τος έγινε ΝΑΙ, ο Αλέ­ξης Τσί­πρας εγκα­τέ­λει­ψε τις προ­ε­κλο­γι­κές κο­ρό­νες περί αυ­το­δυ­να­μί­ας (που υπάρ­χει) και «πάλης» για να μην έρθει η Δεξιά και τα μνη­μο­νια­κά κόμ­μα­τα, και ανέ­λα­βε «απο­φα­σι­στι­κές» πρω­το­βου­λί­ες απευ­θυ­νό­με­νος στα παλιά μνη­μο­νια­κά κόμ­μα­τα και κα­λώ­ντας τα σε «συ­νεν­νό­η­ση» και «συ­μπα­ρά­τα­ξη» για το Ασφα­λι­στι­κό. Με τι στόχο; Ο δια­κη­ρυγ­μέ­νος στό­χος είναι οι υπο­τι­θέ­με­νες «εθνι­κές κόκ­κι­νες γραμ­μές» για το Ασφα­λι­στι­κό. Πρό­κει­ται για αδί­στα­κτο ψέμα, καθώς η προ­ε­κλο­γι­κή απάτη του «πα­ράλ­λη­λου προ­γράμ­μα­τος» εκ­φυ­λί­ζε­ται τώρα σε γκε­μπε­λι­κού τύπου προ­πα­γάν­δα: όλες οι πλη­ρο­φο­ρί­ες λένε πως όχι μόνο έχουν πέσει όλες οι «κόκ­κι­νες γραμ­μές» (αν υπο­θέ­σου­με ότι αυτές υπήρ­χαν, αφού το μνη­μό­νιο έχει ανα­λυ­τι­κές δε­σμεύ­σεις), αλλά έχει κλεί­σει και η συμ­φω­νία! Άλ­λω­στε, με αυτό ακρι­βώς το εχέγ­γυο, ότι δη­λα­δή έχει συμ­φω­νη­θεί με τους δα­νει­στές το «πα­κέ­το» του Ασφα­λι­στι­κού, αυτοί χα­λά­ρω­σαν το χρο­νο­διά­γραμ­μα ψή­φι­σης των μέ­τρων, με­τα­θέ­το­ντας τα πιο σκλη­ρά για το διά­στη­μα μετά τις εκλο­γές.



Τα συ­μπε­ρά­σμα­τα είναι κα­τα­λυ­τι­κά:

1. Η προ­ε­κλο­γι­κή υπό­σχε­ση έχει δια­ψευ­στεί πα­νη­γυ­ρι­κά. Ο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ είναι πλέον ένα «κα­νο­νι­κό» μνη­μο­νια­κό κόμμα με όλη τη ση­μα­σία της λέξης. Κάτι πε­ρισ­σό­τε­ρο: οι «ανά­γκες» της μνη­μο­νια­κής δια­κυ­βέρ­νη­σης οδη­γούν τον ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ σε πλήρη απο­σά­θρω­ση. Πολύ σύ­ντο­μα θα οδη­γή­σουν και στο «ξε­πέ­ρα­σμά» του, την πε­ρι­θω­ριο­ποί­η­σή του, καθώς από αυτή τη μνη­μο­νια­κή Βουλή θα μα­γει­ρεύ­ο­νται δια­φό­ρων ειδών συ­ναι­νέ­σεις και συ­γκυ­βερ­νή­σεις. Ο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ θα έχει την τύχη όλων των μνη­μο­νια­κών κυ­βερ­νη­τι­κών κομ­μά­των: θα «καεί», όπως «κά­η­καν» και τόσες άλλες εφε­δρεί­ες του συ­στή­μα­τος.

2. Το κά­λε­σμα του Αλέξη Τσί­πρα στα άλλα μνη­μο­νια­κά κόμ­μα­τα για «συ­νεν­νό­η­ση» ισο­δυ­να­μεί με κά­λε­σμα για συ­γκυ­βέρ­νη­ση μαζί τους. Ανε­ξαρ­τή­τως του πότε αυτό θα εκ­φρα­στεί και τυ­πι­κά με τη διεύ­ρυν­ση» της ση­με­ρι­νής κυ­βέρ­νη­σης ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ - ΑΝΕΛ, ο δρό­μος έχει ήδη ανοί­ξει. Μπή­κα­με στην πε­ρί­ο­δο που με αυτή την κατά συ­ντρι­πτι­κή πλειο­ψη­φία μνη­μο­νια­κή Βουλή θα επι­χει­ρη­θούν όλα τα «μα­γει­ρέ­μα­τα» -κυ­βερ­νη­τι­κά και άλλα- για να υλο­ποι­η­θεί πάση θυσία το τρίτο μνη­μό­νιο.

3. Αν μέχρι τώρα μπο­ρού­σε να γίνει λόγος για κά­ποιου εί­δους αυ­τα­πά­τες, τώρα κα­νείς και καμιά δεν έχει αυτό το ελα­φρυ­ντι­κό! Όποιος/α, ύστε­ρα και απ’ αυτό, ση­κώ­σει το χέρι για να πει ΝΑΙ στο Ασφα­λι­στι­κό που θα έκανε και τον Σπράο να κοκ­κι­νί­σει από ντρο­πή, όποιος δεν ντρέ­πε­ται να συ­μπα­ρα­τα­χθεί με τον Λε­βέ­ντη για την ορι­στι­κή κα­τε­δά­φι­ση μιας ιστο­ρι­κής κα­τά­κτη­σης της ερ­γα­τι­κής τάξης, έχει πε­ρά­σει ορι­στι­κά απέ­να­ντι, στο αντί­πα­λο στρα­τό­πε­δο, και θα αντι­με­τω­πί­ζε­ται στο εξής ως τέ­τοιος/α!

4. Η πρό­ω­ρη αστά­θεια της κυ­βέρ­νη­σης ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ - ΑΝΕΛ και επο­μέ­νως η πρό­ω­ρη εί­σο­δος στην «οι­κου­με­νι­κή δια­κυ­βέρ­νη­ση», είναι μια στιγ­μή αδυ­να­μί­ας για το αστι­κό μνη­μο­νια­κό σύ­στη­μα. Η εφε­δρεία ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ «καί­γε­ται» πολύ νωρίς, η ΝΔ διέρ­χε­ται δια­λυ­τι­κή κρίση, το Πο­τά­μι πα­λεύ­ει για την επι­βί­ω­ση, το ΠΑΣΟΚ επί­σης είναι στο όριο της επι­βί­ω­σης. Δεν υπάρ­χει ίσως πιο εύ­γλωτ­τη από­δει­ξη της αδυ­να­μί­ας του αστι­κού - μνη­μο­νια­κού συ­στή­μα­τος από το γε­γο­νός ότι η «Αυγή» φι­λο­ξε­νεί στο πρω­το­σέ­λι­δό της τον Λε­βέ­ντη…

Αυτές οι εξε­λί­ξεις μας κα­λούν να δώ­σου­με μια απά­ντη­ση. Το κί­νη­μα αντί­στα­σης και η Ρι­ζο­σπα­στι­κή - Αντι­κα­πι­τα­λι­στι­κή Αρι­στε­ρά πρέ­πει να «αδρά­ξουν της στιγ­μή» που η κυ­βέρ­νη­ση ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ - ΑΝΕΛ πα­ρα­πα­τά­ει, και να με­τα­τρέ­ψουν αυτή την αδυ­να­μία σε ευ­και­ρία αντε­πί­θε­σης. Όχι για να δώ­σου­με μια μάχη για την τιμή των όπλων, αλλά για να μπ0λο­κά­ρου­με την εφαρ­μο­γή του τρί­του μνη­μο­νί­ου.