Πρώτα ο πολιτικός .
Το πολιτικό πλαίσιο όπως το έθετε η προγραμματική διακήρυξη ήταν σχεδόν ταυτόσημο με τις θέσεις του ΣΧΕΔΙΟΥ Β που είχαμε διατυπώσει στις ευρωεκλογές του 2012 . Στην πορεία όμως αυτό το πολιτικό πλαίσιο αλλοιώθηκε μέσα από διαφορετικές τοποθετήσεις των στελεχών στις δημόσιες εμφανίσεις τους.
Το θέμα της εξόδου από την ευρωζώνη πέρασε σε δεύτερη μοίρα και ξαναγυρίσαμε στον αντιμνημονιακό λόγο. Παίρνοντας υπ΄όψιν μας πως έχει μεσολαβήσει μια κυβερνητική πρόταση
του πρώτη φορά "αριστερά"ήταν πίσω από τις εξελίξεις.Η διαβεβαίωση ότι δεν θα γίνει και τίποτα σοβαρό αν φύγουμε από την ευρωζώνη δεν έπειθε κανέναν.
Αντίθετα δημιουργούσε ανασφάλεια και φοβίες ότι κάτι κρύβαμε.
Χρειαζότανε ένας λόγος σαφείς με παραδείγματα τι θα στερηθούμε και τι όχι.
Πώς θα λύσουμε το πρόβλημα της ανεργίας μέσα στις καινούργιες συνθήκες.
Αν δεν ανοίξουμε αυτή την συζήτηση ο κόσμος δεν μπορεί να μας εμπιστευτεί.
Δεύτερον τα οργανωτικά.
Το αριστερό ρεύμα είχε την ηγεμονία σε όλα και μέχρι ενός σημείου αυτό ήταν και λογικό αφού είχε τον κύριο κορμό του σώματος της ΛΑΕ.
Όμως οι συνεργασίες θέλουν να δώσεις χώρο σε όλους.
Να είναι ισότιμες ,να συνδιαμορφώνουν και να συναποφασίζουν.
Αυτό δεν έγινε .Υπήρχαν και αντικειμενικές δυσκολίες αλλά και κακές συνήθειες.
Έτσι το ΣΧΕΔΙΟ Β κάθισε διακριτικά στην άκρη.
Μετά τις εκλογές αποτιμώντας την πολιτική κατάσταση εκτιμήσαμε πως το εγχείρημα της ΛΑΕ χρειάζεται να έχει το χρόνο του πριν κάποιος το απορρίψει.
Έτσι αποφασίσαμε να παρακολουθήσουμε τις εργασίες της σύσκεψης .
Αυτό που βγαίνει σαν πρώτο συμπέρασμα από τις ομιλίες των περισσότερων συντρόφων είναι ο φόβος να μην δημιουργήσουμε ένα δεύτερο ΣΥΡΙΖΑ.
Ο τρόπος όμως που αυτό θα το αποφύγουμε παραμένει ζητούμενο.
Το δεύτερο συμπέρασμα είναι η ανάγκη για αυτοκριτική από τα στελέχη της ΛΑΕ που εμπλέχτηκαν σε κυβερνητικές θέσεις.
Το τρίτο σημείο τριβής ήταν ο τρόπος οργάνωσης της συζήτησης.
Ενώ η οργανωτική ομάδα ήξερε πως θα έχει ένα πολύ μεγάλο σώμα αντιπροσώπων δεν το έλαβε υπόψη της με αποτέλεσμα να υπάρχει μεγάλος αριθμός συντρόφων που ήθελε να λάβει το λόγο και να τοποθετηθεί και αυτό δεν ήταν εφικτό.
Οι σύντροφοι που αποκλείστηκαν κατά κύριο λόγο είναι οι ανένταχτοι.
Ετσι έχεις την αίσθηση ότι ξαναγυρίζουμε χρόνια πίσω στην γνωστή συζήτηση και οι ανένταχτοι πώς θα εκπροσωπούνται πώς θα συμμετέχουν που θα χωρέσουν.
Αν πάρουμε υπόψη μας πόσα χρόνια μας απασχόλησαν αυτά τα ζητήματα και δούμε την πολιτική συγκυρία που καλούμαστε να συγκροτηθούμε θα πρέπει να καταλάβουμε πως δεν έχουμε χρόνο για χάσιμο.
Πρέπει να δώσουμε χώρο σε όλους χωρίς πρωτοκαθεδρίες και ντεφάκτο.
Δεν χρειαζόμαστε ένα προεδρείο σε μια δουλειά για να προβάλουμε τους επιφανείς αλλά ένα προεδρείο που θα μπορεί να δουλέψει,και καλά θα είναι να αποτελείται και από άγνωστους που θα γίνουν γνωστοί και από ασήμαντους που θα γίνουν σημαντικοί.
Δεν χρειάζεται τα πρωτοκλασάτα στελέχη να στριμώχνονται στις πρώτες θέσεις ενός ψηφοδελτίου, μιας λίστας, ας ξεχωρίσουμε για την ουτοπία μας και όχι για την φιλοδοξία μας .
ΚΑΣΤΡΙΤΗ ΚΑΤΕΡΙΝΑ
ΣΧΕΔΙΟ Β.