Δύο μήνες μετά τις εκλογές της 20ης Σεπτεμβρίου η κατάσταση στη χώρα μοιάζει πιο προβληματική από ποτέ. H πρώτη παρτίδα των προαπαιτούμενων για την εφαρμογή του μνημονίου και την εκταμίευση της πρώτης δόσης πέρασε από τη Βουλή και έπεται η συνέχεια. Τα μέτρα αυτά δεν ψηφίστηκαν από μια κυβέρνηση συντηρητική, αλλά από εκείνη στην οποία ο βασικός κορμός είναι ένα υποτιθέμενο κόμμα της αριστεράς, το οποίο μάλιστα, ενώ όλα τα προηγούμενα χρόνια κατακεραύνωνε τα μνημόνια, τελικά υιοθέτησε τον αδιέξοδο δρόμο τηςευρωλιτότητας. Η μετάλλαξη αυτή είναι πολυεπίπεδη με αποτέλεσμα ο ΣΥΡΙΖΑ να μοιάζει όλο και περισσότερο στα κόμματα που κυβέρνησαν τη χώρα τα τελευταία 40 χρόνια και ο αρχηγός του να ακολουθεί πιστά τα χνάρια και να υιοθετεί αρνητικές συμπεριφορές προηγούμενων πρωθυπουργών.
Αυτό έγινε ολοφάνερο το τελευταίο διάστημα. Ας ξεκινήσουμε με τον τρόπο που αντιμετωπίστηκε από την κυβέρνηση η κινητοποίηση των αγροτών, των κτηνοτρόφων , των αλιέων κ.α. στο Σύνταγμα. Η αντίδραση της αστυνομίας στην αφορμή που έδωσαν ορισμένοι θερμοκέφαλοι συγκεντρωμένοι ήταν για όσκαρ αυταρχισμού. Θα τη ζήλευε σίγουρα ο εισηγητής και λάτρης του αστυνομικού κράτους κ. Δένδιας. Οι ειδικές δυνάμεις έδειξαν για μια ακόμη φορά ποιος κάνει κουμάντο σε τέτοιες περιπτώσεις ψεκάζοντας κατ εντολή με κιλά χημικών τους διαδηλωτές, οι οποίοι αμύνονταν με κατσούνες. Ο κύβος ερρίφθη ! Η καταστολή ως μέσο περιορισμού των λαϊκών διεκδικήσεων ξεκίνησε και από τη νέα κυβέρνηση, η οποία κάνει ακριβώς ό, τι και οι προηγούμενες, στέλνει δηλαδή το μήνυμα σε κάθε κοινωνική ομάδα για να ξέρει προκαταβολικά πώς θα αναχαιτίζεται, αν τολμήσει να εναντιωθεί στο μονόδρομο της βάρβαρης λιτότητας. Κάνει επίδειξη αστυνομικού τσαμπουκά και αντιδημοκρατικής συμπεριφοράς η οποία το επόμενο διάστημα θα γίνεται όλο και συχνότερη.
Δείγμα αποφασιστικότητας, τάχα μου, θέλησε να εκπέμψει και ο επιλήσμων πρωθυπουργός με την αποπομπή δύο βουλευτών του κόμματος του ( ο ένας μάλιστα υπήρξε πολύ στενός συνεργάτης του), επειδή διαφώνησαν με την ψήφιση των προαπαιτούμενων. Ο κ. Τσίπρας υιοθέτησε πρακτικές που θυμίζουν πολιτική ναφθαλίνη και αρχηγικό απολυταρχισμό και μας φέρνουν στο νου ανασφαλείς ηγετίσκους που φοβούνται και τη σκιά τους. Η αντίδραση του αυτή αποδεικνύει ότι, αν κάποιος υιοθετήσει τη λογική του αυταρχισμού, διολισθαίνει συνεχώς σε έναν κατήφορο χωρίς επιστροφή. Άραγε που πήγε η παράδοση της αριστεράς στην πολυφωνία και τη διαφορετική άποψη; Υπηρετεί έτσι ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ την εσωκομματική δημοκρατία ή την κουρελιάζει γιατί την τρέμει, όπως ο διάβολος το λιβάνι; Τι διαφορετικό είχε δηλαδή η δεσποτική απόφαση του για διαγραφή των βουλευτών από ανάλογες αντιδράσεις παλαιότερων αρχηγών;
Μάλλον για τον κ. Τσίπρα όλα τα παραπάνω είναι ψιλά γράμματα . Φαίνεται ότι μετά την υπογραφή του μνημονίου το μόνο που τον ενδιαφέρει πραγματικά είναι η πιστή εφαρμογή του και η παραμονή , όσο μεγαλύτερο διάστημα γίνεται τόσο του ιδίου όσο και της κλειστής ομάδας του, στην εξουσία. Βεβαίως δε θα τον άφηνε ασυγκίνητο και η αξιοποίηση του στο μέλλον σε κάποια θέση στην Ε.Ε. Οι υποσχέσεις που έδωσε στον ελληνικό λαό, οι λεονταρισμοί και ο δήθεν αγώνας με το ευρωπαϊκό κατεστημένο ήταν απλώς το όχημα που θα τον οδηγούσε στη θέση που τώρα βρίσκεται. Είναι ένας συνειδητός λαοπλάνος, ο οποίος, αφού πήρε το πηδάλιο της χώρας και υποτάχτηκε απολύτως στις επιθυμίες του ντόπιου και ευρωπαϊκού κατεστημένου, φανέρωσε το πραγματικό του πρόσωπο. Αφού ξεπούλησε την εμπιστοσύνη του ελληνικού λαού, άρχισε να νιώθει αδύναμος και να υιοθετεί τις χειρότερες αντιλαϊκές και αντιδημοκρατικές πρακτικές των προηγούμενων πιστεύοντας ότι έτσι θα επιβιώσει και θα κρατηθεί περισσότερο στην πρωθυπουργία. Αλαζόνας και αυταρχικός, προσποιητά χαλαρός και προκλητικά χαμογελαστός, ολοκληρώνει τη βρώμικη δουλειά που άφησαν στη μέση οι πρώην: ξεπουλά τη χώρα και ισοπεδώνει την κοινωνία. Το τέλος δε θα αργήσει και η τύχη του, πιθανώς, θα είναι ίδια με εκείνη των κυρίων Παπανδρέου, Σαμαρά και Βενιζέλου. Κρίμα, γιατί στη νιότη του έδειχνε πως θα γινόταν άλλος.
*εκπαιδευτικός στο 6ο Λύκειο Καλαμάτας