αποφασίζουν πιο παιδιά είναι «ικανά» και πια όχι. Ο ντον Γκάλο ήταν από τους πρωταγωνιστές για την αποποινικοποίηση της χρήσης ελαφρών ναρκωτικών. Συμμετείχε στις μεγάλες γιορτές – παρελάσεις των ομοφυλοφίλων στη Γένοβα, κερδίζοντας για άλλη μια φορά την οργή της ιεραρχίας του Βατικανού. Ήταν υπέρ της αντισύλληψης.
Ο ντον Γκάλο δεν μπορούσε να συμβιβαστεί με τον σεξισμό και ανδροκρατισμό της Καθολικής Εκκλησίας. Εξοργιζόταν με τα σεξουαλικά σκάνδαλα των ιερέων. Ζητούσε να χειροτονηθούν γυναίκες ιερείς. Ζητούσε οι ιερείς να είναι έγγαμοι.
Η επίσημη Καθολική Εκκλησία τον κυνήγησε. Τα «λόμπι του Βατικανού», όπως τα αποκαλούσε, τον μισούσαν. Ιδιαίτερα όταν αναφερόταν στη φονταμενταλιστική οργάνωση «Επικοινωνία και Απελευθέρωση», την τρομερή Όπους Ντέι ή τους «Λεγεωνάριους του Χριστού». Ο ντον Γκάλο όμως πολέμησε με ένα μεγάλο σύμμαχο, τους απόκληρους της Γένοβας και τους ευαίσθητους ανθρώπους που γέμιζαν την εκκλησία του για να ακούσουν το κήρυγμα και αμέσως μετά να περάσουν στην άμεση δράση για να αλλάξουν τις οικονομικές και κοινωνικές συνθήκες, την καθημερινότητα. Ο ντον Γκάλο και όσοι τον ακολουθούσαν, χριστιανοί, μουσουλμάνοι ή άθεοι, δεν περίμεναν την μετά θάνατο ζωή για να δικαιωθούν.
Όταν η επίσημη Καθολική Εκκλησία τον έδιωξε από την ενορία του μεταφέρθηκε στην εκκλησία του Σαν Μπενεντέτο αλ Πόρτο, μέσα στο λιμάνι της Τζένοβας. Εκεί ο ντον Γκάλο έφτιαξε την κοινότητα για την απεξάρτηση από τα ναρκωτικά και όχι μόνο. Φεύγοντας ο ντον Γκάλο άφησε την κοινότητα με έξι κτίρια, ένα πολύ καλό εστιατόριο, μια βιβλιοθήκη, ένα τυπογραφείο και εκατοντάδες πρωτοβουλίες. Χιλιάδες νέοι αναγνωρίζουν ότι ο περίεργος αυτός παππάς τους έσωσε από τα ναρκωτικά.
«Περίεργος». Γιατί ο ντον Γκάλο περνούσε από τις κομματικές οργανώσεις του Ιταλικού ΚΚ, μιλούσε και συμμετείχε στον κομματικό διάλογο της αριστεράς, έδινε συνεντεύξεις στις τηλεοράσεις και τα ραδιόφωνα, είχε γνώμη και άποψη εκεί που η Καθολική Εκκλησία, και πολλές φορές η κοινωνία, σιωπούσε.
Στο G8 της Γένοβας το 2001 προσπάθησε μέχρι το τέλος να διαπραγματευτεί με τις αρχές για να αποφευχθεί η βία. Μπροστά όμως στο άψυχο σώμα του Κάρλο Τζουλιάνι ύψωσε την φωνή του αποτελώντας την κριτική συνείδηση μιας πόλης που ισοπεδώθηκε ηθικά και κοινωνικά από την κρατική βαρβαρότητα.
Τα χρόνια που ακολούθησαν ο ντον Γκάλο συνέχισε να συμμετέχει στα κινήματα και τις πρωτοβουλίες ζητώντας από την αριστερά να τοποθετηθεί. Ζητούσε συνέπεια, ήθος και αποφασιστικότητα. Στη Γένοβα δεν δίσταζε να στηρίξει τους υποψηφίους της αριστεράς. Όταν το άξιζαν.
«Ονειρεύομαι μια εκκλησία που δεν θα είναι διαχωρισμένη από τους άλλους, που δεν θα είναι πάντα έτοιμη να καταδικάσει, αλλά θα είναι αλληλέγγυα, σύντροφος, στο πλευρό όσων έχουν ανάγκη, γυναικών και ανδρών», έγραψε ο ντον Γκάλο στο τελευταίο του βιβλίο, αφιερωμένο στο νέο Αργεντινό πάπα Φραγκίσκο Α'.
ΒΙΝΤΕΟ
8 Δεκεμβρίου 2012. Με το τέλος της έκτακτης λειτουργίας αφιερωμένη στην επέτειο των 42 χρόνων από την ίδρυση της κοινότητας του Σαν Μπενεντέτο και στη μνήμη του Ντομένικο Κατάλντι ο ντον Γκάλο τραγουδά μέσα στην εκκλησία το Bella Ciao, το τραγούδι της αντίστασης εναντίον όλων των αδικιών.