«Το Εθνικό Μέτωπο είναι το μοναδικό πραγματικό δημοκρατικό μέτωπο, καθώς είναι το μόνο που υπερασπίζεται το έθνος και την εθνική και λαϊκή κυριαρχία» (Μαρί Λεπέν, 6-12-2015).
Η νίκη, αλλά και γενικότερα το φαινόμενο της Λεπέν στην Γαλλία, μάλλον υποβιβάζεται στην συζήτηση που γίνεται στην Ελλάδα, τόσο από τα ΜΜΕ που «φιλτράρουν» τις ειδήσεις, όσο και από την κοσμοπολίτικη αριστερά που κλαψουρίζει. Τα μεν καθεστωτικά ΜΜΕ έχουν κάθε συμφέρον να κρύψουν το αντι-Ε.Ε. ρεύμα που αναπτύσσεται στην Ήπειρο, η δε κοσμοπολίτικηαριστερά παρατηρεί αμήχανη τις εξελίξεις.
Ένα κομμάτι αναλυτών ισχυρίζεται ότι η Λεπέν οφείλει την νίκη της στις Ισλαμικές επιθέσεις. Κάτι που μάλλον δεν έχει βάση, αφενός αυξήθηκε εντυπωσιακά η δημοφιλία του Ολάντ, αλλά και δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι στις ευρωεκλογές του 2014 ηΜαρί Λεπέν, τετραπλασίασε την δύναμή της σε σχέση με τις προηγούμενες ευρωεκλογές και πήρε το 1/3 των γαλλικών εδρών στο ευρωκοινοβούλιο. Σε αυτές τις περιφερειακές εκλογές, τριπλασίασε απλώς την δύναμή της σε σχέση με τις περιφερειακές εκλογές του 2010 (από 11% στο 31%).Φαίνεται ότι θα κερδίσει την περιοχή Νορ-Πα-ντε Καλέ, μια περιοχή που έχει περισσότερο πληθυσμό απόότι 12 χώρες της ΕΕ. Με την δικιά της υποψηφιότητα πήρε πάνω από το 40% των ψήφων, σε μια βιομηχανική περιοχή που ιστορικά ήταν ένα προπύργιο των κομμουνιστικών και σοσιαλιστικών κομμάτων, και αυτό δείχνει προς τα πού γέρνει η ζυγαριά. Εδώ φαίνεται, ότι η άνοδος της Λεπέν είναι προϊόν της αποβιομηχάνισης που έφερε ανεργία, και βαθιών κοινωνικοπολιτικών διεργασιών. Η άνοδος λοιπόν του Εθνικού Μετώπου είναι ευθύγραμμη και πιθανώς μη αναστρέψιμη, αντιστρόφως ανάλογη από την «παρακμή» της γερμανοποιούμενης ευρωζώνης και Ε.Ε..
Στην πραγματικότητα η Ε.Ε., η ζώνη της υπερπαγκοσμιοποίησης του πλανήτη, με σκληρό πυρήνα της την ζώνη του ευρώ, αποτελεί το πιο ολοκληρωτικό σύστημα που γνώρισε η κεντρική Ευρώπη τον 20ο και 21ο αιώνα, μετά τον ναζισμό. Καταργεί κάθε έννοια δημοκρατίας και λαϊκής κυριαρχίας, επιβάλει την ιμπεριαλιστική ισχύ του Βερολίνου, καταστρέφει και λεηλατεί λαούς, όπως ο ελληνικός. Απέναντι σε αυτό το σύστημα των πολυεθνικών και του χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου, δεν αντιπαρατίθεται καμία αριστερά. Αντίθετα η ελληνική αριστερά μέσω του ΣΥΡΙΖΑ έδειξε σε όλους τους λαούς της Ευρώπης, τι δεν πρέπει να κάνουν, να μην εμπιστευτούν την κοσμοπολίτικη και ευρωπαϊστική αριστεράτων καθυστερημένων ψευδαισθήσεων. Όλοι αυτοί, από την ελληνική αριστερά που κλαψουρίζουν σήμερα για την πρωτιά της Λεπέν,είναι οι ίδιοι που στήριξαν (κριτικά ή μη, εντός ή «εκτός») την άνοδο του ΣΥΡΙΖΑ στην κυβέρνηση και έτσι συνέβαλλαν στην απαξίωση της αριστεράς στην γηραιά Ήπειρο και φυσικά στην νίκη της Λεπέν.
Είτε μας αρέσει, είτε δεν μας αρέσει, η αριστερά στην Ήπειρο είναι ανύπαρκτη, γιατί έχει ρίξει λευκή πεσέτα απέναντι στο ευρώ, στην Ε.Ε., και στην παγκοσμιοποίηση. Συνεπώς η ευρωπαϊκή αριστερά δεν έχει καμία απάντηση απέναντι στην κρίση, στην φτωχοποίηση ευρύτερων στρωμάτων και στην χούντα του ευρώ και της Ε.Ε. . Όλα δείχνουν ότι δεν βαδίζουμε προς μια ενιαία και ανθούσα Ευρώπη, αλλά προς το αντίθετο και αυτό η ευρω-μανής αριστερά δεν θέλει να το καταλάβει.
Μπορεί πολλά από αυτά που λέει η Λεπέν για τους μετανάστες να μας φαίνονται «αποκρουστικά», αλλά οι Γάλλοι δεν έγιναν κατά εκατομμύρια ακροδεξιοί μέσα σε δύο-τρία χρόνια. Κανείς άλλος στην Γαλλία (πέρα από την «μικρή» ρεπουμπλικανική αριστερά) δεν είναι σε θέση να μιλήσει για μια άμεση πολιτική και οικονομική λύση και μια έξοδο από την παρούσα κρίση. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι οι Γάλλοι, απέρριψαν για όλους τους λαούς της Ε.Ε.., το αίτημα που κατατέθηκε με το ευρωσύνταγμα το 2005για οριστική κατάργηση των εθνικών κρατών και κοινοβουλίων. Και αυτό είναι κάτι που τους το χρωστάμε.
Η πρωτιά της Λεπέν είναι ιστορική και πλέον σημαντική για τις εξελίξεις. Η Γαλλία είναι η νούμερο 2 χώρα στον σκληρό πυρήνα της Ε.Ε. , την ζώνη του ευρώ, σε αντίθεση με την Μ. Βρετανία που είναι βέβαια η τρίτη μεγάλη χώρα της ένωσης, όμως δεν ήταν ποτέ στον στενό πυρήνα του ευρωπαϊκού σχεδίουκαι πάντα έρεπε στον «ευρωσκεπτικισμό».
Η Λεπέν, ακόμη και αν δεν καταφέρει (ή δεν θέλει) να διαλύσει την ζώνη του ευρώ, σίγουρα θα επιβραδύνεικαι θα αποδομήσει σε σημαντικό βαθμό την Ε.Ε.. Αναγκαστικά οΣαρκοζί, πιεσμένος από τα πράγματα, μιλάει εδώ και καιρό για επιστροφή εξουσιών σε εθνικό επίπεδο, για Ε.Ε., δύο ταχυτήτων, ώστε να μπορεί να λειτουργεί απέναντι στην γραφειοκρατία κλπ.
Όλο το οικονομικό πρόγραμμα του Εθνικού Μετώπου, αντιτίθεται στην «άγρια» παγκοσμιοποίηση, δηλαδή στην Ε.Ε., μέσα από έναν τριπλό άξονα:
α) Εθνική ανεξαρτησία-κυριαρχία, ελευθερία δράσης της Γαλλίας.
β) Έξοδος από το ευρώ για να αντιμετωπιστεί η ανεργία και η φτώχεια.
γ) Μέτρα προστασίας της γαλλικής οικονομίας και της βιομηχανίας της, απέναντι στο ελεύθερο εμπόριο και την παγκοσμιοποίηση.
Πίσω από την Λεπέν μπορεί να εκφράζεται ένα κομμάτι του γαλλικού κεφαλαίου που αναφέρεται σε εθνικό επίπεδο. Όχι βέβαια το χρηματοπιστωτικό, ή το πολυεθνικό. Όμως με αυτό τον άξονα συντάσσονται εκ των πραγμάτων, η εργατική τάξη και η πλειοψηφία των εργαζόμενων της Γαλλίας.
Η προστασία της βιομηχανίας και της οικονομίας, έστω και αν γίνεται για την προστασία ενός τμήματος του κεφαλαίου, οδηγεί αναγκαστικά και σε προστασία της εργασίας. Αντίστοιχα, η παγκοσμιοποίηση καταστρέφει εθνικά κεφάλαια, ενισχύοντας πολυεθνικά, αλλά κυρίως κτυπάει τις δυνάμεις της εργασίας. Η έξοδος από το ευρώ και η ανάπτυξη, προδιαγράφει περισσότερα δημόσια έσοδα, ακόμη και αν μειωθούν φόροι, άρα μεγαλύτερη δυνατότητα για κοινωνική πολιτική.
Γενικά η Ζ.Ε., λειτούργησε με τέτοιο τρόπο, ώστε, όχι μόνο η περιφέρεια αλλά ακόμη και ή Γαλλία να βρίσκεται σήμερα σε άσκημη θέση. Το ευρώ λειτούργησε ως αλυσίδα για την Γαλλία κατά την διάρκεια της κρίσης. Στην πραγματικότητα, σήμερα, ή ίδια η ύπαρξη της ΟΝΕ είναι η αιτία για την συνέχεια της κρίσης στο Νότο, ή της στασιμότητας στην Γαλλία. Επίσης η ΟΝΕ επηρεάζει αρνητικά, και άλλες χώρες εντός της Ε.Ε., όπως η Μ. Βρετανία που δεν συμμετέχουν στο ευρώ.
Ή κρίση που δημιουργεί το ευρώ, διαμορφώνει μεταναστευτικό ρεύμα και εντός της ζώνης του ευρώ και της Ε.Ε.. Η Γαλλία πιέζεται από πολλά μεταναστευτικά ρεύματα εντός και εκτός Ε.Ε., από την περιφέρεια της ευρωζώνης, Ελλάδα κλπ, πιο πολύ από την Ισπανία. Όπως και στην Μ. Βρετανία, αρχίζουν να γίνονται λαϊκές σκέψεις για περιορισμό της μετανάστευσης, ακόμη και για χώρες από την ζώνη του ευρώ ή την Ε.Ε.. Ότι και να λέμε, αυτό το τεράστιο κύμα μετανάστευσης, εντός και εκτός Ε.Ε., κτυπάει σε κάθε εθνικό κράτος περισσότερο τους πιο φτωχούς και τα πιο λαϊκά στρώματα, μια που υποβαθμίζει σε δεύτερη δύναμη την ανειδίκευτη εργασία.
Όλα λοιπόν δουλεύουν για τη Λεπέν, κύρια η ΟΝΕ, η οποία θα επιδεινώνει την κατάσταση στην Γαλλία. Το Εθνικό Μέτωπο τρέφεται από την λαϊκή αντίθεση στην ΟΝΕ και στην παγκοσμιοποίηση. Ήδη ο ένας στους δύο εργάτες, ή ιδιωτικούς υπαλλήλους ψηφίζει Λεπέν. Για αυτό το επόμενο διάστημα θα ενισχύεται. Το ρήγμα που άνοιξε ο σεισμός των ευρωεκλογών, δεν κλείνει, αντίθετα θα διευρύνεται, όπως δείχνουν οι χθεσινές περιφερειακές εκλογές. Όλα δείχνουν ότι η Λεπέν θα διεκδικήσει με αξιώσεις, αν δεν κατακτήσει κιόλας την προεδρική εκλογή το 2017. Αν δεν κερδίσει το 2017, θα είναι σίγουρα πρόεδρος το 2022, αν άλλες δυνάμεις δεν έχουν οδηγήσει σε διάλυση την ευρωζώνη και την Ε.Ε..
Η αριστερά δικαίως περιθωριοποιείται, εκλογικά έπεσε στο 4%, καθώς με τις θέσεις που υποστήριζε για χρόνια για ευρώ-Ε.Ε., και όχι μόνο, οδηγήθηκε σε ταύτιση με την παγκοσμιοποίηση και τους σοσιαλδημοκράτες. Αντίσταση στην ακροδεξιά δεν γίνεται, μιξοκλαίγονταςμαζί με τους σοσιαλιστές, απέναντι στα λαϊκά στρώματα που εξεγείρονται ενάντια στο ευρώ, στην Ε.Ε. και στην παγκοσμιοποίηση που τα καταστρέφει. Αλλά, μόνο δημιουργώντας ένα παλλαϊκό μέτωπο μαζί με αυτά τα λαϊκά στρώματα για εθνική και λαϊκή κυριαρχία, για απελευθέρωση από το «ελεύθερο» εμπόριο των πολυεθνικών και των «ελευθεριών» της Ε.Ε., κάτι που απέχει έτη φωτός από την κοσμοπολίτική αριστερά της Ηπείρου. Οι ειδωλολάτρες (όπως τους αποκαλεί η Λεπέν) των Βρυξελών, ο Σαρκοζί, κ.α., θα πρέπει να πάρουν πίσω κομμάτι της εθνικής κυριαρχίας, από τις Βρυξέλες για να λειτουργήσουν, αν μπορούν πλέον, ως ανάχωμα στη Λεπέν.
Οι αντίπαλοι της Λεπέν την απορρίπτουν και την καταγγέλλουν για ακρο-δεξιά. Οι ίδιοι όμως σηκώνουν το λάβαρο του ευρώ και της Ε.Ε., δηλαδή της υπερπαγκοσμιοποίησης, ή της «σκληρής» παγκοσμιοποίησης όπως την χαρακτηρίζει το Εθνικό Μέτωπο. Η «σκληρή» παγκοσμιοποίηση όμως καταργεί την δημοκρατία και την εθνική κυριαρχία, και την παραδίδει στην νομενκλατούρα των Βρυξελών. Οι αντίπαλοιψευτοδημοκράτες, καθίστανται αναξιόπιστοι.
Δεν μπορούμε να πούμε αν το μέλλον του ευρώ θα κριθεί στην Γαλλία. Αν το Παρίσι γίνεται ο πολιτικά αδύναμος κρίκος της ΟΝΕ.. Πόσο η Λεπέν εννοεί αυτά που λέει για το ευρώ…. Όμως για να είμαστε ειλικρινείς και να βάλουμε την συζήτηση σε σωστή βάση, πέρα από στερεότυπα, δεν θα είναι καθόλου άσκημο για την χώρα μας να διαλυθεί η ζώνη του ευρώ, η και η Ε.Ε., από το Παρίσι, ακόμη και αν είναι η Λεπέν στο τιμόνι.Ίσως, λοιπόν πάλι, εμφανιστεί ο από μηχανής θεός των ελλήνων.
Υ.Γ.: Κατά πόσο η ελληνική αριστερά μπορεί να διδαχθεί από την Γαλλία, είναι ένα ζήτημα που μέχρι στιγμής, δεν επιτρέπει αισιόδοξη απάντηση.