Όχι όμως ανατροπής της τρόικα και των μνημονιακών κυβερνήσεων.
Δυστυχώς ήταν έτος ανατροπής κάθε προοπτικής ανάκτησης της λαϊκής και εθνικής κυριαρχίας και επανοικοδόμησης της κοινωνικής δικαιοσύνης.
Όταν το 2015 ανέτελλε είχε ρόδινα φωτεινά χρώματα. Τώρα που δύει είναι μαύρα και σκοτεινά.
Η Ανατολή του ήταν της ελπίδας. Η Δύση είναι της απόγνωσης.
Η Ανατολή ήταν της αριστεράς. Η Δύση είναι της προδοσίας.
Μέσα στο 2015 δεν είχαμε μόνο μια κυβέρνηση που έβγαινε από τα σπλάχνα της ιστορικής αριστεράς και σε λίγους μήνες διέψευσε τα πάντα.
Έχουμε κι ένα λαό, που τόλμησε παρά τις ανοιχτές απειλές των ευρωπαίων ηγετών για έξωση από τους ευρωπαϊκούς θεσμούς να απαντήσει με ένα γενναίο και περήφανο «όχι», και σε λίγες μέρες διαψεύσθηκε ολοκληρωτικά με ένα αφάνταστο κυνισμό από την ίδια την κυβέρνησή του.
Η Πρωτοχρονιά του 2016 βρίσκει την πατρίδα μας σε πολύ χειρότερο σημείο από την Πρωτοχρονιά του 2015.
Αν η Πρωτοχρονιά του 2015 δημιουργούσε μια αισιοδοξία για ένα καλύτερο αύριο, η Πρωτοχρονιά του 2016 μόνο απαισιοδοξία προκαλεί. Στην ημερήσια διάταξη των ευρωπαϊκών αφεντικών και της υποταγμένης κυβέρνησης είναι η νέα περικοπή των συντάξεων, η νέα φορολόγηση των αγροτών, η νέα επιδείνωση των όρων για στεγαστικά ή επιχειρηματικά δάνεια, οι νέες επιβαρύνσεις για τις υγειονομικές υπηρεσίες.
Θα τα αποδεχθούμε κι αυτά;
Έχουμε πιστέψει αλήθεια ότι κάποια ατομική λύση θα βρεθεί για τον καθένα, ότι με κάποια «ρύθμιση» θα ψιλοβολευτούμε, ότι άλλο το «δικό μου» πρόβλημα κι άλλο «όλων των άλλων»;
Έχουμε συμβιβαστεί με την κακομοιριά και τον εξευτελισμό που φέρνουν οι πολιτικές των Βρυξελλών και του Βερολίνου;
Έχουμε συμφιλιωθεί με την αποτροπιαστική ιδέα ότι οι Έλληνες και οι Ελληνίδες είμαστε λαός τρίτης κατηγορίας στην Ήπειρό μας και σε όλο τον κόσμο;
Έχουμε καταντήσει μια κοινωνία των μειωμένων προσδοκιών και των δειλών ανθρώπων;
Έχουμε δεχθεί το ρόλο του συνένοχου ή του αδιάφορου στα καθημερινά εγκλήματα κατά συρροή που εκτελούνται σε βάρος των νεότερων γενεών;
Έχει γίνει βίωμά μας πια η Ελλάδα που υποτάσσεται, η Ελλάδα που γονατίζει, η Ελλάδα που ντρέπεται να αντικρύσει την ιστορία της;
Αυτά τα ερωτήματα έρχονται και επανέρχονται όλα τα τελευταία χρόνια στην αλληλοδιαδοχή τους. Και κάθε νέο έτος αποκτούν μεγαλύτερη βαρύτητα. Και η θηλιά στενεύει στο λαιμό.
Το Σχέδιο Β, λοιπόν, εύχεται σε όλες και όλους υγεία και προσωπικές χαρές.
Είναι δύσκολο όμως να ευχηθούμε, γενικά και αόριστα, για όλους και για όλα «ευτυχία και προκοπή».
Η ευτυχία και η προκοπή για αυτή τη ρημαγμένη κι έρημη χώρα δεν πρόκειται να έρθει ούτε μέσα από ευχές, ούτε από προσευχές, ούτε από την αυταπάτη ότι θα γαντζωθούμε από μια εξέλιξη σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες που μπορεί να μας βγάλει από τα μάγια, ούτε από τη συνεχή προσπάθεια να αποκωδικοποιήσουμε κάποια θετικά σημεία στις καθημερινές δηλώσεις των ευρωπαίων εκατόνταρχων, ούτε από κάποιο λαγό που θα βγάλει κάθε Τσίπρας και κάθε Καμμένος από το κυβερνητικό ημίψηλό του.
Η ευτυχία και η προκοπή μπορεί να έρθουν μόνο από τη δική μας συμβολή, από τη δική μας αλλαγή, από τη δική μας προσωπική γενναιότητα, από τη δική μας συστράτευση, από τη δική μας αλληλεγγύη, από το δική μας αυτοεκτίμηση και συναίσθηση της δύναμής που διαθέτει κάθε λαός να καθορίζει το μέλλον του.
Έτσι και μόνον έτσι, το 2016 που αρχίζει και προοιωνίζεται μέσα στα μοιρολόγια, μπορεί να συνεχίσει και να τελειώσει με πανηγυριώτικα τραγούδια για τη νίκη μας απέναντι στους ξένους δυνάστες».
29-12-2015