Όταν τον περασμένο Νοέμβριο γράφαμε ότι «ο γερουσιαστής Μπέρνι Σάντερς δεν είναι παίξε-γέλασε» (1) σίγουρα δεν φανταζόμαστε ότι τρεις μήνες αργότερα θα μετατρεπόταν από αξιοπερίεργο «σοσιαλιστή» ανταγωνιστή της Κας Χίλαρι Κλίντον για το προεδρικό χρίσμα των Δημοκρατικών σε αληθινό εφιάλτη όχι μόνο αυτής αλλά και ολάκερου του αμερικανικού κατεστημένου! Και όταν επίσης γράφαμε ότι «η Κα Κλίντον, που διαθέτει την ολόθερμη υποστήριξη του μεγάλου αμερικανικού (και διεθνούς) κεφαλαίου, θα πάρει τελικά το χρίσμα έστω και αν ο καλός Μπέρνι Σάντερς συγκεντρώνει και ξεσηκώνει τεράστια πλήθη όπου εμφανίζεται», είναι φανερό ότι θεωρούσαμε περίπου εξωπραγματικό αυτό που όμως συμβαίνει πια σήμερα στις ΗΠΑ: να βλέπουμε ακόμα και τα μεγάλα αμερικανικά ΜΜΕ να κρίνουν «εξαιρετικά αμφίρροπη» τη μονομαχία Κλίντον-Σάντερς και να προβλέπουν ότι «όλα είναι δυνατά» στους εννιά μήνες που απομένουν μέχρι να ολοκληρωθεί η αναμέτρηση του ηλικιωμένου «σοσιαλιστή» με τη μεγάλη ευνοούμενη του πολιτικού και οικονομικού κατεστημένου της πλανητικής υπερδύναμης!
Όμως, το άρθρο του περασμένου Νοεμβρίου δεν περιοριζόταν να πληροφορήσει τον Έλληνα αναγνώστη για το «φαινόμενο Σάντερς». Κύρια επιδίωξή του ήταν να κινήσει το ενδιαφέρον της αριστεράς για τον Σάντερς-γνώστη της ελληνικής κρίσης και ένθερμο υποστηρικτή της αντίστασης του ελληνικού λαού. Και απώτερος στόχος του, να ενθαρρύνει αυτή την ελληνική αριστερά να βγάλει τα απαραίτητα συμπεράσματα, δηλαδή να εκμεταλλευτεί έμπρακτα αυτή την ανέλπιστη ένθερμη υποστήριξη –αληθινό μάννα εξ ουρανού- που ερχόταν μάλιστα μέσα από τη καρδιά του ιμπεριαλιστικού τέρατος.
Δυστυχώς, τρεις μήνες αργότερα πρέπει να παραδεχτούμε ότι τίποτα δεν άλλαξε από τότε που γράφαμε ότι «συνιστά μέγα σκάνδαλο το γεγονός ότι οι δεκάδες τοποθετήσεις και άλλες τόσες δημόσιες ενέργειες κατά της Τρόϊκας και υπέρ της απελευθέρωσης των Ελλήνων πολιτών από τα δεσμά του χρέους από μέρους ενός Αμερικανού πολιτικού πρώτου μεγέθους σαν τον γερουσιαστή Σάντερς, όχι μόνο δεν έχουν τύχει της παραμικρής εκμετάλλευσης από τις ελληνικές κυβερνήσεις αλλά και παραμένουν εντελώς άγνωστες στη χώρα μας τουλάχιστον εδώ και ένα χρόνο!». Και για να γίνουμε ακόμα πιο σαφείς, τονίζαμε ότι «για να αντιληφθούμε μάλιστα το μέγεθος αυτού του σκανδάλου –για το οποίο υπάρχουν φυσικά συγκεκριμένες ευθύνες συγκεκριμένων πολιτικών και δημοσιογράφων- αρκεί να θυμίσουμε ότι αυτός ο Μπέρνι Σάντερς δεν είναι κάποιος από τους δεκάδες τάχα «φιλέλληνες» ξένους πολιτικούς που μας σερβίρουν τακτικά τα ελληνικά ΜΜΕ και οι κυβερνήτες μας, αλλά ένας (ανεξάρτητος και σοσιαλιστής) πολιτικός που επειδή διεκδικεί σήμερα με αξιώσεις την προεδρία των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής, βρίσκεται καθημερινά στο επίκεντρο της αμερικανικής και παγκόσμιας επικαιρότητας!».
Παρά τα όσα έχουν μεσολαβήσει, ακόμα και τώρα τα ελληνικά –και όχι μόνο- ΜΜΕ, αλλά και σύσσωμο το πολιτικό προσωπικό της χώρας «σνομπάρουν» επιδεικτικά τον γερουσιαστή Σάντερς και τα κατορθώματά του, και αρνούνται να κάνουν το καθήκον τους, δηλαδή να πληροφορήσουν τους Έλληνες πολίτες για την προέλαση ενός Αμερικανού πολιτικού που υποστηρίζει το ‘Όχι του ελληνικού λαού στους πιστωτές του και αμφισβητεί τη νομιμότητα του ελληνικού δημόσιου χρέους πολύ περισσότερο από όλους μαζί τους βουλευτές του ελληνικού Κοινοβουλίου! Και το τραγικότερο είναι ότι αντί να κεντρίσει το ενδιαφέρον της ελληνικής αριστεράς, το ταπεινό άρθρο του περασμένου Νοεμβρίου κίνησε το ενδιαφέρον του ίδιου… του Μπέρνι Σάντερς και των υποστηρικτών του: φιλοξενήθηκε στα επίσημα και ημιεπίσημα σάϊτ της προεκλογικής του καμπάνιας, όπως εξάλλου και σε μεγάλα σάϊτ της αμερικανικής αριστεράς, επιβεβαιώνοντας έτσι στη πράξη ότι οι σνομπ, οι υπερόπτες και τα «βαριά πεπόνια» δεν απαντώνται πάντα εκεί που λογικά θα το περίμενε κανείς…
Φυσικά, με τον Μπέρνι Σάντερς να έχει γίνει σοβαρότατος διεκδικητής του προεδρικού χρίσματος και κυρίως, να φέρνει τα πάνω κάτω καθώς συμβάλλει πλέον αποφασιστικά στη δημιουργία ενός μαζικού διεκδικητικού κινήματος της αμερικανικής νεολαίας και των «από κάτω», το ζήτημα για εμάς δεν είναι πια η αντιπαραβολή των θέσεών του για το ελληνικό χρέος με τις «θέσεις» και πρακτικές του όποιου δύσμοιρου… κ. Βούτση. Όλα αυτά είναι πια ξεπερασμένα και μάλλον τριτεύουσας σημασίας καθώς το μεγάλο ζητούμενο σήμερα είναι να αναλάβει η ελληνική ριζοσπαστική αριστερά τις ευθύνες που της φορτώνει η εμφάνιση στο πολιτικό προσκήνιο της αμερικανικής υπερδύναμης ενός αληθινού λαϊκού μαζικού κινήματος που θα μπορούσε να γίνει ο πολυτιμότερος και πιο ανιδιοτελής διεθνής σύμμαχός της! Ιδού λοιπόν η Ρόδος ιδού και το πήδημα…
Σημειώσεις
(1) Βλέπε «Ο Μπέρνι Σάντερς, ο κ. Βούτσης και η Επιτροπή Αλήθειας του Δημόσιου Χρέους»: http://contra-xreos.gr/arthra/945-2015-11-18-20-21-31.html
ΠΗΓΗ: www.contra-xreos.gr
**********************************************
***********************
Δημοσιεύθηκε 18 Νοεμβρίου 2015
Ο Μπέρνι Σάντερς, ο κ. Βούτσης
και η Επιτροπή Αλήθειας του Δημόσιου Χρέους
Του Γιώργου Μητραλιά
Αντίθετα από τον κ. Βούτση που αποφάσισε και διέταξε την κατάργηση της Επιτροπής Αλήθειας του Δημοσίου Χρέους χωρίς καν να κάνει το κόπο να μας εξηγήσει το γιατί αυτής της πράξης του, στην άλλη πλευρά του ωκεανού, ένας πολιτικός που διεκδικεί την προεδρία των Ηνωμένων Πολιτειών όχι μόνο προτείνει τη σύσταση μιας ανεξάρτητης επιτροπής αλήθειας για το χρέος του (αμερικανικού προτεκτοράτου) Πόρτο Ρίκο, αλλά και εξηγεί τη μεγάλη σημασία μιας τέτοιας επιτροπής λογιστικού ελέγχου!Πρόκειται για τον γερουσιαστή Μπέρνι Σάντερς (Bernie Sanders), που σε επίσημη επιστολή του στον υπουργό Οικονομικών των ΗΠΑ Τζακ Λιού προτείνει και δηλώνει, μεταξύ άλλων, και τα εξής, που σίγουρα κάτι πρέπει να θυμίζουν στο μέσο Έλληνα πολίτη:
«Όχι άλλη λιτότητα: «Η οικονομική κατάσταση στο Πόρτο Ρίκο δεν θα βελτιωθεί εξαλείφοντας περισσότερα σχολεία, περικόπτοντας συντάξεις, απολύοντας εργάτες, και επιτρέποντας στις επιχειρήσεις να πληρώνουν μισθούς πείνας μέσω της αναστολής του ελάχιστου μισθού και της χαλάρωσης της εργατικής νομοθεσίας. Να ελεγχθεί το χρέος: Χρειάζεται να γίνει ένας ανεξάρτητος και διαφανής λογιστικός έλεγχος του χρέους του Πόρτο Ρίκο… Αν κάποιο χρέος έχει συναφθεί με τους πιστωτές κατά παράβαση του συντάγματος του Πόρτο Ρίκο, πρέπει να μπει αμέσως στην άκρη». (1)
Σταματάμε εδώ παραλείποντας τη συνέχεια των προτάσεων του γερουσιαστή Σάντερς για την αντιμετώπιση του δυσβάστακτου χρέους του Πόρτο Ρίκο (πάνω από 70 δισεκατομμύρια δολάρια), όχι επειδή δεν θα μας ενδιέφεραν (προστασία πτώχευσης, πλήρης ιατροφαρμακευτική περίθαλψη), αλλά επειδή ο κ. Σάντερς έχει πολλά να μας πει για το… ελληνικό χρέος. Πράγματι, συνιστά μέγα σκάνδαλο το γεγονός ότι οι δεκάδες τοποθετήσεις και οι άλλες τόσες δημόσιες ενέργειες κατά της Τρόικας και υπέρ της απελευθέρωσης των Ελλήνων πολιτών από τα δεσμά του χρέους από μέρους ενός Αμερικανού πολιτικού πρώτου μεγέθους σαν τον γερουσιαστή Σάντερς, όχι μόνο δεν έχουν τύχει της παραμικρής εκμετάλλευσης από τις ελληνικές κυβερνήσεις αλλά και παραμένουν εντελώς άγνωστες στη χώρα μας τουλάχιστον εδώ και ένα χρόνο! Για να αντιληφθούμε μάλιστα το μέγεθος αυτού του σκανδάλου –για το οποίο υπάρχουν φυσικά συγκεκριμένες ευθύνες συγκεκριμένων πολιτικών και δημοσιογράφων- αρκεί να θυμίσουμε ότι αυτός ο Μπέρνι Σάντερς δεν είναι κάποιος από τους δεκάδες τάχα «φιλέλληνες» ξένους πολιτικούς που μας σερβίρουν τακτικά τα ελληνικά ΜΜΕ και οι κυβερνήτες μας, αλλά ένας (ανεξάρτητος και σοσιαλιστής) πολιτικός που επειδή διεκδικεί σήμερα με αξιώσεις την προεδρία των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής, βρίσκεται καθημερινά στο επίκεντρο της αμερικανικής και παγκόσμιας επικαιρότητας!
Πριν περάσουμε λοιπόν στις σημαντικές, και για αυτό αξιοποιήσιμες, τοποθετήσεις και προτάσεις του κ. Σάντερς για το ελληνικό χρέος, ας μας επιτραπεί να εξηγήσουμε τι εννοούμε λέγοντας ότι «διεκδικεί σήμερα με αξιώσεις την προεδρία των ΗΠΑ». Σύμφωνα λοιπόν με την τελευταία δημοσκόπηση (CNN/ORC-19 Οκτωβρίου 2015), ο Μπέρνι Σάντερς συνεχίζει να αυξάνει ραγδαία τα ποσοστά του (29%) και να πλησιάζει την πάντα προπορευόμενη Χίλαρυ Κλίντον (45%) στις προτιμήσεις των Δημοκρατικών για το προεδρικό χρίσμα. Ωστόσο, η μεγάλη έκπληξη βρίσκεται αλλού: Σύμφωνα με νεότερη δημοσκόπηση (ABC-13 Νοεμβρίου 2015), ο Σάντερς που σαρώνει στις νεαρές ηλικίες, υπερέχει αισθητά της Κλίντον στο σύνολο των Αμερικανών πολιτών καθώς είναι ο μόνος υποψήφιος των Δημοκρατικών που πολλοί Ρεπουμπλικάνοι ψηφοφόροι δηλώνουν έτοιμοι να τον ψηφίσουν! Το συμπέρασμα είναι απλό: Ο γερουσιαστής Σάντερς δεν είναι παίξε-γέλασε και για αυτό γίνεται ακόμα πιο σκανδαλώδης η επιμονή της ελληνικής κυβέρνησης, αλλά και των ελληνικών ΜΜΕ, να τον αγνοούν ειδικά όταν αυτός είναι ένας από τους ελάχιστους ξένους πολιτικούς που τάσσονται στο πλευρό του ελληνικού λαού προτείνοντας ρηξικέλευθες λύσεις στο μαρτύριό του.Για παράδειγμα, ο κ. Σάντερς προκάλεσε αίσθηση στις ΗΠΑ όταν έσπευσε να επικροτήσει με ενθουσιασμό το Όχι στο δημοψήφισμα της 5ης Ιουλίου δηλώνοντας χαρακτηριστικά: «Χειροκροτώ το λαό της Ελλάδας που είπε «όχι» σε ακόμα περισσότερη λιτότητα για τους φτωχούς, τα παιδιά, τους αρρώστους και τους ηλικιωμένους»,πριν προσθέσει: «Σε ένα κόσμο τεράστιου πλούτου και εισοδηματικής ανισότητας, η Ευρώπη πρέπει υποστηρίξει τις προσπάθειες της Ελλάδας να οικοδομήσει μια οικονομία που δημιουργεί περισσότερη απασχόληση και εισόδημα, και όχι περισσότερη ανεργία και βάσανα». Λίγες βδομάδες αργότερα, στις 30 Ιουλίου, ο γερουσιαστής Σάντερς οργάνωνε μάλιστα μέσα στη Γερουσία, δημόσια εκδήλωση για την ελληνική κρίση χρέους και τις διεθνείς της συνέπειες, με τη συμμετοχή και των γνωστών οικονομολόγων Στίγκλιτς και Γκαλμπρέιθ!
Αξίζει να σημειωθεί ότι όλες οι τοποθετήσεις και ενέργειες του Μπέρνι Σάντερς για την ελληνική κρίση διακρίνονται για την υψηλή τους τεκμηρίωση καθώς προδίδουν μια σε βάθος γνώση του προβλήματος εδώ και πολλά χρόνια. Στη πραγματικότητα, ο γερουσιαστής Σάντερς δεν είναι αυτό που μας έχουν συνηθίσει να αποκαλούμε –βλακωδώς- «φιλέλληνας», αλλά ενδιαφέρεται για την ελληνική κρίση χρέους και συμπάσχει με τον ελληνικό λαό επειδή θεωρεί την ελληνική περίπτωση εμβληματική μιας σχεδόν οικουμενικής τραγωδίας.(2) Έτσι, παρομοιάζει και συγκρίνει την παρατεταμένη ελληνική ύφεση με εκείνη της αμερικανικής κρίσης του 1929, τονίζοντας μάλιστα ότι η ελληνική είναι ακόμα χειρότερη. Και συνεχίζει μάλιστα με την καίριας σημασίας προειδοποίηση«να μην ξεχνάμε τι συνέβη μετά από τον Πρώτο Παγκόσμιο πόλεμο, όταν οι Σύμμαχοι επέβαλαν στη Γερμανία μια ασφυκτική λιτότητα… με αποτέλεσμα όλης αυτής της μαζικής δυσαρέσκειας την άνοδο στην εξουσία του Αδόλφου Χίτλερ και του Ναζιστικού κόμματος, με τις γνωστές σε όλους μας συνέπειες». Όσο για το Τρίτο Μνημόνιο, το συμπέρασμά του είναι κατηγορηματικό: « Πιστεύω ότι αυτό το σχέδιο (δηλ. το τρίτο Μνημόνιο) είναι απλώς μη βιώσιμο. Κατά τη γνώμη μου, η λιτότητα έχει αποτύχει, και το να συνεχίζεις με λιτότητα σημαίνει ότι η ελληνική οικονομία θα συνεχίσει να απογοητεύει το λαό της. Η ανεργία, η φτώχεια και η ανισότητα θα γίνουν ακόμα μεγαλύτερες από τα σημερινά τους τερατώδη επίπεδα»…
Ο Μπέρνι Σάντερς δεν είναι παρά ένας έντιμος σοσιαλδημοκράτης άλλων εποχών, αλλά αυτό δεν αρκεί για να γίνει αποδεκτός από το αμερικανικό κατεστημένο. Κατά συνέπεια, ο κ. Βούτσης και οι φίλοι του δεν πρέπει να ανησυχούν μην τυχόν και ο Αμερικανός "σοσιαλιστής"γερουσιαστής εκλεγεί πρόεδρος των ΗΠΑ και εφαρμόσει όσα αυτοί μισούν, καταργούν και εξαλείφουν από προσώπου γης, κάνοντας επίδειξη ενός υπερβάλλοντος ζήλου που δεν τους ζήτησε καμιά Τρόικα και δεν επέβαλε κανένα Τρίτο Μνημόνιο. Η Κα Κλίντον, που διαθέτει την ολόθερμη υποστήριξη του μεγάλου αμερικανικού (και διεθνούς) κεφαλαίου θα πάρει τελικά το χρίσμα έστω και αν ο καλός Μπέρνι Σάντερς συγκεντρώνει και ξεσηκώνει τεράστια πλήθη όπου εμφανίζεται και εμπνέει την άλλη Αμερική που υπάρχει και –φυσικά- δεν χωράει στο ηλίθιο και συνάμα αποπροσανατολιστικό «Αμερικάνοι, φονιάδες των λαών».Όμως, απομένει μια απορία που δεν πρόκειται βέβαια να απαντηθεί: Άραγε τι σκέφτονται όλες αυτές οι ελληνικές «εξέχουσες μετριότητες», πολιτικοί, δημοσιογράφοι και υπουργοί, που επί μήνες έκαναν τα πάντα, τις πιο πολλές φορές σε διατεταγμένη υπηρεσία, για να γελοιοποιήσουν και τελικά να καταργήσουν την Επιτροπή Αλήθειας του Δημόσιου Χρέους, όταν βλέπουν όχι μόνο τον Μπέρνι Σάντερς αλλά και τους (κεντροδεξιούς!) κυβερνήτες του Πόρτο Ρίκο καθώς και τους δήμους της Μαδρίτης, της Σαραγόσας, του Κάδιξ, της Βαλένθια, ή ακόμα και τη Βουλή και Γερουσία της Αργεντινής να προτείνουν και να συστήνουν τις δικές τους επιτροπές λογιστικού ελέγχου; Άραγε τι έχουν να μας πουν όταν η Επιτροπή Αλήθειας που αυτοί λοιδόρησαν και απαγόρευσαν (3) εμπνέει με το παράδειγμά της και βρίσκει πια μιμητές σχεδόν σε όλο το πλανήτη;…
Σημειώσεις
1. http://feelthebern.org/bernie-sanders-on-puerto-ricos-financial-crisis/
2. Βλέπε: Sen. Bernie Sanders: From Greece to Puerto Rico, the Financial Rules Are Rigged to Favor the 1%:http://cadtm.org/Sen-Bernie-Sanders-From-Greece-to
3. Επειδή η Επιτροπή Αλήθειας έχει πολλά ακόμα να κάνει, για αυτό και συνεχίζεται η διεθνής καμπάνια υποστήριξης που δέχεται τις υπογραφές στο: http://greekdebttruthcommission.org/index_el.php
Το ίδιο άρθρο στα αγγλικά:
http://www.counterpunch.org/2015/11/25/bernie-sanders-mr-voutsis-and-the-truth-commission-on-greek-public-debt/
...στα γαλλικά:
http://cadtm.org/Bernie-Sanders-M-Voutsis-et-la
...και στα ισπανικά
http://www.rebelion.org/noticia.php?id=206117
...και στα ιταλικά:
http://popoffquotidiano.it/2015/11/28/verita-sul-debito-greco-a-tsipras-non-interessa-piu/