Κατά γενική ομολογία το αγροτικό ζήτημα μετά τις κινητοποιήσεις στην Αθήνα μπήκε σε νέα φάση. Οι σχεδιασμοί ένθεν κακείθεν δίνουν και παίρνουν. Η κυβερνητική τακτική προβλέπει μικρές και ανώδυνες υποχωρήσεις στοχεύοντας πάντα στη διάσπαση και οι κινήσεις των αγροτών επανασχεδιάζονται με στόχο τις μικρότερες κατά το δυνατόν απώλειες. Οι επόμενες μέρες θα κρίνουν πολλά . Είναι κρίσιμες και ενδιαφέρουσες από πολλές πλευρές.
Η διαμαρτυρία των αγροτών στην Αθήνα δε δικαίωσε τις προσδοκίες που αρχικά δημιούργησε. Ανέδειξε προβλήματα που λίγο- πολύ ήταν ήδη γνωστά. Τα τηλεοπτικά μέσα προέβαλαν, όπως ήταν άλλωστε αναμενόμενο, δευτερεύοντα γεγονότα και γραφικές συμπεριφορές κάποιων αγροτών. Κατά την ταπεινή μου άποψη η συντονιστική επιτροπή των μπλόκων έκανε σοβαρά λάθη τακτικής και έκαψε το χαρτί της Αθήνας, το ισχυρότερο, ίσως, όπλο που είχε στα χέρια της. Γιατί δεν ανακοινώνεις κάθοδο με τα τρακτέρ και, αφού εισπράξεις άρνηση, μπαίνεις στη λογική των διαπραγματεύσεων, αν δηλαδή θα είναι 100, 50 ή 20. Ούτε δηλώνεις ότι θα παραμείνεις στο Σύνταγμα επ αόριστον και σε δυο μέρες τα μαζεύεις και φεύγεις. Αυτά ή τα αναγγέλλεις και προσπαθείς να τα επιβάλλεις ή δεν τα γνωστοποιείς. Η Αθήνα είναι η κορύφωση μιας μάχης. Δεν πας να τη δώσεις ούτε πρόωρα, ούτε κάτω από τέτοιες συνθήκες. Επιπλέον, η πρώτη τουλάχιστον συγκέντρωση δεν περιφρουρήθηκε με αποτέλεσμα να διεισδύσουν χρυσαυγίτες, οι οποίοι επιχείρησαν να επιβάλλουν τη δική τους ατζέντα. Τέλος, οι πολίτες της Αθήνας δε συγκινήθηκαν από τις κινητοποιήσεις και αυτό ήταν φανερό και στα δύο συλλαλητήρια που έγιναν, τα οποία θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν μεγάλα, αν γίνονταν σε άλλη πόλη και όχι στην πρωτεύουσα των εκατομμυρίων.
Η κυβέρνηση από την πλευρά της ακολουθεί τη μέθοδο της αναμονής προσπαθώντας να διασπάσει ταμπλόκα εκμεταλλευόμενη τις διαφοροποιήσεις που καταγράφηκαν. Στοχεύει στην εξάντληση τους έχοντας σαν σύμμαχο το χρόνο, αφού πλησιάζει ο καιρός που θα γυρίσουν στα χωράφια οι αγρότες. Έτσι είδαμε να ρίχνει στο τραπέζι «προτάσεις» και να υπόσχεται ότι υπάρχουν σημαντικά περιθώρια βελτίωσης. Στην πραγματικότητα εμπαίζει για μια ακόμη φορά τον αγροτικό κόσμο, αφού αυτό που τελικά θα συμφωνήσει με τους δανειστές, όπως έχει συμβεί μέχρι τώρα, αναμένεται να είναι πολύ χειρότερο. Ό, τι θα ακολουθήσει σαν να το ακούμε ήδη στα αυτιά μας. Ο προπαγανδιστικός μηχανισμός θα ισχυριστεί για μια ακόμη φορά ότι διαπραγματεύτηκε σκληρά, αλλά οι δανειστές εκβιαστικά επέβαλαν ξανά τη θέληση τους.
Η γραμμή αυτή της κυβέρνησης, μάλλον, άρχισε σε ένα βαθμό να αποδίδει, αφού δε μιλάμε πια για ενιαία στάση του αγροτικού κινήματος. Αύριο είναι το πολυσυζητημένο ραντεβού του πρωθυπουργού με εκπροσώπους μπλόκων, ενώ και εκείνο της Νίκαιας ζήτησε ξεχωριστή συνάντηση. Έτσι φαίνεται σαν να οδηγούνται οι αγρότες σε συζητήσεις από μειονεκτική θέση. Επαφές που, νομίζω, έπρεπε να είχαν γίνει νωρίτερα για να αποδειχθεί ποιος κοροϊδεύει ποιον. Μετά από τέτοιας έντασης και διάρκειας κινητοποιήσεις, όταν πας να διαπραγματευτείς ανώδυνες αλλαγές και μάλιστα όχι σε κάποιο νομοσχέδιο, αλλά στις προτάσεις που θα υποβάλει στους δανειστές η κυβέρνηση, δείχνεις σαν να σύρεσαι κάτω από την πίεση των συνθηκών. Αυτό μαζί με τα προηγούμενα λάθη τακτικής φοβάμαι, μήπως, οδηγήσουν σε απογοήτευση και αποκλιμάκωση των κινητοποιήσεων.
Όλα ετούτα σε μια περίοδο που οι κοινωνικές ομάδες, οι οποίες πλήττονται από το ασφαλιστικό, δεν έχουν καταφέρει ακόμη να συντονιστούν αποτελεσματικά. Τα αγροτικά μπλόκα πρέπει να παραμείνουν ενεργά, να ενισχυθούν και να υποστηριχθούν. Όσοι θίγονται από τις προτάσεις της κυβέρνησης για το ασφαλιστικό απαιτείται να βρουν κοινή γλώσσα και να ανοίξουν μαζί με τους αγρότες νέους δρόμους αντίστασης . Στην παρούσα φάση η λύση δε βρίσκεται σε 24ωρες ή 48 απεργίες, οι οποίες εξαντλούν τους ήδη στεγνωμένους οικονομικά εργαζόμενους. Το θέμα του ασφαλιστικού πρέπει να διατηρηθεί στην επικαιρότητα με άλλες μορφές πάλης. Η κορύφωση των αντιδράσεων δεν θα αποδώσει, όταν γίνει σε ακατάλληλο χρόνο και πριν να έχουμε τις τελικές αποφάσεις. Το παράδειγμα των αγροτικών κινητοποιήσεων χρειάζεται να μας προβληματίσει όλους.
*Ο Γιάννης Ανδρουλιδάκης είναι εκπαιδευτικός στο 6ο Λύκειο Καλαμάτας