Πώς θα ψηφίσουμε στο επερχόμενο δημοψήφισμα για την παραμονή ή όχι της Βρετανίας στην ΕΕ;
Για πολλούς στην Αριστερά η ιδέα ότι βρίσκονται στην ίδια πλευρά με τον Νάιτζελ Φάρατζ και τους συντηρητικούς ευρωσκεπτικιστές αρκεί για να τους ωθήσει προς τον Ντέιβιντ Κάμερον και τους μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους που υποστηρίζουν το “Ναι” στην ΕΕ. Αυτό όμως θα ήταν ένα πολύ μεγάλο λάθος.
Η Ευρωπαϊκή Ένωση είναι σήμερα η δύναμη που προωθεί το νεοφιλελεύθερο σχέδιο στα 28 κράτη-μέλη και επιβάλλει τη λιτότητα. Ο Κάμερον και ο Όσμπορν συγκριτικά είναι μικροί παίκτες.
Απλώς κοιτάξτε τον κτηνώδη τρόπο με τον οποίο η μη εκλεγμένη Ευρωπαϊκή Επιτροπή , που συνεργάζεται με την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (ΕΚΤ) και το ΔΝΤ επίσης σώματα μη εκλεγμένα, συμπεριφέρθηκε απέναντι στην εκλεγμένη κυβέρνηση της Ελλάδας και της επέβαλε μια μη εκλεγμένη κυβέρνηση “τεχνοκρατών” [το 2011-12], όπως και στην Ιταλία [κυβερνήσεις Παπαδήμου και Μόντι].
Σε όλη την ΕΕ επιβάλλεται μια “κούρσα προς τον πάτο” την οποία συντονίζει η Κομισιόν και όπου τα κράτη-μέλη ενθαρρύνονται να ανταγωνίζονται μεταξύ τους για το ποιο έχει το χαμηλότερο εργατικό κόστος, τους πιο χαλαρούς νόμους για την υγεία και την ασφάλιση, τις λιγότερες ρυθμίσεις και τους χαμηλότερους φόρους για τις μεγάλες επιχειρήσεις.
Η έλλειψη δημοκρατίας είναι προσδιοριστικό χαρακτηριστικό της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Διοικείται από ένα Συμβούλιο που συγκροτείται από τους επικεφαλής των 28 κρατών. Αυτό διορίζει την Κομισιόν. Υπάρχει επίσης το Ευρωκοινοβούλιο , που εκλέγεται απευθείας από τους πολίτες, αλλά η αποχή είναι τεράστια και ως πολίτες ασκούμε πολύ λιγότερο έλεγχο στους ευρωβουλευτές από ό,τι στους εγχώριους βουλευτές. Στην πράξη, το Ευρωκοινοβούλιο έχει την αρμοδιότητα να ψηφίζει μόνο τροπολογίες στα μέτρα της Κομισιόν και αυτές αποφασίζονται από την Κομισιόν και τους επικεφαλής των δύο μεγάλων ομάδων, της Δεξιάς και των Σοσιαλδημοκρατών.
Όταν οι λαοί της Γαλλίας, της Ιρλανδίας και της Ολλανδίας έκαναν την αποκοτιά να απορρίψουν νέες συνθήκες της ΕΕ, η Κομισιόν τους αγνόησε και επέμεινε ότι δεν ψήφισαν σωστά.
Μυστικά
Οι μυστικές διαπραγματεύσεις που διεξάγονται ανάμεσα στην ΕΕ και τις ΗΠΑ για τη Διατλαντική Εμπορική και Επενδυτική Συνεργασία (ΤΤΙΡ) θα έχουν τεράστιο αρνητικό αντίκτυπο στις κοινωνικές υπηρεσίες, ιδίως στα εθνικά συστήματα υγείας, και σε πολλούς άλλους τομείς της ζωής. Επικεφαλής αυτών των μυστικών διαπραγματεύσεων είναι η επίτροπος Σεσίλια Μάελστρομ. Όταν η επίτροπος ρωτήθηκε από τον Τζον Χίλαρι του WaronWant[πολιτικής οργάνωσης που αγωνίζεται για την παγκόσμια κοινωνική δικαιοσύνη] πώς μπορούσε να αγνοεί την όλο και μεγαλύτερη αντίθεση σ'αυτή τη συμφωνία, απάντησε ψυχρά: “Δεν παίρνω την εντολή μου από τους ευρωπαϊκούς λαούς”.
Ορισμένοι υποστηρίζουν ότι η ΕΕ μπορεί να μας υπερασπιστεί από τις χειρότερες υπερβολές του Κάμερον και των Συντηρητικών. Για μια πολύ σύντομη στιγμή , επί Θάτσερ, τη δεκαετία του 1980, οι ηγέτες της ΕΕ υιοθέτησαν την άποψη περί “κοινωνικής Ευρώπης” , αλλά ήταν απλά ρητορεία και ταχύτατα αντικαταστάθηκε από την προώθηση της Ενιαίας Ευρωπαϊκής Αγοράς όπου οι μεγάλες επιχειρήσεις πήραν ό,τι ήθελαν.
Ας το επαναλάβουμε, η ΕΕ δεν μας προστατεύει από τον χειρότερο νεοφιλελευθερισμό, αντίθετα αποτελεί τη βασική δύναμη που επιβάλλει την ατζέντα του νεοφιλελευθερισμού.
Ένα επιχείρημα υπέρ του “Ναι” είναι ότι το “Όχι” στην ΕΕ θα οδηγούσε σε περιορισμό της μετανάστευσης. Ασφαλώς υπάρχει ελευθερία μετακίνησης μέσα στην ΕΕ, αλλά μόνο για τους πολίτες των κρατών-μελών και τώρα βλέπουμε να υψώνονται φράκτες απ'άκρου σ'άκρον της Ευρώπης για να κρατηθούν εκτός τα θύματα των πολέμων που διεξήγαγαν τα ευρωπαϊκά κράτη σε συμμαχία με τις ΗΠΑ και εκείνοι που προσπαθούν να ξεφύγουν από τη φτώχεια που τους έριξαν τα προγράμματα λιτότητας του ΔΝΤ.
Σε όλη την Ευρώπη η προωθητική δύναμη πίσω από τον αντιμεταναστευτικό ρατσισμό και την ισλαμοφοβία δεν είναι ο Φάρατζ, αυτός είναι αμελητέος. Είναι η Ευρωπαϊκή Ένωση.
Ορισμένοι έχουν προσκολληθεί στην ιδέα ότι η ΕΕ φέρνει κοντά τα ευρωπαϊκά κράτη και εμποδίζει να ξαναγίνουν πόλεμοι στην ήπειρο. Είναι μια σφαλερή ιδέα: το μαρτυρούν οι πόλεμοι στην πρώην Γιουγκοσλαβία ή στην Ουκρανία, οι πολεμικές εκστρατείες στο Ιράκ, τη Λιβύη, τη Συρία.
Η σημερινή Ευρωπαϊκή Ένωση αποτελείται από έναν πυρήνα γύρω από τη Γερμανία και μια περιφέρεια που υπόκειται στα διατάγματα της τρόικας. Η Γαλλία και το Ηνωμένο Βασίλειο βρίσκονται ανάμεσα σ'αυτά τα δύο. Ακόμη και στο κράτος με τη μεγαλύτερη ευημερία, τη Γερμανία, οι μισθοί και οι κοινωνικές δαπάνες έχουν μειωθεί. Στο μέγιστο μέρος της Ανατολικής και Νότιας Ευρώπης το βιοτικό επίπεδο έχει μειωθεί και επικρατεί η επισφαλής εργασία.
Οι προϋπολογισμοί και οι δαπάνες των κρατών-μελών της ΕΕ ελέγχονται από την Κομισιόν η οποία ασκεί βέτο σε οτιδήποτε θα έμοιαζε με το κοινωνικό κράτος που εγκαθιδρύθηκε το 1945.
Ως κάποιος που θεωρεί τον εαυτό του Ευρωπαίο, θέλω μια Ευρώπη που να είναι του λαού και όχι των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων, που να βασίζεται στην αλληλεγγύη, την κοινωνική ευημερία και στην ειρήνη. Η Ευρωπαϊκή Ένωση ουδέποτε ήταν μια τέτοια Ευρώπη. Και δεν υπάρχει μηχανισμός για την εσωτερική μεταρρύθμισή της.
Ένα “Όχι” στο δημοψήφισμα θα οδηγούσε σε μείζονα κρίση τους Τόρις, κάτι που δεν είναι καθόλου κακό, και θα βοηθούσε να διεξαχθεί μια συζήτηση σε όλη την Ευρώπη για το τι είδους ευρωπαϊκή συνεργασία χρειαζόμαστε. Δεν χρειάζεται καθόλου να συμβαδίσουμε με τους αντίθετους στην ΕΕ δεξιούς που διαπνέονται από τον εθνικισμό, αλλά πρέπει να συνεργαστούμε με τους αντικαπιταλιστές σε όλη την Ευρώπη: αυτούς που αγωνίζονται κατά της λιτότητας, για τα δικαιώματα των προσφύγων και μεταναστών και προσπαθούν να σταματήσουν την ΤΤΙΡ.
Μια άλλη Ευρώπη είναι εφικτή, αλλά δεν μπορεί να οικοδομηθεί πάνω στα θεμέλια της ΕΕ: την αντιδημοκρατικότητα και την ελεύθερη αγορά. Ψηφίζουμε “Όχι” και συμβάλλουμε στην ενωμένη αντίσταση σε όλη την Ευρώπη.
Ο Κρις Μπάμπερι είναι συγγραφέας, πολιτικός ακτιβιστής και σχολιαστής, ηγετικό στέλεχος της Διεθνούς Σοσιαλιστικής Ομάδας στη Σκοτία. Συμμετέχει στη Ριζοσπαστική Καμπάνια για την Ανεξαρτησία της Σκοτίας.
Μετάφραση: Αριάδνη Αλαβάνου
Πηγή: Counterfire, 15/2/2016.[http://www.counterfire.org/articles/analysis/18186-for-a-europe-of-peoples]