Η συζήτηση γύρω από τα σκάνδαλα, τη διαφθορά και τη διαπλοκή ήταν ανέκαθεν προνομιακό πεδίο για το ΣΥΡΙΖΑ από την εποχή που ήταν στην αντιπολίτευση. Θυμόμαστε όλοι πόσο ψηλά βρίσκονταν στην ατζέντα αυτά τα θέματα. Αυτό ήταν απολύτως λογικό, αφού δεν είχε κυβερνήσει μέχρι τότε, αλλά ούτε ο αρχηγός , ούτε τα κορυφαία στελέχη του είχαν οποιαδήποτε εμπλοκή. Τα ζητήματα, βεβαίως, που προέκυψαν το τελευταίο διάστημα με τις υποθέσεις Φλαμπουράρη και Σταθάκη, αλλά και οι συναντήσεις του κ. Τσίπρα με τον κ. Ψυχάρη άφησαν σκιές. Ωστόσο και πάλι ο ΣΥΡΙΖΑ είχε το ηθικό πλεονέκτημα.
Από την άλλη η ΝΔ με μακρύ κυβερνητικό παρελθόν είναι στριμωγμένη και αδύναμη σε τέτοιες συζητήσεις. Η εμπλοκή στελεχών της σε σκάνδαλα διαχρονικά, σε όλη τη διάρκεια της μεταπολίτευσης και η σχέση του τωρινού αρχηγού της με το Χριστοφοράκο και τη SIEMENS της αφαιρεί επιχειρήματα και καθιστά λιγότερο πειστικό το λόγο της . Αυτό θα την ακολουθεί για πολλά χρόνια ειδικά μάλιστα, όταν αρκετά ερωτήματα παραμένουν αναπάντητα.
Η συζήτηση, λοιπόν, που έγινε στο κοινοβούλιο πριν από μια βδομάδα, αναμενόταν με μεγάλο ενδιαφέρον. Είχε προβληθεί πολύ ειδικά από την πλευρά της κυβέρνησης . Κύκλοι της είχαν αφήσει να εννοηθεί ότι θα προκληθεί πολιτικός σεισμός από τις αποκαλύψεις. Επιπλέον αίτημα της ελληνικής κοινωνίας ήταν να ειπωθούν επιτέλους ονόματα και επώνυμα. Πολλοί κάθισαν και την παρακολούθησαν με αγωνία και ανυπομονησία. Και τελικά τι;
Αυτό που τελικά είδαμε ήταν μια κλασική συνεδρίαση της μεταπολιτευτικής Βουλής βγαλμένη από το παρελθόν στην οποία είχαν αλλάξει οι πρωταγωνιστές. Σαν να μην έγινε τίποτα σε αυτήν τη χώρα. Ατάκες κενές περιεχομένου, λεκτικές κορώνες, βαριές εκφράσεις και αγωνιώδης προσπάθεια εντυπωσιασμού. Ουρλιαχτά και φωνές. Πού πήγαν τα στοιχεία; Πού τα ονόματα; Αντί γι αυτά μάθαμε από εκείνους που μέχρι χθες ξόρκιζαν τις εκλογές, γιατί, όπως ισχυρίζονταν, θα είναι καταστροφή για τη χώρα, ότι τώρα τις ζητάνε για να τη σώσουν και αντιληφθήκαμε ότι, όσοι υπόσχονταν αποκαλύψεις, έπαθαν αλαλία. Έκπληκτοι ακούσαμε τον πρωθυπουργό να εξαγγέλλει μόνο για λόγους ισορροπιών μια εξεταστική επιτροπή για τα δάνεια προς τα Μ.Μ.Ε και τα κόμματα. Διαπιστώσαμε ότι τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης τον ενδιέφερε να διαμορφώσει το αρχηγικό του προφίλ και τα προσκείμενα σε αυτόν στελέχη να πείσουν ότι στο πρόσωπο του βρήκαν τον επόμενο πρωθυπουργό, ο οποίος θα οδηγήσει τη χώρα στη μεταμνημονιακή εποχή. Σαν να μην έμαθε ο κ. Τσίπρας στον ένα χρόνο που κυβερνά ποιοι και με ποια ατράνταχτα στοιχεία εμπλέκονται σε σκάνδαλα. Σαν να μην έχει ακούσει ο κ. Μητσοτάκης, παιδί ενός διεφθαρμένου μεταπολιτευτικού συστήματος με κυβερνητικές θέσεις, τίποτα για διαφθορά και διαπλοκή.
Το μεγάλο σκάνδαλο είναι ότι τελικά δεν έγινε ουσιαστικός και ειλικρινής διάλογος. Ότι και οι δύο δεν έδειξαν καμία αποφασιστικότητα για την πάταξη της διαφθοράς και της διαπλοκής. Έτσι η Λερναία Ύδρα της μεταπολίτευσης έμεινε αλώβητη. Δεν έχασε, έστω, ένα από τα κεφάλια της. Είναι πιθανόν νέοι παίκτες να προστεθούν στο παιχνίδι με τις μπίζνες , τις κομπίνες, τα λαδώματα και τις μίζες.
«Κάτσε κάτω». «Όχι δεν κάθομαι». «Να ανακαλέσεις». «Όχι δεν ανακαλώ». «Ανίκανος πρωθυπουργός». «Κοινός συκοφάντης». Φράσεις χιλιοακουσμένες στην αίθουσα της Βουλής, ειπωμένες από διαφορετικούς αρχηγούς και πρωθυπουργούς. Και τα ερωτήματα, όμως, επανέρχονται ξανά και ξανά . Τελικά βγήκε κάτι ουσιαστικό από αυτήν τη συζήτηση; Ποιος ωφελήθηκε; Ποιοι βιάζονται για το κουκούλωμα και τη συγκάλυψη των σκανδάλων; Ενισχύθηκαν οι θεσμοί; Βελτιώθηκε στο ελάχιστο η ποιότητα της δημοκρατίας μας; Ενημερωθήκαν οι πολίτες, που αμήχανοι και μουδιασμένοι παρακολουθούσαν σκηνές βγαλμένες απ τα παλιά; Ναι, αυτός ο κρίσιμος παράγοντας, οι πολίτες, οι οποίοι, όσο αναθέτουν σε σωτήρες να λύσουν τα προβλήματα της χώρας, όσο κριτικάρουν και αντιδρούν από τον καναπέ τους, τόσο θα πιστεύουν ότι, δε μπορεί, θα έρθει ο επόμενος Ηρακλής που θα καθαρίσει την κόπρο του Αυγεία. Μια τρομερά δύσκολη υπόθεση που στην πραγματικότητα είναι δική τους και μόνον. Κανενός άλλου.
*εκπαιδευτικός στο 6ο Λύκειο Καλαμάτας.