Η κυβέρνηση πήρε υφεσιακά μέτρα κοντά στο 3% του ΑΕΠ, 5,4 δις. Λογικά αυτά πρέπει να φέρουν ανάλογη ή μάλλον μεγαλύτερη ύφεση, εκτός αν βρέξει ξένες παραγωγικές επενδύσεις, (όχι ιδιωτικοποιήσεις που πηγαίνουν στο χρέος), ή/και υποτιμηθεί σημαντικά το ευρώ (και ανεβούν οι εξαγωγές αγαθών και υπηρεσιών προς τρίτες χώρες), ή/και έχουμε μεγάλη πτώση των τιμών του πετρελαίου (που έτσι θα τονωθεί η εγχώρια ζήτηση).
Οποιοσδήποτε όμως λογικός αναλυτής γνωρίζει ότι: α) δεν αναμένεται «επενδυτική» καταιγίδα. Το αντίθετο, η Ελλάδα βρίσκεταισε φάση από-επένδυσης, οι ακαθάριστες επενδύσεις ως ποσοστό του ΑΕΠ, έχουν μειωθεί στο μισό την «μνημονιακή» εποχή, ενώ ως απόλυτο μέγεθος έχουν εξατμιστεί πολύ περισσότερο. Οι δε επενδύσεις κεφαλαιουχικού εξοπλισμού έχουν σχεδόν εξαφανιστεί. β) Το ευρώ αποκλείεται να διολισθήσει περισσότερο το 2016-2018, σε σχέση με το 2015, αντίθετα σίγουρα θα ενισχυθεί. γ) Η μέση τιμή του βαρελιού Brent, παρά την υποτίμηση του ευρώ έφτασε τα 47,47 ευρώ το 2015, έναντι74,95 το 2014 και 81,95 το 2013. Κάποια στιγμή θα αρχίσει και αυτό να ανατιμάται.
Τέλος, η πραγματική συναλλαγματική ισοτιμία της χώρας, που αντανακλάει την ανταγωνιστικότητα (σε όρους Δ.Τ.Κ.) παρέμεινε το 2014 (και παρά την εφιαλτική εσωτερική υποτίμηση), 11,7% αυξημένη σε σχέση με το 2000, όσον αφορά τον σταθμισμένο δείκτη με τους 28 κυριότερους εμπορικούς εταίρους της χώρας και 6,7% όσον αφορά την Ζ.Ε.. Αυτή η ανατίμηση, φυσικά προστίθεται στην ισχυρά υπερτιμημένη πραγματική συναλλαγματική ισοτιμία, της εισόδου στο ευρώ. (Το έλλειμμα του Ι.Τ.Σ. ήταν 7,63%, το 2001 και πιθανόν ήδη τότε, η πραγματική συναλλαγματική ισοτιμία, να ήταν υπερτιμημένη έως και κατά 30%).
Η εσωτερική υποτίμηση λοιπόν έχει αποτύχει, όπως αποδεικνύει και η στασιμότητα ή/και η καθίζηση των εξαγωγών, ενώ ένας νέος κύκλος αποβιομηχάνισης βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη ( με συμβολή και της πτώσης της εγχώριας ζήτησης, και της αύξησης της φορολόγησης, και της ακριβής ενέργειας, κ.α.) όπως δείχνουν μεγάλες και μικρές βιομηχανίες οι οποίες κλείνουν η μία μετά την άλλη1.
Όλα λοιπόν είναι ανάποδα στην ελληνική οικονομία, εκτός ίσως από μια πολύ μικρή ανάσα ρευστότητας που θα φέρει η συμφωνία ολοκλήρωσης του τρίτου και η αναγγελία του τέταρτου μνημονίου. Το ζήτημα λοιπόν δεν είναι αν θα υπάρξει ύφεση, αλλά πόσο βαθιά θα είναι.
Παρόλα αυτά η Ε.Ε. και η κυβέρνηση προβλέπουν αγκαζέ, ότι θα έχουν πρωτογενή πλεονάσματα 0,5% το 2016, 1,75% το 2017 και 3,5% το 2018 σε συνδυασμό με μικρή ύφεση -0,3% το 2016, αλλά μεγέθυνση 2,7%!!! το 2017 και πάνω από 3% το 2018!!!.
Εν ολίγοις, μας λένε, ότι αν δεν ήμασταν, υποχρεωμένοι να βγάλουμε πλεόνασμα 3,5% το 2018 και απλώς είχαμε ένα ισοσκελισμένο πρωτογενές ισοζύγιο, τότε η χώρα θα έπιανε ελάχιστη ανάπτυξη 7% (άθροισμα πλεονάσματος που δεν θα έβγαινε και θα πήγαινε στην οικονομία και προσδοκώμενης ανάπτυξης), χωρίς να υπολογίσουμε τον «πολλαπλασιαστή», που θα οδηγούσε σε μεγαλύτερη ανάπτυξη (άλλωστε, ποτέ δεν τον υπολόγισαν, όπως θυμόμαστε, από το γνωστό «σφάλμα» του πολλαπλασιαστή του πρώτου προγράμματος «διάσωσης»).
Συνεπώς, η ελληνική οικονομία κατά την κυβέρνηση και την Ε.Ε., και παρά τις αντιρρήσεις του Δ.Ν.Τ., παρουσιάζει την δυναμική της Κίνας, αν δεν την ξεπερνάει κιόλας. Αλλά μάλλον πιο σίγουρο είναι ότι το 2018 ο Τσακαλώτος, αντί για άριστα αγγλικά, θα μας μιλάει σε πιο καλά κινέζικα…….
(1): π.χ.: Softex, HellenicSteel, PepsicoHBH, Neoset, ShelmanDellica, χαλυβουργείο χαλυβουργικής, ΙΜΑΣ, Βιομεκ, τσιμέντα κλπ., κλπ., κλπ.