Quantcast
Channel: ΔΕΝ ΠΑΕΙ ΑΛΛΟ
Viewing all articles
Browse latest Browse all 6521

Φοιτητικές εκλογές 18/5: Η ενωμένη ριζοσπαστική-αντικαπιταλιστική Αριστερά μπορεί να νικήσει

$
0
0

Η φετινή χρονιά για το φοιτητικό κίνημα και τη φοιτητική Αριστερά δεν ήταν ίδια με τις προηγούμενες.
Οι ανα­κα­τα­τά­ξεις και οι ανα­δο­μή­σεις που έγι­ναν με τη μνη­μο­νια­κή με­τάλ­λα­ξη του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ και την ψή­φι­ση του τρί­του μνη­μο­νί­ου το πε­ρα­σμέ­νο κα­λο­καί­ρι προ­φα­νώς θα απο­τυ­πώ­νο­νταν και στις πο­λι­τι­κές εκ­προ­σω­πή­σεις σε επι­μέ­ρους κοι­νω­νι­κούς χώ­ρους όπως είναι οι σχο­λές. Αυτές οι διερ­γα­σί­ες μο­νο­πώ­λη­σαν σε με­γά­λο βαθμό το εν­δια­φέ­ρον των μελών των αρι­στε­ρών συλ­λο­γι­κο­τή­των προ­κει­μέ­νου να ορ­γα­νω­θεί κα­λύ­τε­ρα η αντί­στα­ση στα νέα μέτρα που θα έρ­θουν από την κυ­βέρ­νη­ση ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ-ΑΝΕΛ. Μόνο που πολλά από αυτά ήρθαν ήδη και εμείς δεν ήμα­σταν σε θέση μάχης.

Η κα­τά­στα­ση στις σχο­λές

Το Σε­πτέμ­βρη, μετά τις εκλο­γές και την κοι­νο­βου­λευ­τι­κή επι­κρά­τη­ση των μνη­μο­νια­κών δυ­νά­με­ων, υπήρ­χε η σωστή πρό­θε­ση των δυ­νά­με­ων της ρι­ζο­σπα­στι­κής και αντι­κα­πι­τα­λι­στι­κής Αρι­στε­ράς εντός των σχο­λών για βα­θύ­τε­ρο κοινό βη­μα­τι­σμό το επό­με­νο διά­στη­μα. Αυτή η πρό­θε­ση όμως δια­πνε­ό­ταν σε με­γά­λο βαθμό από μια αί­σθη­ση απαι­σιο­δο­ξί­ας και ήττας, που εστί­α­ζε πε­ρισ­σό­τε­ρο στην ανα­συ­γκρό­τη­ση των ίδιων των δυ­νά­με­ων και όχι στο μέσα σε ποιους κοι­νω­νι­κούς αγώ­νες θα ανα­συ­γκρο­τη­θούν αυτές οι δυ­νά­μεις.

Την ώρα, λοι­πόν, που με­γά­λη με­ρί­δα των ερ­γα­ζο­μέ­νων, των αγρο­τών και των συ­ντα­ξιού­χων έβγαι­νε στους δρό­μους, καθώς αντι­λαμ­βα­νό­ταν με υλι­κούς όρους τις αυ­τα­πά­τες που καλ­λιερ­γού­σε ο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ για «πα­ράλ­λη­λα προ­γράμ­μα­τα» και «ισο­δύ­να­μα μέτρα», η φοι­τη­τι­κή Αρι­στε­ρά συ­ζη­τού­σε με εσω­στρε­φείς όρους, δίχως να μπο­ρεί να εμπλέ­ξει τους συλ­λό­γους σε αυτές τις κι­νη­μα­τι­κές δια­δι­κα­σί­ες. Το γε­νι­κό­τε­ρο κλίμα απο­γο­ή­τευ­σης αγω­νι­στι­κών κομ­μα­τιών των σχο­λών φά­νη­κε στο ότι δεν έβγαι­ναν συ­νε­λεύ­σεις, δεν γεν­νιού­νταν μα­ζι­κές πρω­το­βου­λί­ες αγώνα και δεν υπήρ­χε στα αμ­φι­θέ­α­τρα η ίδια πο­λι­τι­κή ζύ­μω­ση με το πα­ρελ­θόν. Αυτά είναι ζη­τή­μα­τα που πρέ­πει να τα αντι­με­τω­πί­σου­με, αλ­λά­ζο­ντάς τα μαζί και όχι αλ­λά­ζο­ντάς μας μαζί.



Ενό­τη­τα ή διά­σπα­ση;

Μπρο­στά σε αυτή την κα­τά­στα­ση και την οπι­σθο­χώ­ρη­ση του κι­νή­μα­τος σε μια πε­ρί­ο­δο σκλη­ρής επί­θε­σης των «από πάνω» που θέτει σε αμ­φι­σβή­τη­ση κα­τα­κτή­σεις και δι­καιώ­μα­τα, οφεί­λου­με να απα­ντή­σου­με μα­ζι­κά. Οφεί­λου­με να απα­ντή­σου­με μα­κριά από μα­ξι­μα­λι­στι­κές πο­λι­τι­κές ανα­λύ­σεις που χω­ρά­νε λί­γους και εκλε­κτούς, μα­κριά από μι­κροη­γε­μο­νι­σμούς που δια­χω­ρί­ζουν τους από ’δω με τους από κει και μα­κριά από αγκυ­λω­τι­κές εμ­μο­νές που λει­τουρ­γούν δια­σπα­στι­κά και δεν ανοί­γουν το δρόμο για έναν ισό­τι­μο και ει­λι­κρι­νή διά­λο­γο με­τα­ξύ δυ­νά­με­ων της φοι­τη­τι­κής Αρι­στε­ράς.

Το στοί­χη­μα δεν είναι να ανα­λω­θού­με σε μια συ­ζή­τη­ση που θα πε­ρι­κλεί­ει μόνο τους πει­σμέ­νους, αλλά να ανοί­ξου­με τη συ­ζή­τη­ση για να πεί­σου­με τους πολ­λούς. Αυ­τούς που ανα­γκά­ζο­νται να δου­λεύ­ουν και να σπου­δά­ζουν ταυ­τό­χρο­να, αυ­τούς που δεν τους φτά­νουν τα λεφτά για το νοίκι, αυ­τούς που δεν έχουν λεφτά να αγο­ρά­σουν συγ­γράμ­μα­τα, αυ­τούς που δεν αντέ­χουν τους εντα­τι­κο­ποι­η­μέ­νους ρυθ­μούς σπου­δών, αυ­τούς που ανη­συ­χούν επει­δή δεν πρό­κει­ται να βρουν δου­λειά, αυ­τούς που αντί να αγω­νι­στούν σκέ­φτο­νται να φύ­γουν στο εξω­τε­ρι­κό. Με αυ­τούς πρέ­πει να συ­να­ντη­θού­με και όποιος το αρ­νεί­ται εμ­μέ­νο­ντας σε μια λο­γι­κή πο­λι­τι­κής κα­θα­ρό­τη­τας και σε­χτα­ρι­σμού, το μόνο που κα­τα­φέρ­νει είναι να μην εμπλέ­κει τους πα­ρα­πά­νω στις μάχες της γε­νιάς τους.

Η ΑΡΕΝ, δυ­νά­μεις των ΕΑΑΚ και το ΑΡΔΙΝ φαί­νε­ται πως θέ­λουν να απα­ντή­σουν σε αυτή την πρό­κλη­ση, παρά την αναμ­φι­σβή­τη­τη κα­θυ­στέ­ρη­σή τους. Κό­ντρα σε λο­γι­κές απο­μό­νω­σης και «τα έλεγα» στη γωνία μου, θα επι­διώ­ξουν από κοι­νού να συ­σπει­ρώ­σουν δυ­νά­μεις, να συν­δε­θούν με φοι­τη­τές/τριες που προ­βλη­μα­τί­ζο­νται και να απο­τυ­πώ­σουν αυτή τη δυ­να­μι­κή και στο εκλο­γι­κό απο­τέ­λε­σμα.

Ο στό­χος μας, βέ­βαια, δεν στα­μα­τά­ει στις φοι­τη­τι­κές εκλο­γές, αλλά αυτές μπο­ρούν να είναι ένα ακόμα βήμα στην κα­τεύ­θυν­ση δη­μιουρ­γί­ας ενός νέου πόλου της ρι­ζο­σπα­στι­κής και αντι­κα­πι­τα­λι­στι­κής Αρι­στε­ράς στις σχο­λές, που θα μπο­ρέ­σει να ζω­ντα­νέ­ψει τους φοι­τη­τι­κούς συλ­λό­γους και να συ­σπει­ρώ­σει ξανά τον κόσμο του κι­νή­μα­τος.



Γιατί Αρι­στε­ρά;

Κάθε χρόνο τί­θε­ται το πα­ρα­πά­νω ερώ­τη­μα. Μόνο που φέτος είναι ακόμη πιο επι­τα­κτι­κό. Σε μια πε­ρί­ο­δο που στο όνομα της Αρι­στε­ράς η κυ­βέρ­νη­ση ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ-ΑΝΕΛ εκ­πλη­ρώ­νει τα πιο τρελά όνει­ρα των μελών της ΔΑΠ και της ΠΑΣΠ για την κοι­νω­νία και τις σχο­λές μέσα από την υλο­ποί­η­ση πο­λι­τι­κών λι­τό­τη­τας και φτώ­χειας, είναι μεί­ζο­νος ση­μα­σί­ας να επα­να­νοη­μα­το­δο­τή­σου­με την έν­νοια της Αρι­στε­ράς. Να δεί­ξου­με ότι η Αρι­στε­ρά ζει και ανα­πνέ­ει μέσα στα αμ­φι­θέ­α­τρα και τις γε­νι­κές συ­νε­λεύ­σεις, στους χώ­ρους ερ­γα­σί­ας, στα κι­νή­μα­τα και στους κοι­νω­νι­κούς αγώ­νες και όχι στη συ­νέ­χι­ση της πα­ρά­δο­σης του υπο­τα­κτι­κού κυ­βερ­νη­τι­κού συν­δι­κα­λι­σμού, όπως εμ­φα­νί­ζε­ται το νε­ο­σύ­στα­το συ­ρι­ζαί­ι­κο «Bloco».

Από την άλλη μεριά, ενά­ντια στην Αρι­στε­ρά της γω­νί­ας, να χτί­σου­με την Αρι­στε­ρά του προ­σκη­νί­ου. Να στη­ρί­ξου­με την ανα­τρε­πτι­κή αρι­στε­ρή συ­νερ­γα­σία της ΑΡΕΝ, δυ­νά­με­ων των ΕΑΑΚ και του ΑΡΔΙΝ, σε μια κα­τεύ­θυν­ση αγω­νι­στι­κής συ­σπεί­ρω­σης δυ­νά­με­ων και αντε­πί­θε­σης στις κυ­βερ­νη­τι­κές πο­λι­τι­κές. Το εκλο­γι­κό απο­τέ­λε­σμα θα έχει πολ­λα­πλό μή­νυ­μα, αν στη­ρι­χθεί η ρι­ζο­σπα­στι­κή αντι­κα­πι­τα­λι­στι­κή Αρι­στε­ρά στις 18 Μάη. Θα απο­τυ­πώ­σει τους πο­λι­τι­κούς και κοι­νω­νι­κούς συ­σχε­τι­σμούς εντός των σχο­λών, θα θέσει τις βά­σεις της ορ­γα­νω­μέ­νης αντε­πί­θε­σης του φοι­τη­τι­κού κι­νή­μα­τος το επό­με­νο διά­στη­μα και πάνω απ’ όλα θα στεί­λει ένα μα­ζι­κό μή­νυ­μα ανυ­πα­κο­ής στο υπουρ­γείο παι­δεί­ας και στην κυ­βέρ­νη­ση. Κα­λύ­τε­ρα να ζούνε με το φόβο μας, παρά να ζούμε με το δικό τους.

Rproject | Resist | Reclaim | Revolt

Viewing all articles
Browse latest Browse all 6521

Trending Articles