Μια ενδιαφέρουσα ιστορική σύνδεση για το σήμερα, αλλά και τον ιστορικό του αύριο θα μπορούσε να αποτελεί η ιδεολογική συνέχεια του ναζιστικού μορφώματος στην Ελλάδα. Δεν επιχειρούμε βέβαια να αναπτύξουμε σε αυτές τις λίγες γραμμές το θέμα μιας διατριβής, θα θέλαμε όμως να φωτίσουμε μερικές πιθανές "οικογενειακές παρακαταθήκες"ιδεολογικής φύσης που πιθανώς σχετίζονται με τους ηγέτες της ναζιστικής συμμορίας Χρυσή Αυγή. Ας γυρίσουμε λοιπόν το ρολόι της Ιστορίας πίσω στο 1944 και ας δούμε μια σειρά από περίεργες συμπτώσεις.
Σύμφωνα με το βιογραφικό της ιδίας, πατέρας της Ελένης Ζαρούλια υπήρξε κάποιος ονόματι Βασίλης Ζαρούλιας. Όλα καλά μέχρι εδώ. Τι έκανε όμως ο εν λόγω κύριος στην Κατοχή, εποχή που μια ξένη δύναμη εισέβαλε στη χώρα μας; Άγνωστο. Πρώτη περίεργη σύμπτωση:Διαβάζουμε στην εφημερίδα "Καθημερινά Νέα"στις 24/10/1944: "Επίσης συνελήφθησαν οι Β. Ζαρούλιας και Λ. Χριστοδήμος, υιός υπουργού του επισιτισμού επί κατοχής. (...) άπαντες κατηγορούνται δια κλοπάς, ληστείας και εκβιασμούς."Η κατοχική εφημερίδα δεν αφήνει περιθώριο παρεξηγήσεων. Ο τίτλος του άρθρου είναι: "Οι πράκτορες του εχθρού"και αναφέρεται προφανώς σε δωσιλόγους, ταγματασφαλίτες και τραμπούκους της Κατοχής που συνεργάστηκαν με τους Ναζί κατακτητές, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο. Ο συγκεκριμένος Βασίλειος Ζαρούλιας είχε κατηγορηθεί πως υποδείκνυε στις γερμανικές αρχές ευκατάστατους Αθηναίους, οι οποίοι συλλαμβάνονταν για να γίνει αμέσως μετά παζάρι με χρυσές λίρες, αν ήθελαν να απελευθερωθούν από τα κρατητήρια της Μέρλιν και της Κοραή.
Πηγή: xyzcontagion.wordpress.com
Σύμφωνα με το δικό του βιογραφικό, ο Νίκος Μιχαλολιάκος είχε πατέρα κάποιον ονόματι Γεώργιο Μιχαλολιάκο. Σκαλίζοντας τα αρχεία του ΓΕΣ, μπορεί κανείς να εντοπίσει τη λίστα μελών της προδοτικής Οργάνωσης Χ που ο ίδιος ο Γρίβας κατέθεσε το 1950. Εκεί εμφανίζεται η δεύτερη περίεργη σύμπτωση: Όχι ένας αλλά τρεις Μιχαλολιάκοι μνημονεύονται ως μέλη της Χ:
ο Αστυφύλαξ Μιχαλολιάκος Παναγιώτης, που ήταν μέλος της «Χ» από το Νοέμβριο του 1941 έως και τον Δεκέμβριο του 1944,
ο Αστυφύλαξ Μιχαλολιάκος Αντώνιος, μέλος της Χ από τον Νοέμβριο του 1941 μέχρι τον Δεκέμβριο του 1944,
και ο Μιχαλολιάκος Γεώργιος, σε παρένθεση «Δημήτριος», επίσης μέλος της Χ από το Νοέμβριο 1941 μέχρι το Μάρτιο 1944 οπότε και «εδολοφονήθη υπό της ΟΠΛΑ».
Η ταυτόχρονη στρατολογία των τριών Μιχαλολιάκων οδηγεί εύκολα τη σκέψη στο συμπέρασμα ότι πιθανών να ήταν συγγενείς που στρατολογήθηκαν όλοι μαζί την ίδια περίοδο.
Η αλήθεια είναι πως ο ίδιος ο Νίκος Μιχαλολιάκος τηρεί σιωπή για το παρελθόν του πατέρα του. Μια σιωπή που ίσως ταιριάζει γάντι με τις αποκαθηλωμένες σβάστικες από τα γραφεία και τα έντυπα της οργάνωσης.
Μάνη της Κατοχής
Στη Μάνη και στην ευρύτερη περιοχή της Λακωνίας, από τις πρώτες μέρες της Κατοχής και της σκλαβιάς, διαμορφώθηκε αυτόματα στους Λάκωνες μια παλλαϊκή συνείδηση εθνικοκοινωνικής ηθικής, ένα πνεύμα και μια σιωπηλή κοινή παραδοχή, κάτι σαν «βουβή έχθρα κατά του κατακτητή». Κάθε κάτοικος της περιοχής που άρχιζε φιλικά πάρε-δώσε με τον εχθρό, στιγματιζόταν σαν άτομο χωρίς υπόληψη, με φυσιολογικό επακόλουθο την περιφρόνηση, αν όχι και την αηδία από την πλευρά των συμπολιτών του.[Σ.Σ.: Αυτός ίσως ήταν και ο λόγος που αργότερα η συμπεριφορά των τ/αλητών ήταν εξαιρετικά βάρβαρη, πορωμένη, κακοποιός και εγκληματική· επειδή αυτό το πνεύμα κυριαρχούσε, προτού οπλιστούν, και στους ίδιους τους τ/αλήτες, όταν πήδηξαν τον φράχτη και πέρασαν στην συνεργασία, το πνεύμα αυτό τους καταδίωκε σαν Ερινύα, και η σιωπηλή παλλαϊκή κατακραυγή εναντίον τους έφτανε σε αυτούς και στην ένοχη συνείδησή τους σαν εφιαλτική ηχώ «Εχασες την τιμή σου!!! Είσαι προδότης!!!», συνεπώς αυτή η άσχημη και δυσβάστακτη ψυχολογική κατάσταση τους οδηγούσε στο να σκοτώνουν αδιακρίτως, νομίζοντας ίσως πως έτσι «έκλειναν στόματα»].Ετσι, ήταν απολύτως φυσιολογικό, το ΕΑΜ Λακωνίας, όπως και οι τρεις επαρχιακές επιτροπές του Λακεδαίμονος, Επιδαύρου-Λιμηράς και Γυθείου-Οιτύλου, να ήταν πολυσυλλεκτικά, με ανθρώπους αξιοσέβαστους από όλο το πολιτικό φάσμα, όπως ο αδικοχαμένος γιατρός και κλινικάρχης Νίκος Καρβούνης, ο δεσπότης Λακεδαίμονος-Μονεμβασίας Διονύσιος Δάφνος, ο δεσπότης Γυθείου-Οιτύλου Χρύσανθος Δασκαλάκης, ο διευθυντής της Εθνικής Τράπεζας Αντώνιος Ζερβομπεάκος, ο πολιτευτής Γεώργιος Γιατράκος, καθώς και πολλοί δικηγόροι, έμποροι, συμβολαιογράφοι, δάσκαλοι, δικαστικοί, κτηματίες αλλά κυρίως πολλοί μόνιμοι αξιωματικοί, κάθε άλλο παρά κομμουνιστές. Αλλωστε, επικεφαλής του ΕΑΜ ολόκληρης της Πελοποννήσου ήταν ο Μητροπολίτης Ηλείας Αντώνιος.
Στο -επίσης ευρύχωρο για όλες τις πολιτικές παρατάξεις- ΕΑΜ Γυθείου, πάλι, από την αρχή εντάχθηκαν επίσης πολλά και σημαντικά στελέχη της τοπικής κοινωνίας: Ολόκληρη η οικογένεια των μεγαλοκτηματιών Πετροπουλάκηδες, ο δικαστικός Κορίδης, πολλοί δικηγόροι, ο ίλαρχος Τηλέμαχος Βρεττάκος, πολλοί αξιωματικοί και χωροφύλακες, ο τραπεζικός υπάλληλος Ιωάννης Λειβάδης που εκλέχτηκε γραμματέας του Επαρχιακού Γραφείου ΕΑΜ Γυθείου, και τέλος, ο αρχιφύλακας … Γεώργιος Μιχαλολιάκος!!!
Είναι μάλλον περίεργο (αν όχι γκροτέσκο) το να βλέπει κανείς τις λέξεις «ΕΑΜ» και «Μιχαλολιάκος» στην ίδια πρόταση. Δεν είναι λιγότερο περίεργο το γεγονός, πως σύμφωνα με όλες τις πηγές, στις απαρχές του ΕΑΜ, χωρούσαν μέσα στην πατριωτική πολυσυλλεκτικότητά του όλες οι πολιτικές και κομματικές προτιμήσεις, ακόμα και οι φιλομοναρχικές. Είναι ακόμα πιο περίεργο, ίσως, πως σύμφωνα με την μαρτυρία του Κώστα Βουγιουκλάκη, στελέχους του ΕΑΜ, που έζησε τα γεγονότα από πρώτο χέρι, στον αρχιφύλακα Γεώργιο Μιχαλολιάκο, η οργάνωση του είχε εμπιστευτεί την αρμοδιότητα της Λαϊκής Διαφώτισης, κι έτσι ο ρόλος του στην ανάπτυξη του κινήματος ήταν να πηγαίνει από κωμόπολη σε κωμόπολη και από χωριό σε χωριό για να βγάζει λόγους υπέρ της εθνικής ενότητας, υπέρ της πατριωτικής αλληλεγγύης και υπέρ της ελέυθερης έκφρασης του ελληνικού λαού μετά την απελευθέρωση, χωρίς να κρύβει ότι είναι βασιλόφρονας. Ο ίδιος έλεγε πως «δεν είναι σωστό να γίνεται διαφώτιση του λαού μόνο από κομμουνιστές», και η οργάνωση το δεχόταν αυτό απολύτως και χωρίς καμιά αντίρρηση. Σημειωτέον, πως την ίδια ελευθερία κινήσεων και λόγου είχε την ίδια περίοδο και ο ίλαρχος Τηλέμαχος Βρεττάκος που είχε εκλεγεί επιτελάρχης του ΕΛΑΣ Λακωνίας [5]. Βέβαια, αυτό δεν κράτησε πολύ και για όλο το διάστημα της Κατοχής. Λίγο αργότερα, αμφότεροι αποστάτησαν από την οργάνωση και πήγαν κοντά στους Γερμανούς και στο Τάγμα Ασφαλείας Γυθείου.
Στις αρχές Μαρτίου 1943, στο Γύθειο έγινε σύσκεψη μεταξύ των μονίμων αξιωματικών που ανήκαν στο ΕΑΜ και αποφάσισαν να θέσουν στο περιθώριο τους κομμουνιστές και να μειώσουν την επιρροή του ΚΚΕ. Αρχικά, η ηγεσία του ΕΑΜ συμφώνησε στις απαιτήσεις των αξιωματικών να αναλάβουν ανώτερα πόστα, και έτσι έγινε, αλλά όσο περνούσε ο καιρός, οι διαφωνίες μεγάλωναν, και με την εμπλοκή των Αγγλων συνδέσμων, στο τέλος η ρήξη ήταν αναπόφευκτη: Βοήθησαν και κάποιες οργανωμένες προβοκάτσιες, και έτσι άρχισαν να δημιουργούνται παράλληλες οργανώσεις από τους μοναρχικούς αξιωματικούς, άρχισαν οι συγκρούσεις, και λίγο αργότερα, με τη δημιουργία των Ταγμάτων Ασφαλείας και την εγκατάστασή τους εκεί τον Δεκέμβριο του 1943, ο διχασμός ήταν πλήρης -και πολύ αιματηρός.
(Πηγή: https://xyzcontagion.wordpress.com/2015/02/19/georgios-mix-drvda-father/)
Η τρίτη περίεργη σύμπτωση αφορά τον βουλευτή Αιτωλοακαρνανίας Κώστα Μπαρμπαρούση. Μια από τις ιδιομορφίες των αγροτικών περιοχών κατά την Κατοχή ήταν το γεγονός ότι η στράτευση με το ένα ή το άλλο στρατόπεδο γίνονταν με τοπικιστικά και οικογενειακά κριτήρια.
Το 1955, η Διεύθυνση Ιστορίας Στρατού με σχετικό γραπτό αίτημά της, καλούσε μια σειρά αξιωματικών, ηγετικών στελεχών των Ταγμάτων Ασφαλείας επί Κατοχής «να συντάξουν λεπτομερή έκθεσιν της δράσης τους, με βάση συγκεκριμένο υπόδειγμα, έτσι ώστε να καταστεί δυνατή η επίσημη συγγραφή της ιστορίας Εθνικής Αντιστάσεως (sic) διά την χρονική περίοδον 1941-1944, με θέμα την συγκρότησιν των Ταγμάτων Ασφαλείας [και] τας διεξαχθείσας υπό τούτων επιχειρήσεις κατά των αναρχικών, βάσει εγκύρων και αδιαβλήτων στοιχείων».
Πράγματι, αρκετοί αξιωματικοί κατέθεσαν τις σχετικές εκθέσεις με τις αφηγήσεις τους, αλλά και με το σκεπτικό τους και με την επιχειρηματολογία τους για την ένοπλη συνεργασία με τους Ναζί κατακτητές, συχνά με μια διάθεση «επιθετικά» απολογητική, και γιατί να μην το κάνουν άλλωστε, από τη στιγμή που το αίτημα της ΔΙΣ ήταν έτσι διατυπωμένο (εκ προοιμίου «βάσει εγκύρων και αδιαβλήτων στοιχείων») ώστε να φαίνεται όχι μόνο ότι θα ελάμβαναν συγχωροχάρτι για την προδοτική τους συνεργασία με τον εχθρό, αλλά και ότι θα εντάσσονταν στο σχήμα «Εθνικής Αντιστάσεως», έτσι όπως το εννούσε η τότε ηγεσία του Στρατού (όποιος πολέμησε το ΕΑΜ-ΕΛΑΣ αυτός μόνο έκανε "Εθνική Αντίσταση").
Διαβάζουμε λοιπόν στα αρχεία του ΔΙΣ για κάποιον ανθυπασπιστή πεζικού, Δημοσθένη Μπαρμπαρούση που "υπηρέτησε"τους Ναζί κατακτητές μέσα από το 3ο Σύνταγμα Ευζώνων. Το 3ο Σύνταγμα Ευζώνων, για όσους δεν το γνωρίζουν ήταν σύνταγμα των Ταγμάτων Ασφαλείας με έδρα το Αγρίνιο και τομέα ευθύνης την περιοχή Ναυπάκτου- Αγρινίου. (Πηγή: https://xyzcontagion.wordpress.com/2012/07/29/mparmparousis/)΄
Τέταρτη περίεργη σύμπτωση: Αλέξανδρος Γιοσμάς. Πρόκειται εδώ επιβεβαιωμένα για τον γιό του συνεργάτη των Γερμανών Ναζί, Ξενοφώντα Γιοσμά, ηθικού αυτουργού της δολοφονίας Λαμπράκη.
Ο "Φον"Γιοσμάς (Ξενοφών Γιοσμάς, που ήθελε να τον φωνάζουν Φον), ήταν Μικρασιάτης ταγματασφαλίτης, από τους αγριότερους του είδους. Από τους πιο εκλεκτούς συνεργάτες των Γερμανών, είχε στο ενεργητικό του, σφαγές παιδιών, γυναικών, αντρών, ακόμα και βρεφών, κυρίως στην περιοχή της Θεσσαλονίκης.
Το 1945, ο "Φον"Γιοσμάς καταδικάστηκε ερήμην σε θάνατο. Το 1947, όταν ξεκίνησε ο εμφύλιος πόλεμος, γύρισε στην Ελλάδα και φυλακίστηκε. Το 1950, ο βασιλιάς Παύλος του απένειμε χάρη. Το 1963, συνελήφθη ως ηθικός αυτουργός της δολοφονίας του βουλευτή της αριστεράς, Γρηγόρη Λαμπράκη. Το 1967, με την επιβολή της δικτατορίας της 21ης Απριλίου, πήρε σύνταξη ως αντιστασιακός.
Ο γιος του, Αλέξανδρος Γιοσμάς, ήταν υποψήφιος του ΛΑ.Ο.Σ στις εκλογές του 2009. Τώρα είναι μέλος της Χρυσής Αυγής και υποψήφιος δημοτικός σύμβουλός της στην Εκλογική Περιφέρεια Θεσσαλονίκης.
Το εύλογο ερώτημα είναι: Αν οι συγγενικές σχέσεις ισχύουν, μπορούμε να κατηγορήσουμε τα παιδιά για τους γονείς; Όχι, όμως αν οι συμπτώσεις δεν είναι συμπτώσεις, μια κάποια ιδεολογική σύνδεση δεν μπορούμε να την αποφύγουμε...