Το μπλογκ θεωρεί ότι πρόκειται για τον τελευταίο ιστορικό ηγέτη του ΚΚΕ και μετά από την αποπομπή του δεν υπάρχει πλέον το ΚΚΕ.
Το άρθρο που ακολουθεί είναι του Θανάση– 29 που γράφτηκε για το ΒΑΘΥ ΚΟΚΚΙΝΟ
Σαν σήμερα το 1943 εκτελέστηκε ο μεγάλος επαναστάτης και διανοούμενος Παντελής Πουλιόπουλος, μαζί με πάνω από εκατό άλλους φυλακισμένους από τις ιταλικές κατοχικές δυνάμεις στο Νεζερό, κοντά στη Λάρισα, σε αντίποινα για την ανατίναξη της γέφυρας του Γοργοποτάμου.
Ο Π. Πουλιόπουλος μέχρι την τελευταία στιγμή, αγωνίζεται για την ζωή, για την δική του και των συντρόφων του. Στο χώρο της εκτέλεσης μιλάει δυνατά στους Ιταλούς στρατιώτες στη γλώσσα τους, οι άλλοι σύντροφοι καταλαβαίνουν ελάχιστα μόνο τις λέξεις που μοιάζουν με τις ελληνικές : ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΣ, ΔΙΕΘΝΙΣΜΟΣ, ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ. Οι διηγήσεις Ιταλών και Ελλήνων μας λένε ότι οι στρατιώτες αρνήθηκαν να χτυπήσουν και τότε ο αξιωματικός σκοτώνει τον Πουλόπουλο ο ίδιος . Ήταν μόλις 43 χρονών και 3 μηνών. Ο Π. Πουλιόπουλος γεννήθηκε στη Θήβα στις 10 Μαρτίου 1900. Το 1919 μπήκε στη Νομική σχολή, την ίδια χρονιά εντάσσεται στο ΣΕΚΕ (το μετέπειτα ΚΚΕ).
Το 1920 υπηρέτησε στον Ελληνικό Στρατό και λαμβάνει μέρος στον ελληνοτουρκικό πόλεμο 1919-1920. Συνελήφθη το 1922 για αντιπολεμική δράση και παραπέμφθηκε σε στρατοδικείο στη Σμύρνη με την προοπτική της εκτέλεσης, Με την κατάρρευση όμως του Ελληνικού στρατού αφέθηκε ελεύθερος. Από το 1923-1925 έπαιξε ηγετικό ρόλο στο κίνημα βετεράνων του πολέμου και το 1924 εκλέχτηκε πρόεδρος της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Παλαιών Πολεμιστών και Θυμάτων Στρατών.
Πήρε μέρος στο 3ο έκτακτο συνέδριο του ΣΕΚΕ, το 1924, στο οποίο αποφασίστηκε η μπολσεβικοποίηση του κόμματος και εκλέχτηκε πρώτος γραμματέας του ΚΚΕ σε ηλικία 24 ετών.
Στις 24 Αυγούστου 1925 δικάστηκε στην Αθήνα με την κατηγορία ότι προωθούσε την αυτονομία της Μακεδονίας και της Θράκης. Οι κατηγορίες απορρίφθηκαν, αλλά αντί να απελευθερωθεί εξορίστηκε στη Φολέγανδρο, όπου αφέθηκε ελεύθερος το 1926 με την πτώση της δικτατορίας του Πάγκαλου.
Στο συνέδριο του κόμματος το Μάρτιο του 1927, μαζί με το Δ. Γιωτόπουλο απομακρύνθηκαν από την κεντρική επιτροπή και τον ίδιο χρόνοδιαγράφτηκαν από το ΚΚΕ.
Σχημάτισαν μια αντιπολιτευτική ομάδα σε συντονισμό με τη Διεθνή Αριστερή Αντιπολίτευση υπό την ηγεσία του Τρότσκι. Εξέδιδαν το ΣΠΑΡΤΑΚΟ καιαρνήθηκαν να ενωθούν με τους αρχειομαρξιστές. Το 1934, η ομάδα του Πουλιόπουλο και μια ομάδα που είχε διασπαστεί από τους αρχειομαρξιστές με επικεφαλής τον Μ. Ράπτη (Πάμπλο) ενώθηκαν και σχημάτισαν την Οργάνωση Κομμουνιστών Διεθνιστών Ελλάδας (ΟΚΔΕ).
Στη γραμμή που επικρατούσε στο ΚΚΕ και στην 6η ολομέλεια της ΚΕ και θεωρούσε ότι η επανάσταση στην Ελλάδα πρέπει να είναι αστικοδημοκρατική ο Π. Πουλιόπουλος αντέταξε το σοσιαλιστικό χαρακτήρα της επανάστασης που είναι αναγκαία στην Ελλάδα, μιας και η αστική τάξη δεν μπορούσε να υλοποιήσει τα προβλήματα της χώρας.
Ο Π. Πουλιόπουλος υπήρξε επικριτικός για την κατάσταση της ΕΣΣΔ και την κατάλυση της εργατικής δημοκρατίας αλλά πίστευε ότι θα πρέπει να υποστηριχθεί σε περίπτωση επίθεσης από τα καπιταλιστικά κράτη.
Το 1938 πήρε την πρωτοβουλία να ενώσει τους έλληνες τροτσκιστές στην Ενιαία Οργάνωση Κομμουνιστών Διεθνιστών Ελλάδας (ΕΟΚΔΕ), όπου το Σεπτέμβριο του 1938 η ΕΟΚΔΕ συμμετείχε στην ίδρυση της 4ης Διεθνούς στο Παρίσι.
Το 1938 συνελήφθη και φυλακίστηκε στην Ακροναυπλία. Στον β” παγκόσμιο πόλεμο αντιτάχθηκε στον αντιφασιστικό χαρακτήρα του πολέμου υποστηρίζοντας ότι ο πόλεμος αυτός είναι καθαρά πόλεμος ανταγωνισμού ανάμεσα σε αντίπαλα εθνικά κράτη, λόγω της οικονομικής κρίσης και ότι η εργατική τάξη και το κομμουνιστικό κίνημα δεν έπρεπε να συνταχτούν με τις αντίστοιχες αστικές τάξεις και τα «σύμμαχα» εθνικά κράτη.
Εκδόσεις έργων του
Δημοκρατική ή Σοσιαλιστική Επανάσταση στην Ελλάδα
Λαϊκά Μέτωπα
Άρθρα, Θέσεις και Πολεμικές
Πόλεμος κατά του πολέμου