Στην Γαλλία διανύουμε αισίως τον τέταρτο μήνα κινητοποιήσεων ενάντια στον νόμο Ελ Κορμί για τα εργασιακά και οι Κασσάνδρες των ΜΜΕ και της κυβέρνησης διαψεύδονται πανηγυρικά .Οι κινητοποιήσεις όχι δεν εξασθενούν αλλά αντίθετα οι κλάδοι που απεργούν αυξάνονται όπως αυξάνεται και η αποφασιστικότητα των απεργών εν αναμονή της μεγάλης εθνικής διαδήλωσης της Τρίτης 14 Ιουνίου στο Παρίσι .
Παράλληλα αυξάνεται και η πόλωση ανάμεσα στα συνδικάτα και μια κυβέρνηση μειοψηφίας που δεν διστάζει να χρησιμοποιήσει μεθόδους που μας γυρνούν πίσω πολλές δεκαετίες επενδύοντας στην βία και την καταστολή.
Η αστυνομία δεν τηρεί πλέον ούτε τα προσχήματα , επιτίθεται σε δημοσιογράφους και φωτορεπόρτερ κατάσχοντας φωτογραφικό υλικό , χτυπάει στο ψαχνό με δολοφονικές μεθόδους τραυματίζοντας διαδηλωτές . Ο Ρομέν Ντουσο , ανεξάρτητος φωτορεπόρτερ ο οποίος χτυπήθηκε στο κεφάλι στην διαδήλωση της 28ης Μαΐου από χειροβομβίδα κρότου λάμψης μόλις ανέκτησε τις αισθήσεις του έπειτα από πολυήμερη νοσηλεία σε κωματώδη κατάσταση .Εκατοντάδες διαδηλωτές τραυματίες ,εκατοντάδες οι συλλήψεις και δεκάδες οι διώξεις συνδικαλιστών οι οποίοι καταδικάζονται σε εξοντωτικές ποινές φυλάκισης προς παραδειγματισμό. Μια δικαιοσύνη που υποκύπτει στο «μπούλινγκ» της κυβέρνησης Βαλς , των μίντια των ολιγάρχων και συνδέσμου βιομηχάνων.
Μια θλιβερή μειοψηφία αλαζόνων που νομίζουν ότι μπορούν να περάσουν ένα νόμο , έχοντας απέναντι τους την πλειοψηφία της κοινής γνώμης. Μιας μειοψηφίας που βλέποντας ότι χάνουν το επικοινωνιακό παιχνίδι καταφεύγουν σε απειλές και δηλώσεις χρησιμοποιώντας την λέξη «Ομηρία» για να περιγράψουν τις απεργίες και «τρομοκράτες» για να περιγράψουν τους απεργούς. Ο Πιερ Γκαττάζ πρόεδρος του συνδέσμου βιομηχάνων έδωσε πρώτος το σύνθημα χαρακτηρίζοντας την Cgt απατεώνες και τρομοκράτες οι οποίοι παίρνουν κρατούν σε ομηρία την γαλλική κοινωνία. Την σκυτάλη πήρε γνωστός στρατευμένος αρθρογράφος , γράφοντας ότι «Η Γαλλία έχει δυο διαφορετικές αλλά εξίσου επικίνδυνες μάστιγες .Το Ίσις και την CGT».
Εάν μπορώ να κάνω μια σύγκριση το ταξικό μίσος των μίντια συγκρίνεται με το μένος των ελληνικών μιντια ενάντια στους υποστηρικτές του Όχι την εβδομάδα που προηγήθηκε του δημοψηφίσματος της 5ηςΙουλίου.
Δυο ημέρες πριν την έναρξη του ευρωπαϊκού κυπέλλου ποδοσφαίρου κυβέρνηση και μιντια προσπαθούν περάσουν την εικόνα ότι οι απεργοί εμποδίζουν την διεξαγωγή του και ότι η συνέχιση των απεργιών είναι αντίθετη προς το «εθνικό συμφέρον». Αποκρύπτουν βέβαια το γεγονός ότι πίσω από το υποτιθέμενο εθνικό συμφέρον βρίσκεται και το συμφέρον δεκάδων εταιριών οι οποίες απαλλάσσονται από τους φόρους φορτώνοντας στους ώμους των Γάλλων φορολογουμένων εργαζομένων το υπέρογκο κόστος διεξαγωγής του ευρωπαϊκού κυπέλλου. Για ακόμη μια φορά οι μεγάλες αθλητικές οργανώσεις γίνονται αφορμή επιβολής πολιτικών κοινωνικής οπισθοδρόμησης και αντεργατικών μέτρων. Θυμίζω ότι τέλη Μάιου η γαλλική κυβέρνηση ψήφισε την τρίμηνη παράταση της κατάστασης έκτακτης ανάγκης με επίσημη δικαιολογία την ασφαλή διεξαγωγή του ευρωπαϊκού κυπέλλου ποδοσφαίρου.
Η κυβέρνηση Βαλς χρησιμοποιώντας τον νόμο έκτακτης ανάγκης και με μια ψυχροπολεμική ρητορική απειλεί ότι θα επιστρατεύσει τους απεργούς κατά την περίοδο του ευρωπαϊκού κυπέλλου και διαβεβαιώνει ότι ο νόμος Ελ Κορμί θα περάσει ακόμα κι αν χρειαστεί να καταφύγει για ακόμα μια φορά στο αντιδημοκρατικό διάταγμα 49,3.
Το νομοσχέδιο θα πρέπει να ψηφιστεί πρώτα από την γερουσία στις 23 Ιουνίου στην οποία την πλειοψηφία έχει η δεξιά που αναμένετε να ψηφίσει τον νόμο στην αρχική του μορφή προσθέτοντας και άλλες αντεργατικές τροπολογίες. Συγκεκριμένα η δεξιά πλειοψηφία της γερουσίας προτίθεται να ψηφίσει όπως έχει το άρθρο 2 του νομοσχεδίου το οποίο αποτελεί τον κορμό του εργασιακού νόμου και θέτει σε προτεραιότητα τις επιχειρησιακές συμβάσεις εργασίας σε σχέση με τις κλαδικές και συλλογικές. Εάν ένα άρθρο του νομοσχεδίου περάσει είτε δια της ψήφου είτε μέσω διατάγματος με την ίδια μορφή από τα δυο σώματα τότε το κοινοβούλιο θα πρέπει να το επικυρώσει ως έχει .
Η στρατηγική αυτήν της Δεξιάς επίκειται στο να αφαιρέσει από την κυβέρνηση Βαλς -η οποία προσπαθεί να παρουσιαστεί ως η λιγότερο αντιδραστική σε σχέση με την δεξιά –την δυνατότητα διαπραγματευτικών ελιγμών και την υποχρεώνει να περάσει το άρθρο ως έχει όταν ο νομός θα επιστρέψει στο κοινοβούλιο για την τελική επικύρωση . Η κυβέρνηση Βαλς θα αναγκαστεί να περάσει με διάταγμα την αρχική εκδοχή του νομοσχεδίου καταργώντας τις υπόλοιπες τροπολογίες της Γερουσίας και η δεξιά θα στηρίξει για τους δικούς τους λόγους μια πρόταση μομφής κατά της κυβέρνησης Βαλς.
Πέρα όμως από την πολίτικη ατζέντα και τους μικροκομματικούς υπολογισμούς των δυο αλληλοσυμπληρούμενων κομμάτων η ουσία είναι μια : Μόνο μέσα από τις μαζικές κινητοποιήσεις θα επέλθει η κατάργηση του κατάπτυστου νομοσχέδιου η οποία αποτελεί και την βασική διεκδίκηση των μαχόμενων συνδικάτων και της πλειοψηφίας της κοινής γνώμης όπως αυτή αποτυπώνεται στις τελευταίες δημοσκοπήσεις. Τα διαφορά πολιτικά τερτίπια των Ολάντ Βαλς οι οποίοι βλέπουν την δημοτικότητα τους να κατρακύλα στο 11% και 14% αντίστοιχα για τον μήνα Μάιο είναι καταδικασμένα όπως και το επιχείρημα «Αν φύγουμε εμείς θα ‘ρθει η Δεξιά».
Η Γαλλική κυβέρνηση επιλέγοντας να χρησιμοποιήσει το προεδρικό διάταγμα 49,3 έκανε την επιλογή της. Η επιλογή της αυτή αποτελεί παραδοχή ότι δεν έχει την απαραίτητη πλειοψηφία για να κυβερνήσει. Ή το νομοσχέδιο θα περάσει ή θα πρέπει να φύγουν. Η αντιδημοκρατική κατρακύλα που έχει πάρει δεν έχει σταματημό. Ο πρωθυπουργός Βαλς ανακοίνωσε την πρόθεση να φτάσει ακόμα και στην επίταξη των εργαζομένων ενόψει ευρωπαϊκού κυπέλλου.
Η CGT απαντά ότι αν γίνει επίταξη θα υπάρξει μια κλιμάκωση της αντίστασης. Η Πανγαλλική κινητοποίηση της 14ης Ιουνίου με την μεγάλη διαδήλωση στο Παρίσι αναμένεται να είναι μια απάντηση των εργαζομένων στους εκβιασμούς των μίντια και της κυβέρνησης. Ήδη με πρωτοβουλία των συνδικάτων έχει ξεκινήσει ένα μεγάλο λαϊκό δημοψήφισμα με τις κάλπες να στήνονται σε δημοσίους χώρους και σε χώρους εργασίας ώστε να δοθεί η ευκαιρία στους εργαζόμενους και στους πολίτες να εκφράσουν την άποψη τους. Σε κοινή τους δήλωση τα συνδικάτα ενάντια στον εργασιακό νόμο ανακοινώνουν την συνέχιση των κινητοποιήσεων καλώντας σε απεργίες σε εθνικό επίπεδο την 23η και 28η Ιουνίου. Παράλληλα συνεχίζονται οι επαναλαμβανόμενες απεργίες σε πολλούς κλάδους και ιδιαιτέρα στον τομέα των σιδηροδρόμων, στην Αιρ Φρανς , στα λιμάνια , στον τομέα της ενεργείας , βαριάς βιομηχανίας αλλά και στον εμπορικό τομέα , που παραδοσιακά είναι πιο δύσκολο να κινητοποιηθεί.
Είναι φανερό ότι πίσω από τις δηλώσεις Βαλς και την σκλήρυνση της στάσης της κυβέρνησης κρύβετε ο πανικός της άρχουσας τάξης και του κεφαλαίου. Κρύβετε ο φόβος τους βλέποντας όλο και περισσοτέρους εργαζόμενους να σηκώνουν το κεφάλι , να συνειδητοποιούν την δύναμη τους , να ταυτίζουν το συμφέρον τους με τα συμφέροντα της τάξης τους , να διεκδικούν πολλά περισσότερα από την απόσυρση του κατάπτυστου νομοσχεδίου. Κρύβετε ο φόβος τους ότι οι δεκάδες χιλιάδες απεργοί και διαδηλωτές θα γίνουν εκατοντάδες χιλιάδες και ότι μέσα από την γενίκευση των απεργιών θα γίνει πραγματικότητα η « Γενική Απεργία διάρκειας ».
Σε πανικό η εξουσία ακόμα μια φορά απειλεί και « στρέφει τα κανόνια της Βαστίλης προς την εργατική συνοικία του Σαιντ Αντουάν ». Ο υπερόπτης δελφίνος της δεξιάς Ζαν Φρανσουά Κοπέ δήλωνε πριν λίγες μέρες. «Για να περάσεις έναν νόμο πρέπει να έχεις και το κατάλληλο χρονοδιάγραμμα , έχετε δει ποτέ απεργίες στις 15 Ιουλίου?». Για απεργίες δεν ξέρω άλλα θα του συνιστούσα να διαβάσει πιο πολλά για τον Μαρκήσιο Ντε Λονέ Κυβερνήτη της Βαστίλης την 14η Ιουλίου 1789….
Eαν αποσυρθεί το αντιδραστικό νομοσχέδιο, εάν πέσει η αυταρχική κυβέρνηση Βαλς, η από νομιμοποίησή του συστήματος θα είναι τέτοια που θα ανοίξει ένα κύκλο πολιτικής αστάθειας και θα καθιστά πολύ δύσκολη την επιβολή δια της βίας ανάλογων μέτρων. Οι ταξικοί αγώνες και η νίκη της γαλλικής εργατικής τάξης θα αποτελέσουν ένα λαμπρό παράδειγμα για όλους τους λαούς της Ευρώπης υποταγμένους στα διατάγματα του διευθυντηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
* Γραμματέας του Ελληνογαλλικού συλλόγου Ελλάδα-Γαλλία Αντίσταση