Σαράντα δύο χρόνια μετά τη μεταπολίτευση και το ράβε –ξήλωνε συνεχίζεται στην Παιδεία. Οι υπουργοί που πέρασαν από αυτήν τη θέση, εκτός από ελάχιστες εξαιρέσεις, θέλησαν να αφήσουν το στίγμα τους και να μείνουν στην ιστορία ως μεγάλοι μεταρρυθμιστές. Όλες τις φορές οι επιχειρούμενες μεταβολές συνοδεύτηκαν από τυμπανοκρουσίες και θριαμβολογίες. Το ενδιαφέρον για τους μαθητές και τους γονείς ξεχείλιζε. Στην ουσία, ωστόσο, τα αποτελέσματα ήταν πενιχρά και χειροτέρεψαν μάλλον την κακή έτσι κι αλλιώς κατάσταση του εκπαιδευτικού μας συστήματος. Οι κοινωνικές και ταξικές διακρίσεις εντάθηκαν και σήμερα βρισκόμαστε στο χειρότερο σημείο. Παρόλα αυτά το αλαλούμ συνεχίζεται και από τη τωρινή κυβέρνηση σε όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης.
Ειδικότερα στη δευτεροβάθμια ανακοινώθηκαν ως αποτέλεσμα του «εθνικού διαλόγου» κάποιεςαποσπασματικές αλλαγές οι οποίες συνοδεύτηκαν από μπόλικη σάλτσα, εντυπωσιακό περιτύλιγμακαι από μεγάλα και ανέξοδα λόγια. Στο Γυμνάσιο η φοίτηση γίνεται τετραετής και στο Λύκειο διετής. Κουβέντα, εντούτοις, για το πώς θα γίνουν πράξη όλα αυτά. Σε ποια κτήρια θα λειτουργήσουν τα τετρατάξια Γυμνάσια, όταν οι σχολικές τάξεις στα περισσότερα διδακτήρια, ήδη, δεν επαρκούν. Με ποιαχρήματα θα εκτυπωθούν τα νέα βιβλία, θα δημιουργηθούν και θα εξοπλιστούν οι απαραίτητες για τη διδασκαλία εξ αποστάσεως αίθουσες στις δυσπρόσιτες περιοχές. Ποιοι θα διδάξουν, όταν εδώ και 6 χρόνια δεν έχουν γίνει παρά ελάχιστοι διορισμοί. Όταν δε θα γίνουν ούτε εφέτος παρά τις υποσχέσεις και τις δεσμεύσεις και του σημερινού υπουργού. Εξαγγέλθηκαν μεν οι αλλαγές, αλλά θα πραγματοποιηθούν στο μέλλον…, όπως και τόσες άλλες.
Από την επόμενη όμως σχολική χρονιά θα ισχύουν κάποιες ρυθμίσεις, όπως είναι η υποχρεωτική εξάωρη παρουσία των εκπαιδευτικών στα σχολεία, η κατάργηση των τριών ωρών για τους υπεύθυνους εργαστηρίων Φυσικών Επιστημών και Πληροφορικής, οι μεταβολές στις αναθέσεις των μαθημάτων, η μείωση των εβδομαδιαίων ωρών διδασκαλίας στο Γυμνάσια κ.α. «για το καλό των μαθητών και για ένα σχολείο δημιουργικό και συνεργατικό», όπως ειπώθηκε. Προπαγανδίζοντας το «όραμα» της ηγεσίας του Υπουργείου για το νέο τύπο Γυμνασίου έφτασαν στο απαράδεκτο σημείο (γυρίζοντάς μας δεκαετίες πίσω) να μιλήσουν για πρωτεύοντα και δευτερεύοντα μαθήματα. Σκόπιμα προκάλεσαν σύγχυση για το ποιες ώρες τελικά καταργούνται ελπίζοντας σε αντιπαράθεση ανάμεσα στις διάφορες ειδικότητες. Επιχείρησαν να χωρίσουν τους φιλολόγους σε αρχαιολάτρεις καιαρχαιοκλάστες. Τελικά, αλήθεια, το πρόβλημα της εκπαίδευσης ήταν τόσο απλό; Διδάσκεται καλύτερα η νεοελληνική γλώσσα με την κατάργηση ωρών από τη διδασκαλία των Αρχαίων; Σε τι θα βελτιωθεί το εκπαιδευτικό σύστημα από την υποχρεωτική παραμονή των εκπαιδευτικών στο σχολείο, αφού έτσι κι αλλιώς και για πολλούς λόγους αυτό τις περισσότερες φορές συνέβαινε; Η υποκρισία και η πονηριάπερισσεύουν. Η αλήθεια είναι απλή παρά τους υπουργικούς δικολαβισμούς. Αυτό που επιχειρούν είναι ένα πρόχειρο μπάλωμα στα τεράστια κενά σε διδακτικό προσωπικό, τα οποία θα φανούν τοΣεπτέμβριο και η πρόσληψη πολύ λίγων αναπληρωτών. Υπολογίζεται ότι εξαιτίας των αλλαγών θα μείνουν εκτός 2000 αναπληρωτές, ενώ άγνωστος ακόμη αριθμός εκπαιδευτικών θα τρέχει σε 3 και 4 σχολεία για να καλύψει ωράριο. Μάλλον δε φαίνεται να προβληματίζονται ιδιαίτερα οι ιθύνοντες του υπουργείου για τις χιλιάδες διδακτικές ώρες που θα χαθούν ξανά.
Ο ΣΥΡΙΖΑ, για όσους θυμούνται, άλλα υποσχόταν προεκλογικά και άλλα πράττει μετεκλογικά και στο μεγάλο ζήτημα της Παιδείας. Οι πειραματισμοί συνεχίζονται. Ο κ. Φίλης και οι σύμβουλοι του δεν κάνουν τίποτε άλλο από το να προσαρμόζουν την Παιδεία στις απαιτήσεις των μνημονίων και τουΟΟΣΑ. Ο Ευριπίδης στην τραγωδία Φοίνισσαι τόνισε ότι «ἁπλοῦς ὁ μῦθος τῆς ἀληθείας ἔφυ, κοὐ ποικίλων δεῖ τἄνδιχ᾽ ἑρμηνευμάτων·» (Ο λόγος της αλήθειας είναι απλός –περίπλοκα σοφίσματα το δίκαιο δεν χρειάζεται). Τα προβλήματα της Παιδείας, λοιπόν, κυρίως συνδέονται με τηνυποχρηματοδότηση, την επιμόρφωση των εκπαιδευτικών, την κατεύθυνση και το περιεχόμενοσπουδών της. Όλα τα υπόλοιπα είναι για κατανάλωση και εντυπωσιασμό και απευθύνονται σεεπιλήσμονες και λωτοφάγους. Τέτοιοι, πάντως, να υπενθυμίσω ότι δεν είναι οι μάχιμοι εκπαιδευτικοίτης τάξης. Αυτοί που στήριξαν και συνεχίζουν να κρατούν όρθιο το δημόσιο σχολείο στον καιρό των μνημονίων. Δυστυχώς, για την ηγεσία του υπουργείου δεν τρέφουν αυταπάτες.
*Ο Γιάννης Ανδρουλιδάκης είναι εκπαιδευτικός στο 6ο Λύκειο Καλαμάτας