Απλή μέθοδος εκλογικής εξαπάτησης: Ο κάτι σαν εκλογικός νόμος που προτείνει η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ

Κωδικοποιημένα και σύντομα, ορισμένα πρώτα σχόλια για το κάτι σαν εκλογικό νόμο (στην ουσία τροπολογίες επί του υπάρχοντος εκλογικού νόμου) που προτείνει η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ.
1. Νόμος απλής ανα­λο­γι­κής με δια­τή­ρη­ση ενός ορίου 3% για την επι­μέ­τρη­ση και τον δια­μοι­ρα­σμό εδρών, πολύ απλά δεν υφί­στα­ται, δεν υπάρ­χει. Αν και βέ­βαια ορι­σμέ­νοι δη­μο­σιο­λό­γοι θα σπεύ­σουν να το­νί­σουν ότι το συ­γκε­κρι­μέ­νο όριο έχει κρι­θεί συ­νταγ­μα­τι­κό από τη σύν­θε­ση του Εκλο­γο­δι­κεί­ου, με κρι­τή­ριο τον σχη­μα­τι­σμό 

κυ­βερ­νή­σε­ων, το 3% δεν παύει να πα­ρα­βιά­ζει τις θε­με­λιώ­δεις αρχές ισό­τη­τας της ψήφου και αντι­στοί­χη­σης της λαϊ­κής βού­λη­σης με τις κοι­νο­βου­λευ­τι­κές έδρες. Εκεί­νο όμως που αξί­ζει να υπεν­θυ­μι­στεί είναι το γε­γο­νός ότι σύμ­φω­να με τα ση­με­ρι­νά ισχύ­ο­ντα, το όριο 3% λει­τουρ­γεί πάγια όχι μόνο σαν κοι­νο­βου­λευ­τι­κό κα­τώ­φλι, αλλά και ως έμ­με­σο μπό­νους κυ­ρί­ως του πρώ­του κόμ­μα­τος – ανε­ξάρ­τη­τα από την ύπαρ­ξη οποιου­δή­πο­τε άλλου μπό­νους χ ή ψ εδρών – καθώς όσο υψη­λό­τε­ρο πο­σο­στό εξω­κοι­νο­βου­λευ­τι­κών κομ­μά­των συ­γκε­ντρώ­νε­ται τόσες πε­ρισ­σό­τε­ρες έδρες παίρ­νουν πρώτα, το πρώτο και εν συ­νε­χεία το δεύ­τε­ρο κόμμα στις κα­τα­νο­μές – και αυτό δεν φαί­νε­ται να αλ­λά­ζει στις προ­τει­νό­με­νες δια­τά­ξεις. Με άλλα λόγια, οι τρο­πο­ποι­ή­σεις της εκλο­γι­κής νο­μο­θε­σί­ας που προ­τεί­νο­νται από τη συ­γκυ­βέρ­νη­ση ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ – ΑΝΕΛ σε αυτό το σκέ­λος προ­σπα­θούν να δια­τη­ρή­σουν ένα σαφές προ­βά­δι­σμα δια­νο­μής εδρών για το πρώτο και κα­τό­πιν το δεύ­τε­ρο κόμμα ανε­ξάρ­τη­τα από το πόσα κόμ­μα­τα θα πε­ρά­σουν το πα­γιω­μέ­νο όριο του 3%.


2. Η πα­ρα­χώ­ρη­ση του δι­καιώ­μα­τος του εκλέ­γειν στα 17 έτη απο­τε­λεί ίσως τη με­γα­λύ­τε­ρη, καλ­πο­νο­θευ­τι­κή κου­το­πο­νη­ριά των τε­λευ­ταί­ων ετών. Αν και αφε­νός στην αι­τιο­λο­γι­κή έκ­θε­ση υπο­στη­ρί­ζε­ται ότι αυτό γί­νε­ται ώστε να εκ­φρα­στούν με την ψήφο τους, οι γε­νιές που πλήτ­το­νται πε­ρισ­σό­τε­ρο από την κρίση και αφε­τέ­ρου ορι­σμέ­νοι πα­τε­ντα­ρι­σμέ­νοι νε­ο­φι­λε­λεύ­θε­ροι ωρύ­ο­νται ότι αυτά γί­νο­νται μόνο στην Κούβα ή την Βό­ρεια Κορέα ή την Αρ­γε­ντι­νή της Κίρ­χνερ, προ­σω­πι­κά θεωρώ ότι η πα­ρα­πά­νω με­θό­δευ­ση της συ­γκυ­βέρ­νη­σης έρ­χε­ται να αυ­ξή­σει όχι τη συμ­με­το­χή αλλά την αποχή. Απο­τέ­λε­σμα αυτής της αύ­ξη­σης της απο­χής, μέσω της άμε­σης αύ­ξη­σης των εν δυ­νά­μει ψη­φο­φό­ρων στο τμήμα της νε­ο­λαί­ας, που ως επί το πλεί­στον έδει­ξε στις τε­λευ­ταί­ες εκλο­γές του Σε­πτεμ­βρί­ου του 2015 ότι αντέ­δρα­σε στην κυ­βί­στη­ση του μνη­μο­νια­κού ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ διά της εκλο­γι­κής σιω­πής του και της πα­ρα­μο­νής του στα σπί­τια του, είναι πάλι η πρι­μο­δό­τη­ση των κοι­νο­βου­λευ­τι­κών κομ­μά­των που θα περ­νούν το όριο του 3% - και αυτό κα­λύ­τε­ρα από όλους το έχει σταθ­μί­σει φυ­σι­κά ο Βα­σί­λης Λε­βέ­ντης, εξού και εμ­φα­νί­ζε­ται οπα­δός των συ­γκυ­βερ­νη­τι­κών προ­τά­σε­ων...



Είναι φα­νε­ρό, επο­μέ­νως ότι η συ­γκυ­βέρ­νη­ση δεν πο­ντά­ρει στη συμ­με­το­χή και την εκλο­γι­κή πα­ρου­σία των νέων, αλλά στην απο­στρά­τευ­ση, την απο­γο­ή­τευ­ση, ίσως και στον δρόμο της ξε­νι­τιάς που όλο και πε­ρισ­σό­τε­ροι παίρ­νουν ακόμη και αμέ­σως μετά το Λύ­κειο, με άλλα λόγια επι­διώ­κει να πα­γιώ­σει ένα υψηλό πο­σο­στό απο­χής προ­κει­μέ­νου να δια­τη­ρή­σει (στοι­χειω­δώς εν­δε­χο­μέ­νως) τον έλεγ­χο του υπό­λοι­που, εκλο­γι­κού σώ­μα­τος. Κάτι τέ­τοιο όμως μπο­ρεί κάλ­λι­στα να απο­δει­χθεί και κυ­βερ­νη­τι­κό μπού­με­ρανγκ, κακά τα ψέ­μα­τα όμως, το κλίμα και η πε­ριρ­ρέ­ου­σα ατμό­σφαι­ρα στην νε­ο­λαία δεν είναι κλίμα που οδη­γεί τον μέσο, νέο άν­θρω­πο στην κάλπη – εφό­σον φυ­σι­κά πα­ρα­μέ­νει και δια­μέ­νει στην Ελ­λά­δα.



Αξί­ζει επί­σης να το­νι­στεί ότι η συ­γκε­κρι­μέ­νη εκ­χώ­ρη­ση έρ­χε­ται χωρίς να υφί­στα­νται εκεί­νες οι κοι­νω­νι­κές και νε­ο­λαι­ί­στι­κες πιέ­σεις και διερ­γα­σί­ες οι οποί­ες για πα­ρά­δειγ­μα προ­ϋ­πήρ­χαν όταν το ΠΑΣΟΚ στις αρχές της δε­κα­ε­τί­ας του 1980, κα­θιέ­ρω­σε την ψήφο στα 18 – με ανά­λο­γη διόρ­θω­ση και στην γε­νι­κή ενη­λι­κό­τη­τα του Αστι­κού Κώ­δι­κα (και εδώ θα επα­νέλ­θω πα­ρα­κά­τω). Ίσως μά­λι­στα είναι πιο εύ­γλωτ­τη σε αυτό το ση­μείο η στάση του Πάνου Καμ­μέ­νου, για το πως αντι­με­τω­πί­ζει η συ­γκυ­βέρ­νη­ση αυτό το νέο ηλι­κια­κό ση­μείο. Πρό­σφα­τα ο Καμ­μέ­νος συν­δύ­α­σε μια τέ­τοια δυ­να­τό­τη­τα (εκλέ­γειν στα 17) με τη δυ­να­τό­τη­τα από­κτη­σης δι­πλώ­μα­τος οδή­γη­σης και αγο­ράς αυ­το­κι­νή­του! Οι νέοι ζυ­γί­ζο­νται και λο­γα­ριά­ζο­νται σαν πι­θα­νοί, δυ­να­μι­κοί κα­τα­να­λω­τές – και μά­λι­στα με το πρε­στίζ ενός μέσου με­τα­κι­νή­σε­ων – και όχι εν δυ­νά­μει ενερ­γοί πο­λί­τες. Εδώ αξί­ζει μια πα­ρέν­θε­ση: Αν ο Καμ­μέ­νος σχε­διά­ζει να αλιεύ­σει ψή­φους τά­ζο­ντας αυ­το­κί­νη­τα και δι­πλώ­μα­τα οδή­γη­σης, αντι­γρά­φει με κα­θυ­στέ­ρη­ση και με άκομ­ψο τρόπο, τον πο­λι­τι­κό του πα­τέ­ρα, Κων­στα­ντί­νο Μη­τσο­τά­κη που έταζε φθηνά αυ­το­κί­νη­τα μέσα στο νο­ση­ρό και ση­πτι­κό κλίμα της διε­τί­ας 1989 – 1990. Το σύν­θη­μα που φω­νά­ζα­με οι τό­τε-σχε­δόν - έφη­βοι και όχι μόνο ήταν πολύ απλό και... ανα­λο­γι­κό της κα­τά­στα­σης μας: Κα­λύ­τε­ρα «πα­πά­κι» παρά τον Μη­τσο­τά­κη!



Με τη με­θό­δευ­ση όμως για ψήφο στα 17 «για τους Έλ­λη­νες και τις Ελ­λη­νί­δες», όπως λέει η προ­τει­νό­με­νη διά­τα­ξη, γεν­νιέ­ται και ένα ακόμη ζή­τη­μα που είτε η συ­γκυ­βέρ­νη­ση προ­σπέ­ρα­σε χωρίς να το κα­τα­λά­βει ή το προ­σπέ­ρα­σε με τρόπο άθλιο, προ­κλη­τι­κό και ανοί­κειο. Τι θα συμ­βεί με τους με­τα­νά­στες δεύ­τε­ρης ή τρί­της γε­νιάς, που ο γε­νι­κός κα­νό­νας πρό­σκτη­σης της ιθα­γέ­νειας τους πα­ρα­πέ­μπει – ακόμη – στα 18 χρό­νια – το γε­νι­κό ση­μείο ενη­λι­κί­ω­σης και δι­καιο­πρα­κτι­κών δε­σμεύ­σε­ων – και αφού έχουν ολο­κλη­ρώ­σει κατ 'ε­λά­χι­στον χρό­νους σπου­δών στα ελ­λη­νι­κά σχο­λεία; Θα απο­κτή­σει η κοι­νω­νία δια­χω­ρι­σμό ηλι­κια­κό ευ­θέ­ως αντι­συ­νταγ­μα­τι­κό και ανε­πί­τρε­πτο όπου οι «εξ αί­μα­τος» Έλ­λη­νες θα ψη­φί­ζουν νω­ρί­τε­ρα από τους εξ απο­νο­μής; ΟΙ ΑΝΕΛ είμαι σί­γου­ρος ότι πολύ θα το ήθε­λαν και θα το με­θό­δευαν με κάθε τρόπο. Ο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ όμως έχει κα­τρα­κυ­λή­σει τόσο χα­μη­λά στον πάτο του σο­σιαλ­φι­λε­λευ­θε­ρι­σμού, του ρα­τσι­σμού και του δι­χα­σμού της νέας γε­νιάς σε λι­γό­τε­ρο και πε­ρισ­σό­τε­ρο «Έλ­λη­νες», ώστε να φθά­νει να θε­σμο­θε­τεί τέ­τοιες δια­τά­ξεις;



Συ­μπέ­ρα­σμα; Οι προ­τει­νό­με­νες εκλο­γι­κές δια­τά­ξεις απο­τε­λούν μνη­μείο καλ­πο­νο­θεί­ας διά της πλα­γί­ας οδού και εξα­πά­τη­σης, προ­σπα­θώ­ντας να συ­ντη­ρή­σουν το πο­λι­τι­κό παι­χνί­δι μέσα σε ένα αυ­ρια­νό, προ­ση­μειω­μέ­νο κοι­νο­βου­λευ­τι­κό πλαί­σιο χωρίς πραγ­μα­τι­κές λαϊ­κές εκ­φρά­σεις, κοι­νω­νι­κή κυ­ριαρ­χία και αντι­στοί­χη­ση και των δι­καιω­μά­των και των ανα­γκών των μειο­νο­τή­των και της νέας γε­νιάς.