Ένα έργο επίκαιρο που «γεμίζει» τον θεατή…
Ότι και να πει κανείς γι΄ αυτό το θεατρικό έργο είναι λίγο… Πολύ καλό σενάριο και μια πολύ καλή απόδοση από τους ηθοποιούς, υπό την σκηνοθετική καθοδήγηση της Πολυξένης Ορκοπούλου –Ξανθάκη. Έργο διαχρονικό και επίκαιρο όσο ποτέ, που στιγματίζει τα κακώς κείμενα, την αλλοτρίωση του ανθρώπου, την ισοπέδωση των ηθικών αξιών στο βωμό του χρήματος και του συμφέροντος… Για την οικονομική αδιαφάνεια, τη διαφθορά και τη διαπλοκή που –δυστυχώς- εξακολουθούν μέχρι και σήμερα να δηλητηριάζουν την Ελληνική κοινωνία. Όμως αφήνει μια μικρή ελπίδα πως δεν έχουν χαθεί όλα…Ότι υπάρχουν ακόμα άνθρωποι μεταξύ μας που υπερασπίζονται ακόμα τις ιδέες και τα ιδανικά τους σε πείσμα των καιρών. Μπορεί να είναι πάμφτωχοι, να μην έχουν να αγοράσουν ούτε τα φάρμακα για το παιδί τους, ή να τους κόβουν το ρεύμα γιατί αδυνατούν να το πληρώσουν, παραμένουν όμως αξιοπρεπείς, ηθικοί και ακέραιοι… Και αντέχουν ακόμα…
Σίγουρα ο Σακελλάριος ήξερε, ότι τέτοιου είδους ρεμούλες γίνονταν αλλά και θα γίνονται πάντα, γι΄ αυτό και παραμένει από τους λίγους μεγάλους και διαχρονικούς θεατρικούς συγγραφείς. Κατά τη διάρκεια του έργου, ο θεατής σίγουρα θα γελάσει με την ψυχή του, αλλά και θα δακρύσει, μην αντέχοντας την τόση αδικία, την ξετσιπωσιά των«ισχυρών» και των συμφεροντολόγων, τον μεγάλο πόνο του πατέρα για την κόρη που αδικείται, που αρρωσταίνει… Και σίγουρα θα φύγει με ανάμεικτα συναισθήματα,αλλά απόλυτα ικανοποιημένος για την τιμωρία των ανήθικων και την επικράτηση του ήθους και των αξιών…
Υ.Γ. Ένα Μεγάλο Μπράβο στους συντελεστές του έργου για την απόδοσή τους. Όλοι είναι υπέροχοι. Συγχαρητήρια!!!