- Φαίνεται ότι όταν κάποιος έχει ένα όνειρο στην καρδιά του αυτό λειτουργεί σαν φάρμακο που τον διατηρεί νέο.
«Η θεωρία μου υποστηρίζει ότι η ζωή είναι ένα κερί. Αν το αφήσεις να καεί κανονικά, η ζωή σου κυλάει κανονικά. Αν το διπλώσεις στη μέση, η ζωή γίνεται μισή. Εχω γράψει ένα ποίημα όπου λέω ότι οι νέοι που θέλουν να χορτάσουν αμέσως τη ζωή διπλώνουν τη ζωή δύο ή περισσότερες φορές. Επομένως, συντομεύουν τη ζωή τους.Η δική μου ζωή κυλάει φυσιολογικά».
Αφορμή για τη συνάντησή μας έδωσε η έκδοση του νέου βιβλίου του Μανώλη με τίτλο «Και ένα μάρκο να ήταν... Οι οφειλές της Γερμανίας στην Ελλάδα» (εκδ. Λιβάνη).
- Γιατί διάλεξες αυτό τον τίτλο;
«Ο ολοκληρωμένος τίτλος είναι "Κι ένα μάρκο να ήταν οφείλει η Γερμανία να το πληρώσει, ως απόδειξη ότι δεν θα επαναλάβει στο μέλλον παρόμοια ανοσιουργήματα έναντι της ανθρωπότητας". Και βέβαια, δεν πρόκειται για ένα μάρκο. Σύμφωνα με τα όσα έχει γράψει ο Αγγελος Αγγελόπουλος -που ποτέ δεν διαψεύστηκαν-, το αναγκαστικό δάνειο της Ελλάδας προς τη χιτλερική Γερμανία ανέρχεται σε 3,5 δισεκατομμύρια δολάρια ΗΠΑ αγοραστικής αξίας 1938, δηλαδή σε σημερινά 54 δισεκατομμύρια ευρώ χωρίς τους τόκους. Η Ελλάδα, λιμοκτονούσα στη διάρκεια της Κατοχής, υποχρεώθηκε να γίνει δανειστής προς τη Γερμανία ώστε να συντηρηθούν τα ξένα στρατεύματα στη χώρα μας, όπως και το Africa corps του Ρόμελ. Μάλιστα οι Γερμανοί είχαν αρχίσει να εξοφλούν και κάποιες δόσεις, με πληθωριστικά βέβαια χρήματα. Πολλοί σήμερα αναρωτιούνται, μα θα δεχθεί η Γερμανία να πληρώσει το χρέος της; Εγώ λέω ότι θα δεχθεί, αν θελήσουμε και εμείς να θέσουμε το ζήτημα αποφασιστικά. Οι Γερμανοί υπήρξαν πάντα φοβερά νομότυποι. Δεν υπογράφουν ακόμα συνθήκη ειρήνης με την Ελλάδα, διότι, όταν υπογράψουν, πρέπει αμέσως να καταβάλουν το χρέος τους προς εμάς. Σκέψου ότι στο ακροτελεύτιο άρθρο του πρώτου Μνημονίου τονιζόταν ότι το χρέος της Ελλάδας δεν μπορεί να συμψηφιστεί με οποιαδήποτε άλλα χρέη του παρελθόντος».
- Αρα, έμμεσα οι Γερμανοί το αναγνωρίζουν.
«Και η επίσκεψη του Ράιχενμπαχ σ' εμένα μπορεί να ερμηνευτεί ως μια επιθυμία ενός Γερμανού κρατικού παράγοντα να ενημερωθεί κατά πόσον είμαστε τεκμηριωμένοι, ως προς τις απαιτήσεις μας απέναντι στη Γερμανία. Πιστεύω να πείστηκε ότι τεκμηριώνουμε απολύτως τα αιτήματά μας».
- Στο βιβλίο σου αναφέρεις ότι στη διάρκεια της Κατοχής πέθαναν από την πείνα περίπου 600.000 Ελληνες. Ομως αυτός ο αριθμός αμφισβητείται από ορισμένους ιστορικούς.
«Παραπέμπω στα στοιχεία της Εθνικής Στατιστικής Υπηρεσίας. Ο πληθυσμός της Ελλάδας πριν από τον πόλεμο ήταν 7.344.000 και αμέσως μετά τον πόλεμο, πριν από τα Δεκεμβριανά, ανερχόταν σε 6.805.000 - δηλαδή υπήρχε μια διαφορά 539.000. Συγκριτικά με τον πληθυσμό κάθε χώρας η Ελλάδα είχε τις μεγαλύτερες απώλειες στη διάρκεια του πολέμου που ανήλθαν στο 13,5% του πληθυσμού της, ακολούθησαν οι απώλειες της Σοβιετικής Ενωσης με 10%, της Πολωνίας με 8%, της Γιουγκοσλαβίας με 5%. Αντίθετα, οι ΗΠΑ έχασαν μόλις το 0,03% του πληθυσμού τους».
- Αν θα σύγκρινες την περίοδο της Κατοχής με τη σημερινή εποχή, τι θα έλεγες;
«Δεν είμαστε ακόμα σε τόσο δύσκολη κατάσταση όπως εκείνη της Κατοχής. Τότε υπήρχε δελτίο στα τρόφιμα και πέθαιναν χιλιάδες από την πείνα. Από πολιτικής όμως άποψης, θεωρώ ότι σήμερα είμαστε σε χειρότερη μοίρα. Τότε υπήρχε ένα πρόσωπο, ο δοτός πρωθυπουργός, ανάμεσα στο λαό και τις κατοχικές δυνάμεις. Σήμερα παρουσιάζονται τρία κόμματα που ανέλαβαν το ρόλο του μεσολαβητή ανάμεσα στην τρόικα και τον ελληνικό λαό, αλλά εκτελούν τις εντολές των ξένων με τη μεγαλύτερη πειθαρχία».
- Τι πιστεύεις ότι έφταιξε και φτάσαμε στη σημερινή κατάσταση;
«Επικράτησε η αντίληψη ότι η σωτηρία της χώρας είναι στα δάνεια. Το δυστύχημα είναι ότι ο Μένανδρος πριν από 2.300 χρόνια είχε πει ότι "τα δάνεια κάνουν τους ανθρώπους δούλους". Και μάλιστα τα κρατικά δάνεια είναι ακόμα χειρότερα από τα ιδιωτικά, καθώς ο δανειστής παρακρατεί άμεσα τους τόκους. Ποιος χρεοκόπησε, τελικά, στην Ελλάδα; Χρεοκόπησε το χρηματοπιστωτικό κεφάλαιο. Οταν το χρήμα παύει να παίζει τον πραγματικό του ρόλο ως μέσο ανταλλαγής αξιών και μετατρέπεται αυτομάτως στα χρηματιστήρια, υπό τη μορφή μετοχών, ως παραγωγός αξιών, που δεν είναι, τότε επέρχεται η κρίση. Τελικά, κλήθηκε ο λαός να πληρώσει την κρίση που ούτε την προκάλεσε ούτε τη δημιούργησε ούτε την τροφοδότησε».
- Και όμως, υπάρχει ένα μικρό τμήμα του λαού που εφθάρη και διεφθάρη από την κομματοκρατία.
«Αν έχουν ακόμα κάποια δύναμη η Ν.Δ. και το ΠΑΣΟΚ, οφείλεται στους διορισμούς που έχουν κάνει αργόμισθων, πολυθεσιτών και υψηλόμισθων στον κρατικό μηχανισμό. Ο Πάγκαλος το είπε, "μαζί τα φάγαμε". Με τους πελατειακούς φίλους του μαζί τα έφαγαν. Εμείς κάνουμε έναν αγώνα όχι για να φτιασιδώσουμε ή να μακιγιάρουμε το σημερινό σύστημα, αλλά για να το ανατρέψουμε. Αν δεν αλλάξει το σημερινό πολιτικό σύστημα, θα ξαναγεννηθεί η ίδια αρνητική πραγματικότητα. Αν δεν δημιουργήσουμε τους νέους κατάλληλους θεσμούς, δεν θα κάνουμε τίποτα. Ολα θα γίνουν με νόμιμο τρόπο. Θα ζητήσουμε Συντακτική Συνέλευση στην οποία θα προτείνουμε το δικό μας Σύνταγμα, όπου στο πρώτο άρθρο του θα γράφει: "Ολες οι εξουσίες πηγάζουν από το λαό, ανήκουν στο λαό και ασκούνται από τον ίδιο το λαό"».
Οσον αφορά το ζήτημα της ευρωπαϊκής ενοποίησης, ο Μ. Γλέζος εξηγεί ότι «η θέση μας είναι υπέρ της παραμονής της Ελλάδας στην Ευρωπαϊκή Ενωση», αλλά «είμαστε εναντίον του σημερινού της Διευθυντηρίου». «Οπως παραμένω στην Ελλάδα διαφωνώντας με την ελληνική κυβέρνηση, έτσι είμαι και παραμένω στην Ευρωπαϊκή Ενωση, διαφωνώντας και ζητώντας την αλλαγή του Διευθυντηρίου της».
enet.gr