Έκτοτε, και με ευθύνη κυρίως του Ευάγγελου Βενιζέλου, καταβλήθηκαν εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ χωρίς να παραδοθούν τα συμφωνηθέντα υποβρύχια ή υλικά: «Έχουμε να ελέγξουμε [στη βουλή] γιατί συμβάσεις που υπογράφει το ελληνικό δημόσιο, και μάλιστα τις καλύπτει με νόμους, δεν εκτελούνται με ένα τρόπο επωφελή για το ελληνικό δημόσιο».
Όσον αφορά τις συμβάσεις που υπέγραψε ο Ευάγγελος Βενιζέλος το 2010 και τι ζητήματα ανέκυψαν: «Υπάρχει σοβαρό πρόβλημα. Ο Βενιζέλος, βέβαια, παρέλαβε ένα κουβάρι πολύ μπερδεμένο. Χρησιμοποίησε όμως τα ίδια υλικά ώστε να οδηγήσει στην αναπαραγωγή των ίδιων παθογενειών. Αποτέλεσμα: τα ελληνικά ναυπηγεία ανατέθηκαν σε μια επιχείρηση, τον κύριο Ισκαντάρ Σάφα, ο οποίος δεν διέθετε ούτε κεφάλαια, ούτε τεχνογνωσία, ούτε κανένα τρόπο που να εγγυάται στο ελληνικό δημόσιο ότι μπορεί να εκτελέσει το έργο. Έτσι έγιναν οι Γερμανοί υπερεργολάβοι με εσωτερική δική τους συμφωνία, των Γερμανών και του Σάφα. Τα χρήματα που καταβλήθηκαν, κατεβλήθησαν χωρίς τις εγγυήσεις που ακόμα και η ίδια η συμφωνία του κυρίου Βενιζέλου προέβλεπε!».
Ο Βενιζέλος, προσπαθώντας να ακυρώσει τον κοινοβουλευτικό έλεγχο, υπαινίχθηκε στη Βουλή ότι ο ΣΥΡΙΖΑ ευνοεί τον ιδιώτη που έχει τα Ναυπηγεία Ελευσίνας. Σε αυτό ο Θοδωρής Δρίτσας απαντά: «Τι θα ακούσουμε ακόμα, για να αποφύγει ο κύριος Βενιζέλος και όλο το κυβερνητικό πλέγμα τον έλεγχο! Πράγματι, τα ναυπηγεία Ελευσίνας είναι ανταγωνιστικά στα ναυπηγεία Σκαραμαγκά. Στον ιδιοκτήτη της τον κύριο Ταβουλάρη οφείλεται η καταγγελία εναντίον των ναυπηγείων Σκαραμαγκά με βάση την οποία η Ευρωπαϊκή Επιτροπή έχει επιβάλει ένα πρόστιμο στα ναυπηγεία Σκαραμαγκά γιατί αποδέχθηκαν “κρατική ενίσχυση”. Ο κύριος Ταβουλάρης ωστόσο είναι πολιτικός φίλος του κυρίου Σαμαρά από την εποχή της Πολιτικής Άνοιξης».
Σε όλη αυτήν την υπόθεση υπάρχει βεβαίως και το ζήτημα των ίδιων των ναυπηγείων Σκαραμαγκά. Τα «Ελληνικά Ναυπηγεία ΑΕ» διαθέτουν τη μεγαλύτερη δεξαμενή (500 χιλιάδων τόνων) τη Μεσόγειο. Παρ’ όλα αυτά σήμερα τα ναυπηγεία χειμάζουν, οι εργαζόμενοι είναι απλήρωτοι για πολλούς μήνες ενώ 1200 εργαζόμενοι έχουν πεταχτεί στους δρόμους. Ποιοι είναι οι λόγοι για όλα αυτά; «Είμαστε σε μια εποχή όπου μυθοποιείται η αποκρατικοποίηση και η «ανάγκη ιδιωτικοποιήσεων». Τα ναυπηγεία Σκαραμαγκά ιδιωτικοποιήθηκαν και η ιδιωτικοποίηση αυτή σήμαινε και την καταστροφή τους (υπάρχουν αναλογίες και για τα ναυπηγία Ελευσίνας)». Γιατί η ιδιωτικοποίηση σήμαινε την καταστροφή των ναυπηγείων; «Οι Γερμανοί (η ThyssenKrupp) είχαν ανταγωνιστικά συμφέροντα με τα ναυπηγεία Σκαραμαγκά. Τα ναυπηγεία του Κίελου είχαν σχέδιο ηγεμόνευσης στην ευρωπαϊκή αμυντική βιομηχανία». Δηλαδή ισχυρίζεσαι ότι παραδόθηκαν τα ναυπηγεία Σκαραμαγκά στους ανταγωνιστές τους; «Απολύτως. Αντί να διαφυλαχτούν, να ανασυγκροτηθούν, να εξυγιανθούν και να μπουν σε ένα πρόγραμμα παραγωγικής ανασυγκρότησης. Αντί για αυτό, επιλέγει η λύση [των Γερμανών] και μάλιστα με σίγουρες παραγγελίες -τις παραγγελίες του ελληνικού στρατού». Δηλαδή τα ναυπηγεία και ιδιωτικοποιήθηκαν, και τα ελληνικό δημόσιο εγγυήθηκε τα κέρδη των Γερμανών!
Στον Θοδωρή Δρίτσα θέσαμε και ένα κρίσιμο ερώτημα: Πως θα γίνει η παραγωγική ανασυγκρότηση των ελληνικών ναυπηγείων από τη στιγμή που, πολλοί θα σας πουν, ότι λόγω παγκοσμιοποίησης τα ναυπηγία έχουν μεταφερθεί στην Ασία, εκεί κατασκευάζουν οι έλληνες εφοπλιστές τα πλοία τους;
«Την ίδια στιγμή που συμβαίνει αυτό με την Κίνα, την Κορέα ή την Ιαπωνία, η Τουρκία έχει ένα πρόγραμμα ανάπτυξης ναυπηγοεπισκευαστικών μονάδων πολύ φιλόδοξο και άλλες χώρες της Αδριατικής επίσης αναπτύσσονται προς αυτή τη κατεύθυνση. Πράγματι, ο διεθνής ανταγωνισμός μπορεί να σημαίνει ότι τα ελληνικά ναυπηγεία δεν μπορούν να ανταγωνιστούν τα ναυπηγεία της Κορέας ή της Κίνας, αυτό όμως δεν μπορεί να σημαίνει ότι δεν μπορούν να έχουν μια σημαντική και αξιόπιστη για την ελληνική οικονομία δραστηριότητα και στον τομέα της κατασκευής, κυρίως όμως, στον τομέα της ναυπηγοεπισκευής. Γι’ αυτό και ο ΣΥΡΙΖΑ προτείνει ενιαίο δημόσιο φορέα της ναυπηγικής βιομηχανίας».
Με τον Θοδωρή Δρίτσα συζητάμε και αρκετά άλλα θέματα που αξίζουν την προσοχή σας…