Ο λαός μας αντιμετωπίζει τεράστιες δυσκολίες και η χώρα έχει υποστεί πολλούς εκβιασμούς αυτά τα χρόνια. Εσείς, για χιλιάδες ανθρώπους, συμβολίζετε την αξιοπρέπεια και τη μαχητικότητα, τη γυναίκα και τον άνθρωπο που δεν το βάζει κάτω μπροστά στους εκβιασμούς και τις δυσκολίες. Τι σημαίνει, λοιπόν, η παρουσία σας στο ψηφοδέλτιο του ΣΥΡΙΖΑ;
Ξέρετε, το ακούω συχνά τις τελευταίες μέρες αυτό, από τη στιγμή που ανακοινώθηκε η υποψηφιότητά μου, ότι συμβολίζω πολλά. Μερικές φορές αισθάνομαι πως πολλοί άνθρωποι μού αναθέτουν περισσότερο βάρος απ’ όσο πραγματικά μπορώ να σηκώσω. Αυτά τα πράγματα που λέτε, την αξιοπρέπεια, τη μαχητικότητα μπροστά στις δυσκολίες και στους εκβιασμούς, τα συμβολίζουν χιλιάδες άνθρωποι που δίνουν τις μάχες τους σιωπηλά, αθόρυβα, μακριά από τη δημοσιότητα. Λοιπόν, είμαι μία ανάμεσα στους χιλιάδες, μία που επιλέγει να συνεχίσει τον αγώνα και από ένα διαφορετικό πόστο. Είτε είναι από το πεζοδρόμιο του υπουργείου Οικονομικών, είτε είναι από το βήμα του Ευρωκοινοβούλιου, πρέπει να καταλαβαίνουμε ότι δίνουμε κοινό αγώνα. Κι αυτό το νόημα δίνω εγώ στην υποψηφιότητά μου.
Η Ευρωπαϊκή Ένωση φαίνεται ότι προσκυνάει τις αγορές και αδιαφορεί για τους ανθρώπους. Μπορεί να αλλάξει η Ευρώπη και πώς;
Δεν ξέρω αν μπορεί να αλλάξει η Ευρωπαϊκή Ένωση. Τώρα μόλις αρχίζω να μαθαίνω τι θα έχω να αντιμετωπίσω σε περίπτωση που εκλεγώ. Η Ε.Ε. είναι ένας περίπλοκος οργανισμός, μερικές φορές μου δίνει την εντύπωση ότι είναι επίτηδες έτσι περίπλοκος, για να γίνεται ακατανόητος, αδιάφορος και εχθρικός για τους απλούς πολίτες. Οι μεγάλες επιχειρήσεις, οι πολυεθνικές, οι τράπεζες, οι άνθρωποι του πλούτου έχουν τους δικούς τους ανθρώπους, τους ειδικούς, τους τεχνοκράτες, εκατοντάδες που μπορούν και να καταλάβουν και να επηρεάσουν προς το συμφέρον τους τον πολύπλοκο ευρωπαϊκό μηχανισμό. Δεν πρέπει κι ο κόσμος της δουλειάς να έχει τους δικούς του ανθρώπους εκεί; Ας ξεκινήσουμε από αυτό το απλό. Κι αν καταφέρουμε να αφυπνίσουμε τους απλούς ανθρώπους και τους κεντρίσουμε το ενδιαφέρον για το τι γίνεται εκεί, στις Βρυξέλλες ή στο Στρασβούργο, μπορεί να γίνει κάτι σημαντικό. Ας σπρώξουμε τον τροχό να κινηθεί προς το δικό μας όφελος!
Μια μετανάστρια και καθαρίστρια σίγουρα δεν ταιριάζει με το συνηθισμένο προφίλ όσων συμμετέχουν στα ψηφοδέλτια των κομμάτων. Μπορεί η πολιτική να γίνει όπλο των φτωχών και να αλλάξει τη μοίρα των ανθρώπων που βιώνουν την καταπίεση και την απαξίωση;
Αν η πολιτική είναι υπόθεση μόνο των πλούσιων και των ισχυρών κι εμείς οι φτωχοί κι αδύναμοι το αποδεχτούμε αυτό, τότε τι νόημα έχουν και οι εκλογές και οι αγώνες και τα συνδικάτα; Πρέπει απλά να κάτσουμε και να κλαίμε τη μοίρα μας. Υπάρχει η πολιτική των πλούσιων και των ισχυρών, υπάρχει και η πολιτική των φτωχών και των αδυνάτων. Και σ’ αυτήν έχουν θέση και οι μετανάστες, και οι καθαρίστριες, και οι εργάτες, και οι υπάλληλοι και οι άνεργοι, πολύ περισσότερο. Έπειτα, αυτοί οι διαχωρισμοί για μας τους μετανάστες των Βαλκανίων και των άλλων χωρών της Ανατολικής Ευρώπης δεν έχουν καμιά σημασία. Εγώ ήμουν ιστορικός, άλλος ήταν μηχανικός, οικονομολόγος, γιατρός στη χώρα του, κι ήρθε εδώ, πήγε σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες κι έγινε εργάτης, οδοκαθαριστής, οικοδόμος, οικιακή βοηθός για να επιβιώσει. Για όλους αυτούς είναι η πολιτική. Η πολιτική είναι σαν τη διπλωματία, σημαίνει διάλογος. Και για να γίνει διάλογος πρέπει να είμαστε μαζί.
Το Ευρωκοινοβούλιο κυριαρχείται από τους εκπροσώπους του χρήματος και των τραπεζών. Πώς θα μπορούσε, μέσα και από σας, να ακουστεί η φωνή των εκατομμυρίων, ανδρών και γυναικών, ανέργων, αποκλεισμένων και αόρατων της Ευρώπης;
Μπορεί, λοιπόν, πράγματι το Ευρωκοινοβούλιο να κυριαρχείται, όπως λέτε, από εκπροσώπους του χρήματος ή από ανθρώπους που προδίδουν την εντολή των ψηφοφόρων τους, γιατί δεν πιστεύω ότι οι απλοί Ευρωπαίοι πολίτες, οι απλοί εργαζόμενοι θέλουν να αναθέσουν την εξουσία στους εκπροσώπους του πλούτου. Απλώς είναι παραπλανημένοι. Αλλά, όπως σας είπα και πριν, θα έχουμε την ευκαιρία να ακουστούμε, να φέρουμε στην Ευρωβουλή στοιχεία για την πραγματική κατάσταση των αποκλεισμένων, των αόρατων. Και θα έχουμε και την ευκαιρία να μάθουμε τι συμβαίνει εκεί και να το αποκαλύψουμε στους εργαζόμενους. Μια φίλη μού διάβασε πρόσφατα ένα στίχο του Μπρεχτ, από το Εγκώμιο στη μάθηση: «Προμηθεύσου γνώση, παγωμένε!/ Πεινασμένε, άρπαξε το βιβλίο: είν'ένα όπλο. /Εσύ να πάρεις πρέπει την εξουσία». Δεν έχει δίκιο;