Και όλα αυτά γιατί; Διότι κάποιοι τζιχάντις απήγαγαν 3 Ισραηλινούς νέους και τους εκτέλεσαν, πιθανώς σε αντίποινα 2 Παλαιστινίων που είχαν εκτελέσει οι Ισραηλινοί, δυο εβδομάδες πριν ―χωρίς να αναγραφεί τίποτα σχετικό ούτε στα ψιλά των δυτικών ΜΜΕ. Αυτούς τους 3 Ισραηλινούς νέους έπρεπε να «πληρώσουν» με εκατονταπλάσιους νέους οι Παλαιστίνιοι, με βάση τον κανόνα που πάντα εφάρμοζαν οι Σιωνιστές, ξεπερνώντας ακόμη και τα ναζιστικά κτήνη: 50 (ή ακόμη και 100) Παλαιστίνιοι για κάθε Ισραηλινό. Έτσι, ο αυτοδιαφημιζόμενος «πιο ηθικός στρατός του κόσμου» δολοφόνησε, κατά τον ΟΗΕ, 80% αμάχους πολίτες, όταν αυτοί που αποκαλούν οι ίδιοι «τρομοκράτες» σκότωσαν, κατά 95%, στρατιώτες. Ο πραγματικός τρομοκράτης, επομένως, αδιαμφισβήτητα είναι το ίδιο το Σιωνιστικό κράτος, όπως δήλωσε ο πρόεδρος της Βολιβίας διακόπτοντας σχέσεις μαζί του, ενώ η κοινοβουλευτική μας Χούντα κάνει κοινά στρατιωτικά γυμνάσια μαζί του!
Τα Ισραηλινά άλλωστε αποβράσματα που χόρευαν στο Τελ Αβίβ, στη μέση της σφαγής, ουρλιάζοντας «δεν έχει σχολείο αύριο γα τα παιδιά στη Γάζα, γιατί δεν υπάρχουν πια παιδιά εκεί» και πανηγύριζαν για τη νίκη του εγκληματικού στρατού τους, όπως θα έκαναν για τη νίκη της ποδοσφαιρικής ομάδας τους, φωνάζοντας «η Παλαιστίνη είναι ένα νεκροταφείο», δεν ήταν εξτρεμιστές. Απλώς εκπροσωπούσαν το 95% των Ισραηλινών που δεν είχαν το θάρρος να κάνουν το ίδιο. Γι’ αυτό και η Ισραηλινή αστυνομία δεν διανοήθηκε βέβαια να επέμβει, τη στιγμή που οποιαδήποτε αντίστοιχη διαδήλωση με παρόμοια συνθήματα κατά των Ισραηλινών στη Δύση θα πνιγόταν στο αίμα, ως «αντισημιτική». Και, φυσικά, ακόμη και η μεγαλύτερη «αντιπολεμική» διαδήλωση αριθμούσε λίγες χιλιάδες που ζητούσαν μεν να σταματήσει η σφαγή, αλλά όχι βέβαια και να κτυπηθεί η αιτία της, ο Σιωνισμός —αυτό δηλαδή ακριβώς που έκαναν οι πραγματικά προοδευτικοί λευκοί Νοτιοαφρικανοί, όταν αγωνιζόντουσαν ενάντια στην ίδια την αιτία του κακού: την ρατσιστική ιδεολογία πίσω από το απαρτχάιντ.
Σήμερα, μάλιστα, το Σιωνιστικό Ισραήλ δεν κρύβει τον ρατσισμό του, προσπαθώντας ξεδιάντροπα να επιβάλλει τον «Εβραϊκό» χαρακτήρα του κράτους, σε προφανή παραβίαση ακόμη και της κατάφωρα μεροληπτικής υπέρ των Σιωνιστών απόφασης του ΟΗΕ που αναγνώρισε την ίδρυση του Ισραηλινού κράτους το 1948. Έτσι, θ’αποκλείεται πια εξ ορισμού η επιστροφή των εκατομμυρίων προσφύγων που δημιούργησε η εθνοκάθαρση της Παλαιστίνης, την οποία εύστοχα περιέγραψε ο έντιμος Εβραίος ιστορικός Ιλάν Πάππε, όπως και άλλοι Εβραίοι καλλιτέχνες, στο εξωτερικό, σαν τον Γκιλάντ Ατζμόν, οι οποίοι τιμούν την ταυτότητα του Εβραίου. Και αυτό σε αντίθεση με την συντριπτική πλειοψηφία τους στο Ισραήλ και το εξωτερικό που, επιδοκιμάζοντας τα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας των Σιωνιστών στην Παλαιστίνη, όχι μόνο ντροπιάζουν την ίδια την Εβραϊκή ταυτότητα, αλλά και στρέφουν κάθε άνθρωπο, που δεν έχει αποβλακωθεί από την προπαγάνδα της Υ/Ε και των Σιωνιστών, συλλήβδην εναντίον των Εβραίων ―πράγμα που καταντά και αυτό ρατσισμός, από την ανάποδη. Γιατί, βέβαια, άλλο να καταδικάζεις μια κτηνωδώς ρατσιστική ιδεολογία που στηρίζει την ύπαρξη του κράτους στην εθνοκάθαρση ενός άλλου λαού (όπως έγινε με το Ισραήλ από τη γένεσή του) και εντελώς άλλο να καταδικάζεις κάθε μέλος ενός λαού, ανεξάρτητα από το τι ιδεολογία υποστηρίζει, ως ρατσιστικό.
Η άνοδος επομένως του αντισημιτισμού, για την οποία οδύρονται οι ανά τον κόσμο Σιωνιστές, που δόλια τον ταυτίζουν με τον αντισιωνισμό, οφείλεται σχεδόν αποκλειστικά στα Σιωνιστικά εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας όλα αυτά τα χρόνια. Και για αυτό ευθύνεται και η ίδια η Σιωνιστική «Αριστερά» τύπου Τσόμσκι, Άμος Οζ κ.α. (και οι «αριστεροί» υποστηρικτές τους!) που ποτέ δεν κτύπησαν την ίδια την αιτία του κακού, την ρατσιστική αυτή ιδεολογία που έχει καταδικαστεί επανειλημμένα σαν τέτοια, πριν την άνοδο της ΝΔΤ, από την Γεν. Συνέλευση του ΟΗΕ, αλλά απλώς εναντιωνόντουσαν στις «αγριότητες» κατά των Παλαιστινίων και προωθούσαν την δήθεν «λύση» των δύο κρατών. Και αυτό, εν πλήρη γνώσει ότι η θέση των δύο κρατών ήταν πάντα μια απάτη γιατί ποτέ δεν θα επέτρεπε το Ισραήλ––το έχει δηλώσει άλλωστε ―ένα πραγματικά κυρίαρχο κράτος (που θα ελέγχει δηλαδή τον εναέριο, θαλάσσιο χώρο και τα σύνορά του, πέρα βέβαια από την οικονομία του) να φυτρώσει δίπλα του. Η μόνη, επομένως, μεσοπρόθεσμη λύση ήταν και είναι το συνομοσπονδιακό πολυπολιτισμικό κράτος όπου θα μπορούσαν να συζούν, με ίσα —στην πράξη— δικαιώματα, Άραβες και Εβραίοι, προϋποτιθέμενου, βέβαια ότι όλοι οι πρόσφυγες θα είχαν δικαίωμα επιστροφής. Με κάθε όμως νέο αποτρόπαιο Σιωνιστικό έγκλημα απομακρύνεται και η μοναδική αυτή λύση...