Η συζήτηση για την αναδιάρθρωση, την επαναδιαπραγμάτευση ή όπως αλλιώς θέλετε του δημοσίου χρέους της Ελλάδας, έχει για τα καλά ανοίξει στα αρμόδια όργανα της Ευρωζώνης και σε διάφορα διεθνή φόρουμ. Ποια είναι η σύνθεση του ελληνικού δημοσίου χρέους και ποιο είναι το μέρος του χρέους που θα μπορούσε να μπει σε διαδικασία επαναδιαπραγμάτευσης; Με βάση τα στοιχεία του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους, τον Ιούλιο του 2014 το επίσημο χρέος του ευρύτερου δημόσιου τομέα εκτιμάται σε 391 δις ευρώ (€), εκ των οποίων τα 324 δις € θεωρούνται χρέος της
κεντρικής κυβέρνησης και τα υπόλοιπα 67 δις € αντιπροσωπεύουν χρέος οργανισμών και επιχειρήσεων του ευρύτερου δημοσίου τομέα. Τα δύο προηγούμενα κουρέματα του Φεβρουαρίου και του Δεκεμβρίου του 2012, είχαν γίνει με κριτήριο το χρέος της κεντρικής κυβέρνησης.
Δηλαδή, αν σήμερα ξεκίναγε η διαδικασία ενός τρίτου κουρέματος του ελληνικού δημοσίου χρέους, το χρέος της κεντρικής κυβέρνησης ύψους 324 δις €, θα αποτελούσε το σημείο εκκίνησης των διαπραγματεύσεων ανάμεσα στην Ελλάδα, την τρόικα και τους πιστωτές. Από τα 325 δις €, τα 242 δις € αφορούν δάνεια, τα 68 δις € είναι κρατικά ομόλογα μεσομακροπρόθεσμης διάρκειας και τα υπόλοιπα 15 δις € είναι έντοκα γραμμάτια του ελληνικού δημοσίου χρονικής διάρκειας μικρότερης του έτους. Στην περίπτωση τρίτου κουρέματος, το ποσό που θα έμπαινε σε διαδικασία συζήτησης θα ήταν μόνο τα 68 δις €. Απεναντίας, στο ενδεχόμενο επιμήκυνσης θα έπεφτε στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων το ποσό των 310 δις € (242+68=310). Ως γνωστόν, η επιμήκυνση του χρέους για πενήντα και πλέον χρόνια, είναι η πολιτική που επιζητούν να μας επιβάλλουν οι Γερμανοί και γενικότερα η παρεούλα των Βρυξελλών. Αρκετές φορές από τη θέση αυτή έχω σχολιάσει το γεγονός, ότι, ένα τρίτο κούρεμα μπορεί οι πολιτικοί για επικοινωνιακούς λόγους να το επιθυμούν, ωστόσο στην πράξη χαρακτηρίζεται ουτοπικός και μάλλον ανέφικτος στόχος.
Για τους ακόλουθους πέντε βασικότατους λόγους, η οποιαδήποτε μέθοδος αναδιάρθρωσης του ελληνικού δημοσίου χρέους καθίσταται μέγας γρίφος. Ο πρώτος παράγοντας σχετίζεται με την παραδοχή ότι το 74,5% του χρέους της κεντρικής κυβέρνησης απεικονίζεται σε δάνεια, που σημαίνει ότι οι διάφοροι πιστωτές μας δανείζουν με ρευστό. Τα διάφορα κοινοβούλια των ευρωπαϊκών χωρών, που αποφάσισαν στα πλαίσια των μνημονίων να μας χορηγούν ρευστό, για κοινωνικούς λόγους είναι αδύνατον να εγκρίνουν κούρεμα δανείων, που δίνονται στην Ελλάδα με χρηματικούς πόρους των πολιτών τους. Τον Δεκέμβριο του 2009, τα κρατικά ομόλογα μεσομακροπρόθεσμης διάρκειας μαζί με τα έντοκα γραμμάτια, αποτελούσαν το 97,3% του χρέους της κεντρικής κυβέρνησης και μόλις το υπόλοιπο 2,7% ήταν σε δάνεια και μάλιστα προς την Τράπεζα της Ελλάδος. Είναι, ναι ή όχι, πράξη εθνικής μειοδοσίας, το εθνικά επιζήμιο γεγονός, ότι, οι ΓΑΠ, Βενιζέλος, Παπαδήμος, Σαμαράς και σία, στα πλαίσια των μνημονιακών δεσμεύσεων, εξαναγκάζουν την πατρίδα μας να δανείζεται σε ρευστό, με συνέπεια το μεγαλύτερο μέρος του χρέους να είναι σε δάνεια και οι γύπες πιστωτές να μας έχουν για πολλές δεκαετίες δεμένους χειροπόδαρα; Αύριο η συνέχεια με τις εγκληματικές πράξεις των εθνικών μειοδοτών.
http://www.kontranews.gr/