Φυσικά όμως κάτι τέτοιο ενοχλεί το κράτος και όλους αυτούς που θέλουν αποπροσανατολισμένους και μη σκεπτόμενους ανθρώπους σε μια χωρά που βουλιάζει, γιατί έτσι είναι πιο εύκολο να χειραγωγηθεί ο λαός. Οι καταλήψεις ήταν συχνά για πολλούς άστεγους χώρος διαμονής και σίτισης με συλλογικές κουζίνες. Μοιράσματα ρούχων και παιχνιδιών έδιναν χαρά σε άπορες οικογένειες. Για πολλούς πολίτες ήταν και είναι κέντρα μόρφωσης αφού εκεί γίνονται διάφορα μαθήματα (ξένων γλωσσών, υπολογιστών και άλλα). Θέλουν τώρα με αλλεπάλληλες επιθέσεις να τις κλείσουν. Ο λόγος είναι προφανής, μιας και το παράδειγμα των καταλήψεων και μόνο, περά από τον ανασχετικό ρολό στα σχέδια της επέκτασης της νεοναζιστικής τρομοκρατίας σε διάφορες εργατικές γειτονιές, λειτουργούσε και λειτουργεί σαν έμπρακτη απόδειξη πως οι πολιτικές των μνημονίων που ματώνουν τους εργαζόμενους στην χωρά μας τα τελευταία χρόνια δεν αποτελούν μονόδρομο. Εκτός αυτού σε μια δύσκολη συγκυρία για την κυβέρνηση θεωρήθηκε εύκολο, για να αποπροσανατολιστεί η ματιά της κοινής γνώμης από τα πολλά της προβλήματα, να αδειάσουν του χώρους αυτούς. Έτσι λοιπόν, οι χώροι αυτοί στοχοποιούνται ως σύμβολα αντίστασης των απλών καθημερινών ανθρώπων και παιδιών. Σαν χώροι αντιστέκονται στην αυθαιρεσία του κράτους και διαμορφώνουν μια διαφορετική πραγματικότητα όχι μονό γι' αυτούς αλλά και για όσους πραγματικά θέλουν να βοηθήσουν και να βοηθηθούν.
Τέλος, τα υποκριτικά σχόλια ότι οι καταλήψεις αποτελούν παράγοντα μη ανάπτυξης της χώρας είναι γελοία, τα μεγάλα αστικά κέντρα είναι γεμάτα από άδεια μη αξιοποιημένα κτίρια. Η αυθαιρεσία όλων αυτών που θέλουν τις καταλήψεις κλειστές δεν θα περάσει! ΟΥΤΕ ΒΗΜΑ ΠΙΣΩ!