Το «απερχόμενο» 2015 αφορά ιστορικό σταθμό για τη μεταπολιτευτική περίοδο της χώρας, καθόσον για πρώτη φορά μια αμιγώς πολιτική δύναμη της αριστεράς κλήθηκε να κυβερνήσει τη χώρα. Η διαδικασία αυτή βεβαίως επικουρείται από κομματικό οργανισμό που έχει αποκοπεί από την παραδοσιακή δεξιά -ανήκει όμως στην παραδοσιακή δεξιά. Ωστόσο, το «τμήμα αυτό της δεξιάς» κράτησε μέχρι την ανάληψη της εξουσίας με το ΣΥΡΙΖΑ σταθερή αντιμνημονιακή στάση.
Είναι αλήθεια ότι η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ το πρώτο εξάμηνο του 2015 διαπραγματεύτηκε με τουςΘεσμούς προκειμένου να αντιμετωπισθούν μέτρα λιτότητας και να αποκατασταθεί στο μέτρο του δυνατού η κοινωνική συνοχή και ασφαλώς η αναπτυξιακή πορεία της χώρας. Προς την κατεύθυνση αυτή το Εκλογικό Σώμα με αποκορύφωμα το Δημοψήφισμα του Ιουλίου, στήριξε απολύτως την κυβέρνηση και όπως αποδείχθηκε από την στη συνέχεια νέα εκλογική ετυμηγορία, το Εκλογικό Σώμα «προσχώρησε» στις πολιτικές ΣΥΡΙΖΑ, παρά την «εισαγωγή» της νέας δανειακής σύμβασης και του τρίτου μνημονίου.
Η ΝΕΑ ΣΥΝΘΕΣΗ ΤΟΥ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΙΟΥ
Η εισαγωγή της νέας δανειακής σύμβασης και του τρίτου μνημονίου προκάλεσε αναταράξεις στο ΣΥΡΙΖΑ με αποχώρηση σημαντικού τμήματος της κοινοβουλευτικής ομάδας και διάσπαση τηςοργάνωσης.
Η αποχώρηση αυτή είχε ως επακόλουθο τη συγκρότηση νέου πολιτικού σχηματισμού, της ΛΑΕ, που ωστόσο στις εκλογές του Σεπτεμβρίου οριακά βρέθηκε εκτός Kοινοβουλίου. Αντιθέτως για πρώτη φορά εισήλθε στο Κοινοβούλιο ένας «προσωποπαγής» κομματικός σχηματισμός, η «Ένωση Κεντρώων».
Τούτων δοθέντων το 2015, από τον Ιανουάριο (νέα περίοδος) έως το Σεπτέμβριο και έκτοτε (νέα περίοδος), έχει διαφορετικό στη σύνθεσή του πολιτικό προσωπικό το Κοινοβούλιο. Ωστόσο, «η διαφορετικότητα αυτή» είναι μονοσήμαντη. Και τούτο γιατί τα κόμματα του δημοκρατικού τόξου έχουν νομιμοποιήσει άνευ άλλου τινός τις δανειακές συμβάσεις.
ΤΟ ΣΧΙΖΟΦΡΕΝΙΚΟ ΤΗΣ ΥΠΟΘΕΣΗΣ
Το σχιζοφρενικό δε της υπόθεσης είναι ότι η μεν κυβέρνηση υποστηρίζει ότι καλείται να εφαρμόσει δανειακή σύμβαση στης οποίας τις πολιτικές διαφωνεί, ενώ η αντιπολίτευση (σχεδόν στο σύνολό της), συμφωνεί μεν με τις πολιτικές που εφάρμοσε ή υποστήριξε, και που σε κάθε περίπτωση υπερψήφισε στις 14 Αυγούστου 2015, πλην όμως, ως αντιπολίτευση, στην παρούσα φάση ισχυρίζεται ότι δεν νομιμοποιεί τις συμβατικές δεσμεύσεις των μνημονιακών πολιτικών, συνεπεία της τρίτης σύμβασης, αυτής δηλαδή της σύμβασης που υπερψήφισε!...
Η παράλογη αυτή «λογική» αποδεικνύει και το μέγεθος του πολιτικού προβλήματος στην Ελλάδα. Το πολιτικό δε αυτό πρόβλημα θα ενταθεί εντός του 2016, καθόσον η κυβέρνηση θα επιχειρεί προκειμένου να μην ενεργοποιηθούν ρήτρες της δανειακές σύμβασης εξόχως καταχρηστικές και άκρως επικίνδυνες (όπως παρακάτω αναλύεται). Από την άλλη η αντιπολίτευση θα κινείται στον παραλογισμό να μην νομιμοποιεί το επακόλουθο της δανειακής σύμβασης που δεσμεύει της χώρα, και ισχύει εξ αιτίας και της δικής της ψήφου!..
Η διαδικασία αυτή που ως προεκτεθηκε δεν αφορά απλώς αντίθεση ή διαπολίτευση, αλλά σχιζοφρενική πολιτική στάση, ουδόλως θα επηρεασθεί από όποιον χρηστεί την προσεχή Κυριακή Πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας που αφορά στην αξιωματική μάλιστα αντιπολίτευση.
Σε κάθε περίπτωση η κυβέρνηση της οποίας οι πολιτικές έχουν νομιμοποιηθεί από το Εκλογικό Σώμα, αλλά και από την αντιπολίτευση στην πανηγυρική ψηφοφορία της 14ης Αυγούστου 2015, καλείται να εφαρμόσει μέτρα με ενδεχόμενο ρήξης με την κοινωνία που αφορούν κυρίως: α) στο ασφαλιστικό και β)στη φορολόγηση των αγροτών.
Ωστόσο, η επιτυχία της κυβερνητικής πολιτικής και η παράταση του βίου της στην εξουσία, πλην της όποιας ρήξης της με την κοινωνία, εξαρτάται και από άλλους παράγοντες διαχείρισης.
Ο ΚΙΝΔΥΝΟΣ ΕΝΕΡΓΟΠΟΙΗΣΗΣ ΡΗΤΡΩΝ
Κομβικό όμως σημείο είναι, για να ξεπεραστεί η όλη διαδικασία, να μην ενεργοποιηθούν ρήτρες της δανειακής σύμβασης του Αυγούστου που μπορούν να φέρουν τη χώρα και την παρούσα κυβέρνηση σε ακραία κατάσταση.
Η πολιτική επιτυχία της παρούσας κυβέρνησης θα εξαρτηθεί σε μεγάλο βαθμό από το εάν θα ενεργοποιηθούν ρήτρες που αναγορεύουν τον ΕΜΣ ως τον κυρίαρχο των πολιτικών πραγμάτων και εξελίξεων στη χώρα. Και τούτο γιατί θα πρέπει να επισημειωθεί ότι η δανειακή σύμβαση αναγορεύει κυρίαρχο τον ΕΜΣ στον οποίο έχει απονεμηθεί η μονομερής εξουσία να ανατρέπει οποιοδήποτε όρο της σύμβασης εφόσον κρίνει ότι είναι προς το συμφέρον του!..
Υπ’ όψιν ότι σκοπίμως δεν αναδεικνύεται πως η Ελληνική Δημοκρατία έχει δεσμευθεί με τη δανειακή σύμβαση του Αυγούστου 2015 έτσι ώστε: παν ό,τι έχει συνομολογηθεί να τελεί υπό την αίρεση της μονομερούς μεταβολής των συμφωνηθέντων, αρκεί να το κρίνει και να το θέλει ο ΕΜΣ !
Έτσι, όποτε το κρίνει και για οποιοδήποτε λόγο: «ο ΕΜΣ μπορεί να ρευστοποιεί περιουσιακά στοιχεία του κράτους με ιδιωτικοποιήσεις ή και με άλλα μέσα ή να διεκδικεί άλλα έσοδα, καθώς και να ζητεί παροχή άλλων εγγυήσεων και δεσμεύσεων και ανάληψη άλλων υποχρεώσεων ή άλλων δικαιωμάτων που κρίνει αναγκαία για την υποστήριξη της θέσης του...»(sic).
Κατά συνέπεια ο ΕΜΣ, πέραν των ιδιωτικοποιήσεων, μπορεί να αξιώσει έσοδα και με άλλους τρόπους και με άλλα μέσα, όπως επί παραδείγματι έσοδα από εκμετάλλευση φυσικών πόρων, έσοδα από αρχαιολογικούς χώρους ή μουσεία, έσοδα από οποιαδήποτε υποδομή, έσοδα ακόμη και από εκποίηση ακατοίκητων νήσων και Κύριος οίδε τι άλλο!...
Επίσης, ο ΕΜΣ μπορεί να ζητεί και άλλες εγγυήσεις από οποιαδήποτε, περιουσιακά στοιχεία του κράτους ή ακόμη και εγγυήσεις υπαγωγής της όλης δανειακής σύμβασης ως προς την εφαρμογή και ερμηνεία των κανόνων σε καθεστώς άλλου δικαίου (π.χ. αγγλικού), καθόσον αποκλεισμός τέτοιας εκδοχής δεν έχει ρητώς συνομολογηθεί(!) ενώ αντιθέτως έχουν συνομολογηθεί νέες εγγυήσεις!
Συνεπώς όταν ο ΕΜΣ έχει το δικαίωμα να επιβάλει και άλλες εγγυήσεις, τίποτα δεν εμποδίζει τη μονομερή μεταβολή της όλης νομικής δογματικής της δανειακής σύμβασης και υπαγωγής της σε καθεστώς κανόνων δικαίου που εξασφαλίζουν μονομερώς τα συμφέροντά του ΕΜΣ σε βάρος του ελληνικού δημοσίου συμφέροντος.
Υπ’ όψιν δε ότι η μονομερής μεταβολή των ήδη συμφωνηθέντων επαφίεται (ως έχει προεκτεθεί) στη διακριτική ευχέρεια του ΕΜΣ χωρίς τη σύμπραξη της Ελληνικής Δημοκρατίας! Δηλαδή ο ΕΜΣ έχει εξουσιοδοτηθεί με μονομερές δικαίωμα αυτοσύμβασης(!) ακόμη και για να ακυρώσει την ψήφο των 222 βουλευτών του Ελληνικού Κοινοβουλίου!
Όταν η πολιτική κατάσταση της χώρας, λόγω δημοσιονομικής πολιτικής και λιτότητας, ενεργοποιήσει τις ρήτρες που έχουν ρητώς συμφωνηθεί ως προς τα μονομερή δικαιώματα του ΕΜΣ, τότε ουδείς μπορεί να εγγυηθεί την παραμονή της παρούσας κυβέρνησης στην εξουσία!...
* Ο Πέτρος Ι. Μηλιαράκης δικηγορεί στα Ανώτατα Δικαστήρια της Ελλάδας και στα Ευρωπαϊκά Δικαστήρια του Στρασβούργου και του Λουξεμβούργου (E.C.H.R. /GC-EU)