Του Γιάννη Ανδρουλιδάκη*
Ο πρόεδρος των ΑΝΕΛ είναι γνωστό πολιτικό πρόσωπο και ως τέτοιο προκαλεί το ενδιαφέρον. Παίζει, όμως, καλά και το παιγνίδι του εντυπωσιασμού και γι αυτό καταφέρνει με τον ένα ή με τον άλλον τρόπο να τραβά πάνω του τα φώτα της δημοσιότητας τις περισσότερες φορές, μάλλον, αρνητικά. Είναι, λοιπόν, ο κ. Καμμένος αυτοκαταστροφικός και ιδιόρρυθμος με ανεξέλεγκτο θυμικό ή μήπως επιδιώκει να δώσει το πολιτικό του στίγμα; Είναι ένας αρχομανής- λαϊκιστής που επιζητεί να βρίσκεται στο προσκήνιο ή ένας κρυφοακροδεξιός που επιχειρεί να επιβάλλει τη δική του ατζέντα;
Ο υπουργός Άμυνας, κατά την άποψη μου, έχει πολλά από τα παραπάνω και γι αυτό το κράμα είναι άκρως επικίνδυνο. Τα παραδείγματα στη μέχρι τώρα πολιτική του πορεία το μαρτυρούν. Αξίζει να θυμηθούμε μόνον ορισμένα από την κυβερνητική του θητεία ως συνεταίρος του κ. Αλέξη Τσίπρα. Τα προεκλογικά του σποτάκια στις εκλογές του Ιανουαρίου και του Σεπτεμβρίου έδιναν το στίγμα των προθέσεων του. Στο πρώτο θα μάθαινε στο μικρό Αλέξη πώς να ελέγχει την ταχύτητα για να μην εκτροχιαστεί το τρένο και στο δεύτερο θα τον δίδασκε να γράφει το ίδιο καλά και με το δεξί χέρι. Αν κρίνουμε από την πολιτική της κυβέρνησης, φαίνεται ότι τα κατάφερε.
Δεν είχε περάσει πολύς καιρός από τότε που πήρε την κυβερνητική θέση που ονειρευόταν, όταν η τότε πρόεδρος της Βουλής, η κα Κωνσταντοπούλου, επισκέφθηκε το υπουργείο του για να ενημερωθεί. Η υποδοχή που της έγινε( με κόκκινα χαλιά, με τους αρχηγούς των ενόπλων δυνάμεων σούζα, με στρατιωτικά αγήματα κλπ) καθόλου δεν ταίριαζε σε μια κυβέρνηση που υποτίθεται ότι θα δίδασκε άλλο ήθος. Ακολούθησαν τα γνωστά γεγονότα στην παρέλαση της 25ης Μαρτίου με τις ειδικές δυνάμεις, τα καμάρια του κ Καμμένου, να καθορίζουν την εξωτερική πολιτική της χώρας και να υπόσχονται ότι θα υψώσουν σημαία ελληνική στην Κωνσταντινούπολη.
Έντονα επικρίθηκε , επίσης, ο εορτασμός των 2495 ετών από τη ναυμαχία της Σαλαμίνας. Όχι μόνο γιατί έγινε δοξολογία σε αρχαίους Έλληνες, αλλά κυρίως για το περιεχόμενο και το άκρως κακόγουστο σκηνικό που θύμιζε γιορτές «πολεμικής αρετής» της χούντας. Αρχαιοελληνικοί χιτώνες, παραδοσιακές στολές, ασπίδες, παλέτες και κόκκινες μοκέτες μέχρι το κυμοθάλασσο όπου άφησε ο καμαρωτός υπουργός στεφάνι. Όλα αυτά στο πλαίσιο του να ενισχύσουμε την εθνικιστική μνήμη και να παραμείνουμε «άγρυπνοι φρουροί, άξιοι συνεχιστές των ηρωικών μας προγόνων».
Οι παρεμβάσεις του κ. Καμμένου δεν τελειώνουν εδώ. Τελευταία καταγράφηκαν η καταψήφιση του συμφώνου συμβίωσης και οι προθέσεις του για τη στράτευση των γυναικών και τη δημιουργία στρατιωτικών λυκείων( αφού κάποια παιδιά που έχουν από μικροί την «παλικαριά» και τα χαρακτηριστικά του «ψυχωμένου» για να στελεχώσουν τις ένοπλες δυνάμεις χάνονται στις συμπληγάδες των Πανελλαδικών εξετάσεων(!)). Γεγονός παραμένει, ωστόσο, ότι αρκετές πολιτικές του θέσεις εφάπτονται με εκείνες της άκρας δεξιάς. Ο λόγος του συχνά ξεφεύγει από το πατριωτικό και ακουμπά το εθνικιστικό, ιδίως όταν κάνει αναφορές σε υπαρκτά προβλήματα που έχει η χώρα με τα γειτονικά της κράτη. Η εκλογική του δεξαμενή, επίσης, έχει συγκεκριμένα χαρακτηριστικά γι αυτό και διατηρεί εξαιρετικές σχέσεις με ακραίους κύκλους της εκκλησίας( θα λέγαμε μάλιστα ότι σε κάποιες περιπτώσεις «παίρνει γραμμή»). Επιπλέον αποδέχεται ως ιδεολογικό άξονα το εθνοσωτήριο σύνθημα «πατρίς, θρησκεία, οικογένεια» και υιοθετεί τη λογική να προσφέρει «άρτον και θεάματα» ( σε μια πιο εκσυγχρονισμένη εκδοχή) στη φτωχοποιημένη και πολλαπλώς ταπεινωμένη ελληνική κοινωνία. Μάλιστα θεωρώ ότι, αν οι συνθήκες το επέτρεπαν, θα εκφωνούσε έναν άκρως ρατσιστικό και ομοφοβικό λόγο εναντίον κάθε διαφορετικότητας.
Μετά τη δημοσιοποίηση των τελευταίων απόψεων του κ. υπουργού πολλοί αναρωτιούνται αν θα πηδήσει ο ίδιος από το τρενάκι του μικρού Αλέξη ή αν ο μηχανοδηγός θα τον κατεβάσει σε μια από τις επόμενες στάσεις με δεδομένο ότι ο κ. Λεβέντης εμφανίζεται έτοιμος να επιβιβαστεί. Όπως και να έχει, εντούτοις, με ή χωρίς αμπέχονο θα συνεχίζει να προκαλεί με τα τροχιοδεικτικά του βλήματα εντός και εκτός της κυβέρνησης. Μέχρι να βρει την ευκαιρία να αποκαλύψει τον πραγματικό του στόχο.
*εκπαιδευτικός στο 6ο Λύκειο Καλαμάτας
Ο πρόεδρος των ΑΝΕΛ είναι γνωστό πολιτικό πρόσωπο και ως τέτοιο προκαλεί το ενδιαφέρον. Παίζει, όμως, καλά και το παιγνίδι του εντυπωσιασμού και γι αυτό καταφέρνει με τον ένα ή με τον άλλον τρόπο να τραβά πάνω του τα φώτα της δημοσιότητας τις περισσότερες φορές, μάλλον, αρνητικά. Είναι, λοιπόν, ο κ. Καμμένος αυτοκαταστροφικός και ιδιόρρυθμος με ανεξέλεγκτο θυμικό ή μήπως επιδιώκει να δώσει το πολιτικό του στίγμα; Είναι ένας αρχομανής- λαϊκιστής που επιζητεί να βρίσκεται στο προσκήνιο ή ένας κρυφοακροδεξιός που επιχειρεί να επιβάλλει τη δική του ατζέντα;
Ο υπουργός Άμυνας, κατά την άποψη μου, έχει πολλά από τα παραπάνω και γι αυτό το κράμα είναι άκρως επικίνδυνο. Τα παραδείγματα στη μέχρι τώρα πολιτική του πορεία το μαρτυρούν. Αξίζει να θυμηθούμε μόνον ορισμένα από την κυβερνητική του θητεία ως συνεταίρος του κ. Αλέξη Τσίπρα. Τα προεκλογικά του σποτάκια στις εκλογές του Ιανουαρίου και του Σεπτεμβρίου έδιναν το στίγμα των προθέσεων του. Στο πρώτο θα μάθαινε στο μικρό Αλέξη πώς να ελέγχει την ταχύτητα για να μην εκτροχιαστεί το τρένο και στο δεύτερο θα τον δίδασκε να γράφει το ίδιο καλά και με το δεξί χέρι. Αν κρίνουμε από την πολιτική της κυβέρνησης, φαίνεται ότι τα κατάφερε.
Δεν είχε περάσει πολύς καιρός από τότε που πήρε την κυβερνητική θέση που ονειρευόταν, όταν η τότε πρόεδρος της Βουλής, η κα Κωνσταντοπούλου, επισκέφθηκε το υπουργείο του για να ενημερωθεί. Η υποδοχή που της έγινε( με κόκκινα χαλιά, με τους αρχηγούς των ενόπλων δυνάμεων σούζα, με στρατιωτικά αγήματα κλπ) καθόλου δεν ταίριαζε σε μια κυβέρνηση που υποτίθεται ότι θα δίδασκε άλλο ήθος. Ακολούθησαν τα γνωστά γεγονότα στην παρέλαση της 25ης Μαρτίου με τις ειδικές δυνάμεις, τα καμάρια του κ Καμμένου, να καθορίζουν την εξωτερική πολιτική της χώρας και να υπόσχονται ότι θα υψώσουν σημαία ελληνική στην Κωνσταντινούπολη.
Έντονα επικρίθηκε , επίσης, ο εορτασμός των 2495 ετών από τη ναυμαχία της Σαλαμίνας. Όχι μόνο γιατί έγινε δοξολογία σε αρχαίους Έλληνες, αλλά κυρίως για το περιεχόμενο και το άκρως κακόγουστο σκηνικό που θύμιζε γιορτές «πολεμικής αρετής» της χούντας. Αρχαιοελληνικοί χιτώνες, παραδοσιακές στολές, ασπίδες, παλέτες και κόκκινες μοκέτες μέχρι το κυμοθάλασσο όπου άφησε ο καμαρωτός υπουργός στεφάνι. Όλα αυτά στο πλαίσιο του να ενισχύσουμε την εθνικιστική μνήμη και να παραμείνουμε «άγρυπνοι φρουροί, άξιοι συνεχιστές των ηρωικών μας προγόνων».
Οι παρεμβάσεις του κ. Καμμένου δεν τελειώνουν εδώ. Τελευταία καταγράφηκαν η καταψήφιση του συμφώνου συμβίωσης και οι προθέσεις του για τη στράτευση των γυναικών και τη δημιουργία στρατιωτικών λυκείων( αφού κάποια παιδιά που έχουν από μικροί την «παλικαριά» και τα χαρακτηριστικά του «ψυχωμένου» για να στελεχώσουν τις ένοπλες δυνάμεις χάνονται στις συμπληγάδες των Πανελλαδικών εξετάσεων(!)). Γεγονός παραμένει, ωστόσο, ότι αρκετές πολιτικές του θέσεις εφάπτονται με εκείνες της άκρας δεξιάς. Ο λόγος του συχνά ξεφεύγει από το πατριωτικό και ακουμπά το εθνικιστικό, ιδίως όταν κάνει αναφορές σε υπαρκτά προβλήματα που έχει η χώρα με τα γειτονικά της κράτη. Η εκλογική του δεξαμενή, επίσης, έχει συγκεκριμένα χαρακτηριστικά γι αυτό και διατηρεί εξαιρετικές σχέσεις με ακραίους κύκλους της εκκλησίας( θα λέγαμε μάλιστα ότι σε κάποιες περιπτώσεις «παίρνει γραμμή»). Επιπλέον αποδέχεται ως ιδεολογικό άξονα το εθνοσωτήριο σύνθημα «πατρίς, θρησκεία, οικογένεια» και υιοθετεί τη λογική να προσφέρει «άρτον και θεάματα» ( σε μια πιο εκσυγχρονισμένη εκδοχή) στη φτωχοποιημένη και πολλαπλώς ταπεινωμένη ελληνική κοινωνία. Μάλιστα θεωρώ ότι, αν οι συνθήκες το επέτρεπαν, θα εκφωνούσε έναν άκρως ρατσιστικό και ομοφοβικό λόγο εναντίον κάθε διαφορετικότητας.
Μετά τη δημοσιοποίηση των τελευταίων απόψεων του κ. υπουργού πολλοί αναρωτιούνται αν θα πηδήσει ο ίδιος από το τρενάκι του μικρού Αλέξη ή αν ο μηχανοδηγός θα τον κατεβάσει σε μια από τις επόμενες στάσεις με δεδομένο ότι ο κ. Λεβέντης εμφανίζεται έτοιμος να επιβιβαστεί. Όπως και να έχει, εντούτοις, με ή χωρίς αμπέχονο θα συνεχίζει να προκαλεί με τα τροχιοδεικτικά του βλήματα εντός και εκτός της κυβέρνησης. Μέχρι να βρει την ευκαιρία να αποκαλύψει τον πραγματικό του στόχο.
*εκπαιδευτικός στο 6ο Λύκειο Καλαμάτας