Τι έγινε στον ένα χρόνο διακυβέρνησης της χώρας από την Αριστερά;
Τι περίμεναν να γίνει οι πολίτες, οι ίδιοι αριστεροί και τι έγινε;
H σύγκριση είναι αναγκαία και επιβάλλεται. Ας την επιχειρήσουμε επιλέγοντας τον τομέα της δημοκρατίας. Η επιλογή δεν είναι τυχαία, είναι σκόπιμη, διότι ο πρωθυπουργός, στην επετειακή ομιλία του στις 24 Ιανουαρίου 2016, ξεκίνησε αναφέροντας ότι ''φέραμε τη δημοκρατία στο προσκήνιο''και διότι εδώ, σ'αυτόν τον τόπο, η δημοκρατία γεννήθηκε ως λέξη, ως νόημα και ως πράξη.
- Στην προομηρική εποχή, κατ'αρχήν έχουμε το πρώτο δείγμα:
''Πρώτον με ήρξω του λόγου ψευδώς, ξένε, ζητών τύρρανονν ενθαδ'ου γαρ άρχεται ενός ανδρός, αλλ'ελευθέρα πόλις, Δήμος δ'ανάσσει διαδοχαίσιν εν μέρει ενιαυσίασιν, ουχί τω πλούτω διδούς το πλείστον, αλλά χω πένης έχων ίσον'' (Ευριπίδης, Θησεύς, 403)
Αυτό ήταν και το πρώτο μέρος της ομιλίας μου την ημέρα της καταληκτικής ενιαύσιας θητείας μου στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο.
-Στην Ομηρική εποχή, όπου υπάρχει η απόλυτη εξουσία της Λαϊκής Συνέλευσης, της Αγορής, την οποία μπορούσε να συγκαλέσει ο κάθε πολίτης. Στην Ιθάκη, όταν ο Τηλέμαχος έμαθε ότι γύρισε στην Πύλο ο Νέστωρ, με τους κήρυκες συγκάλεσε Αγορήν, για να ζητήσει να του διαθέσει πλοιάριο για να μεταβεί στην Πύλο, να μάθει για τον πατέρα. Όταν την επομένη συγκλήθηκε η Αγορή, ο γηραιότερος των Ιθακησίων, παίρνει τον λόγο και ρωτά:
''Τις ώδ'ήγειρε;'' (Ομήρου Οδύσσεια Β28).
-Στην κλασική εποχή. Σ'όλες τις πολιτείες της Ελλάδας η δημοκρατία κυριαρχούσε σε τέτοιο βαθμό, ώστε κατά τον Σόλωνα, ο πολίτης ο οποίος δεν συμμετέχει στα της πόλεως, θεωρείται άπολις και πρέπει να εξορίζεται. Κατά τον Θουκυδίδη, επίσης, όποιος δεν συμμετέχει στα κοινά είναι αχρείος (άχρηστος) (Θουκυδίδης, Ξυγγραφή 46-48).
-Στους ελληνιστικούς χρόνους διασώζονται οι ''λαϊκές Συνελεύσεις''ακόμα και στον στρατό. Αναφέρεται ότι ο Μέγας Αλέξανδρος προέβαινε σε συνελεύσεις του στρατού.
-Στη Βυζαντινή εποχή διατηρήθηκε σ'ελάχιστα μέρη.
- Στη Βενετοκρατία και την Τουρκοκρατία, άνθισε κυριολεκτικά η δημοκρατία στις ελληνικές κοινότητες που δεν ήταν δυνατόν να φτάσει το χέρι των κατακτητών. Διασώζονται τα αρχεία της Κοινότητας Άνω Σύρας ( ΑΚΑΣ) όπου άπας ο λαός συνερχόνταν σε συνελεύσεις και αποφάσιζε για όλα.
-Στην περίοδο της Κατοχής στην Ελεύθερη Ελλάδα. Στις Κορυσχάδες αναγραφόταν: ''Όλες οι εξουσίες πηγάζουν από τον λαό και ασκούνται από τον λαό''.
-Στην περίοδο 1987-1999 στο Βελβεντό Κοζάνης, στ'Απεράθου της Νάξου, ΣΤΗΝ κΎΘΝΟ, στη Λούτσα της Εύβοιας.
Από τότε, επίσης, ως σήμερα πρωτοπόροι και πρωτομάχοι αγωνιστές προσέφερας την ίδια τους τη ζωή στον αγώνα ώστε ο Δήμος να ανάσσει και όχι μόνο ένα πρόσωπο (μοναρχία), ΕΊΤΕ ΛΊΓΟΙ (ολιγαρχία) για να υπάρξει πραγματική δημοκρατίας, Από τότε ως σήμερα της έδωσαν πολλά ονόματα.
Την ονομάτισαν συμμετοχική δημοκρατία, λαοκρατία, άμεση δημοκρατία.
Το κριτήριο, όμως, είναι ένα και παραμένει αναλλοίωτο: Ποιος αποφασίζει:
Αν αποφασίζει ο λαός σε συνέλευση, σε αγορή και τις αποφάσεις εκτελεί το εκτελστικό όργανο (Δημοτικό ή Κοινοτικό, Επαρχιακό, Νομαρχιακό, Περιφερειακό, Υπουργικό Συμβούλιο), τότε είναι αληθινή δημοκρατία.
Συνεπώς όταν αποφασίζει ένας ή λίγοι για τον λαό δεν είναι δημοκρατία, είναι η μοναρχία ή ολιγαρχία.
Όταν, επίσης αποφασίζει ένας ή λίγοι για τον λαό, ακούγοντας τον λαό και αποδεχόμενοι έστω και μερικά από τα αιτήματα του, είναι κατ'επίφαση δημοκρατία.
Ας κρίνουν τώρα άπαντες με βάση τα παραπάνω η κυβέρνηση της Αριστεράς στον ένα χρόνο διακυβέρνησης ποια δημοκρατία εφάρμοσε κι αν είναι κυβέρνηση της Αριστεράς.
Για μένα ενήργησε κυριαρχημένη από την Άτη.
Ποια είναι η Άτη; Ούτε ο Δίας δεν μπορούσε να ξεφύγει από αυτήν.
*Πηγή: Εφημερίδα Αυγή της Κυριακής 31 Ιανουαρίου 2016
Τι περίμεναν να γίνει οι πολίτες, οι ίδιοι αριστεροί και τι έγινε;
H σύγκριση είναι αναγκαία και επιβάλλεται. Ας την επιχειρήσουμε επιλέγοντας τον τομέα της δημοκρατίας. Η επιλογή δεν είναι τυχαία, είναι σκόπιμη, διότι ο πρωθυπουργός, στην επετειακή ομιλία του στις 24 Ιανουαρίου 2016, ξεκίνησε αναφέροντας ότι ''φέραμε τη δημοκρατία στο προσκήνιο''και διότι εδώ, σ'αυτόν τον τόπο, η δημοκρατία γεννήθηκε ως λέξη, ως νόημα και ως πράξη.
- Στην προομηρική εποχή, κατ'αρχήν έχουμε το πρώτο δείγμα:
''Πρώτον με ήρξω του λόγου ψευδώς, ξένε, ζητών τύρρανονν ενθαδ'ου γαρ άρχεται ενός ανδρός, αλλ'ελευθέρα πόλις, Δήμος δ'ανάσσει διαδοχαίσιν εν μέρει ενιαυσίασιν, ουχί τω πλούτω διδούς το πλείστον, αλλά χω πένης έχων ίσον'' (Ευριπίδης, Θησεύς, 403)
Αυτό ήταν και το πρώτο μέρος της ομιλίας μου την ημέρα της καταληκτικής ενιαύσιας θητείας μου στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο.
-Στην Ομηρική εποχή, όπου υπάρχει η απόλυτη εξουσία της Λαϊκής Συνέλευσης, της Αγορής, την οποία μπορούσε να συγκαλέσει ο κάθε πολίτης. Στην Ιθάκη, όταν ο Τηλέμαχος έμαθε ότι γύρισε στην Πύλο ο Νέστωρ, με τους κήρυκες συγκάλεσε Αγορήν, για να ζητήσει να του διαθέσει πλοιάριο για να μεταβεί στην Πύλο, να μάθει για τον πατέρα. Όταν την επομένη συγκλήθηκε η Αγορή, ο γηραιότερος των Ιθακησίων, παίρνει τον λόγο και ρωτά:
''Τις ώδ'ήγειρε;'' (Ομήρου Οδύσσεια Β28).
-Στην κλασική εποχή. Σ'όλες τις πολιτείες της Ελλάδας η δημοκρατία κυριαρχούσε σε τέτοιο βαθμό, ώστε κατά τον Σόλωνα, ο πολίτης ο οποίος δεν συμμετέχει στα της πόλεως, θεωρείται άπολις και πρέπει να εξορίζεται. Κατά τον Θουκυδίδη, επίσης, όποιος δεν συμμετέχει στα κοινά είναι αχρείος (άχρηστος) (Θουκυδίδης, Ξυγγραφή 46-48).
-Στους ελληνιστικούς χρόνους διασώζονται οι ''λαϊκές Συνελεύσεις''ακόμα και στον στρατό. Αναφέρεται ότι ο Μέγας Αλέξανδρος προέβαινε σε συνελεύσεις του στρατού.
-Στη Βυζαντινή εποχή διατηρήθηκε σ'ελάχιστα μέρη.
- Στη Βενετοκρατία και την Τουρκοκρατία, άνθισε κυριολεκτικά η δημοκρατία στις ελληνικές κοινότητες που δεν ήταν δυνατόν να φτάσει το χέρι των κατακτητών. Διασώζονται τα αρχεία της Κοινότητας Άνω Σύρας ( ΑΚΑΣ) όπου άπας ο λαός συνερχόνταν σε συνελεύσεις και αποφάσιζε για όλα.
-Στην περίοδο της Κατοχής στην Ελεύθερη Ελλάδα. Στις Κορυσχάδες αναγραφόταν: ''Όλες οι εξουσίες πηγάζουν από τον λαό και ασκούνται από τον λαό''.
-Στην περίοδο 1987-1999 στο Βελβεντό Κοζάνης, στ'Απεράθου της Νάξου, ΣΤΗΝ κΎΘΝΟ, στη Λούτσα της Εύβοιας.
Από τότε, επίσης, ως σήμερα πρωτοπόροι και πρωτομάχοι αγωνιστές προσέφερας την ίδια τους τη ζωή στον αγώνα ώστε ο Δήμος να ανάσσει και όχι μόνο ένα πρόσωπο (μοναρχία), ΕΊΤΕ ΛΊΓΟΙ (ολιγαρχία) για να υπάρξει πραγματική δημοκρατίας, Από τότε ως σήμερα της έδωσαν πολλά ονόματα.
Την ονομάτισαν συμμετοχική δημοκρατία, λαοκρατία, άμεση δημοκρατία.
Το κριτήριο, όμως, είναι ένα και παραμένει αναλλοίωτο: Ποιος αποφασίζει:
Αν αποφασίζει ο λαός σε συνέλευση, σε αγορή και τις αποφάσεις εκτελεί το εκτελστικό όργανο (Δημοτικό ή Κοινοτικό, Επαρχιακό, Νομαρχιακό, Περιφερειακό, Υπουργικό Συμβούλιο), τότε είναι αληθινή δημοκρατία.
Συνεπώς όταν αποφασίζει ένας ή λίγοι για τον λαό δεν είναι δημοκρατία, είναι η μοναρχία ή ολιγαρχία.
Όταν, επίσης αποφασίζει ένας ή λίγοι για τον λαό, ακούγοντας τον λαό και αποδεχόμενοι έστω και μερικά από τα αιτήματα του, είναι κατ'επίφαση δημοκρατία.
Ας κρίνουν τώρα άπαντες με βάση τα παραπάνω η κυβέρνηση της Αριστεράς στον ένα χρόνο διακυβέρνησης ποια δημοκρατία εφάρμοσε κι αν είναι κυβέρνηση της Αριστεράς.
Για μένα ενήργησε κυριαρχημένη από την Άτη.
Ποια είναι η Άτη; Ούτε ο Δίας δεν μπορούσε να ξεφύγει από αυτήν.
*Πηγή: Εφημερίδα Αυγή της Κυριακής 31 Ιανουαρίου 2016