Του ΠΕΤΡΟΥ ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ
Τα ημερολόγια έγραφαν 15 Μαρτίου του 1968 όταν η εφημερίδα Le Monde κυκλοφορούσε με πρωτοσέλιδο, κύριο άρθρο που θα έμενε στην Ιστορία. Ο τίτλος του ήταν “Η Γαλλία πλήττει” (La France s' ennuie). Ο λόγος που το εν λόγω άρθρο κέρδισε ανεξίτηλη, διαχρονική φήμη είναι, βέβαια, προφανής: Δύο μήνες αργότερα, η “πλήττουσα” Γαλλία φλεγόταν
από το μεγαλύτερο κύμα απεργιών, εργατικών και φοιτητικών καταλήψεων, μέσα σε έναν ανεμοστρόβιλο επαναστατικών αναζητήσεων, που διαμόρφωσαν μια ολόκληρη γενιά- τον θρυλικό Μάη του '68.
Η πλήξη, η πολιτική απογήτευση και η κοινωνική νηνεμία φαίνονταν να κυριαρχούν, καιρό τώρα, στην καθημαγμένη Ελλάδα των μνημονίων, στην ευρύτερη μεσογειακή περιφέρεια της Ευρώπης και στην ίδια τη Γαλλία, η οποία είχε μείνει έξω από το τελευταίο κύμα του λαϊκού ριζοσπαστισμού, τη διετία 2011-2012, που γέννησε το ρεύμα των Αγανακτισμένων και του Occupy Wall Street, στις δύο πλευρές του Ατλαντικού. Όχι πια. Από τη νύχτα της 31ης Μαρτίου, το καινούργιο, υπό διαμόρφωση κίνημα Nuit Debout (Ολονυκτία) αναστατώνει τη δεύτερη ισχυρότερη χώρα της ευρωζώνης. Χιλιάδες πολίτες, στην πλειονότητά τους νέοι, γεμίζουν κάθε βράδυ την κεντρική Πλατεία της Δημοκρατίας, στο Παρίσι και διαδηλώνουν εναντίον του νεοφιλελευθερισμού, της κυβέρνησης, της αστυνομοκρτίας και των τραπεζιτών σε ατμόσφαιρα αντικαπιταλιστικού καρναβαλιού.
Ρόλο πυροκροτητή έπαιξε το διαβόητο “νομοσχέδιο Ελ Κομρί” (από το όνομα της υπουργού Εργασίας) για την απορρύθμιση των εργασιακών σχέσεων. Καθώς το κύμα των απεργιών και των συνηθισμένων διαδηλώσεων των γραφειοκρατικοποιημένων συνδικαλιστικών και φοιτητικών ενώσεων είχε αρχίσει να αγγίζει τα όριά του, ριζοσπάστες ακτιβιστές πήραν, μέσω Διαδικτύου, την πρωτοβουλία να καλέσουν τους διαδηλωτές της 31ης Μαρτίου να καταλάβουν την Πλατεία της Δημοκρατίας και να μείνουν εκεί όλο το βράδυ. Στις “Γενικές Συνελεύσεις” που ακολούθησαν, οι συγκεντρωμένοι πολίτες, παίρνοντας θάρρος από τη μαζικότητα και το δυναμισμό της κινητοποίησης, αποφάσισαν να της δώσουν διάρκεια, φέρνοντας με καθυστέρηση στη γαλλική πρωτεύουσα έναν “αέρα” Αγανακτισμένων, Ταξίμ και Ταχρίρ.
Η κυβέρνηση Σαρκοζί- Βαλς προσπάθησε να εκτονώσει το νεαρό κίνημα με σημαντικές υποχωρήσεις στο επίμαχο νομοσχέδιο και να διώξει από τις πλατείες τα πιο αμφιταλαντευόμενα, μετριοπαθή στοιχεία προκαλώντας βίαιες συγκρούσεις των γαλλικών ΜΑΤ με τους αναπόφευκτους “μπάχαλους”. Όλα δείχνουν ότι αποτυγχάνει οικτρά. Το κίνημα όχι μόνο δεν υποχώρησε, αλλά επεκτάθηκε σε 60 πόλεις- όχι μόνο σε παραδοσιακά προπύργια του εργατικού κινήματος, όπως η Λυών, αλλά και σε εύπορες, συντηρητικές πόλεις όπως η Νίκαια- και σε ορισμένα σημαντικά, εργατικά προάστια όπως το Σεν Ντενί, στο Παρίσι. Παράλληλα με τη γεωγραφική επέκταση, εξελίσσεται η πολιτική ριζοσπαστικοποίηση των πλατειών. Πολιτικοί της ριζοσπαστικής Αριστεράς, όπως ο Ζαν- Λικ Μελανσόν, ηγέτης του Αριστερού Κόμματος (αγωνιστές του οποίου βρέθηκαν από την πρώτη στιγμή στην Πλατεία της Δημοκρατίας) είναι ευπρόσδεκτοι, ενώ αντιδραστικοί διανοούμενοι, όπως ο “νέος φιλόσοφος” Αλέν Φινκελκρότ, γιουχάρονται και εκδιώκονται κακήν- κακώς. Στο βήμα του “ανοιχτού πανεπιστήμιου” της πλατείας πρωταγωνιστούν ριζοσπάστες διανοούμενοι και ακτιβιστές, με καθαρή αντι- ευρώ στόχευση, όπως ο οικονομολόγος Φεντερίκ Λορντόν και ο δημοσιογράφος Φρανσουά Ρουφέν (ένα πρόσφατο ντοκιμαντέρ του οποίου έπαιξε σημαντικό ρόλο στην αφύπνιση συνειδήσεων).
Πρόσφατα, η παρισινή “Ολονυκτία” αποφάσισε να επιχειρήσει ένα μεγάλο άλμα προς τα εμπρός: να καλέσει σε καταλήψεις των κεντρικών πλατειών σε όλο τον κόσμο, στις 15 Μαίου, με logo τοGlobal Debout (Παγκόσμια Ολονυκτία). Η επιλογή της ημερομηνίας έγινε έτσι ώστε να συμπέσει με την πέμπτη επέτειο από την έκρηξη του κινήματος των Αγανακτισμένων στην Puerta del Sol της Μαδρίτης. Ήδη, το ισπανικό κόμμα Podemos, σε μεγάλο βαθμό γέννημα αυτού του κινήματος και άλλες ριζοσπαστικές, κοινωνικές και πολιτικές οργανώσεις σε διάφορες χώρες της Ευρώπης ανταποκρίνονται στο κάλεσμα των Παριζιάνων και καλούν με τη σειρά τους τους εργαζόμενους και τους νέους των χωρών τους να τους μιμηθούν. Δεν έχουμε καμία αμφιβολία ότι αυτό θα συμβεί σύντομα και στην Ελλάδα, τη χώρα που χρειάζεται όσο καμία άλλη την αναζωογονητική πνοή των πλατειών και των δρόμων τούτη την κρίσιμη στιγμή, όπου κυβέρνηση και τρόικα ετοιμάζονται να επιβάλουν μέτρα κοινωνικής εξόντωσης και εθνικής ταπείνωσης τεράστιας σημασίας.
Το κείμενο της διακήρυξης του Global Debout έχει ως εξής:
“ΛΑΟΙ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ, ΛΑΟΙ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ”
Στις 15 Μαίου του 2011, ύστερα από μία ακόμη κινητοποίηση εναντίον των πολιτικών, των τραπεζιτών και των δραστικών μέτρων λιτότητας εξ αιτίας των οποίων υπέφερε η Ισπανία, μια μικρή ομάδα ανθρώπων αποφάσισε και δεν αρκούσε μία μόνο διαδήλωση, δεν γύρισε στα σπίτια της και συνέχισε το διάλογο στην πλατεία της Puerta del Sol. Ο λόγος ήταν σαφής και απλός, η δημοκρατία είχε πέσει στα χέρια των τραπεζιτών και οι πολιτικοί ήταν διεφθαρμένοι. Δεν μας αντιπροσώπευαν πια. Ήταν καιρός να πάρει στα χέρια του ο λαός την εξουσία για να δώσει νόημα στη λέξη δημοκρατία.
Παρά τη βίαιη καταστολή των αστυνομικών δυνάμεων και τη σιωπή των μέσων μαζικής ενημέρωσης, αυτός ο άνεμος ελπίδας διαδόθηκε μέσα σε λίγες εβδομάδες σε όλη την Ευρώπη. Από τη Μαδρίτη μέχρι την Αθήνα και την Τουρκία, ύστερα από τη Νέα Υόρκη στη Βραζιλία και το Μεξικό, τελικά μέχρι το Χονγκ Κονγκ, οι πλατείες καταλαμβάνονταν από κατασκηνώσεις ανθρώπων που ονειρεύονταν και ήλπιζαν να χτίσουν μια νέα μορφή δημοκρατίας, άμεση και συμμετοχική. Ακολουθώντας το μοντέλο της Αραβικής Άνοιξης, οι “από κάτω” άρχισαν να οργανώνονται σε λαϊκές συνελεύσεις, για να πυροδοτήσουν ένα διεθνές κίνημα όλης της ανθρωπότητας, οριζόντιο και κομματικά ακηδεμόνευτο.Στις 15 Οκτωβρίου 2011, ύστερα από έκκληση του Occupy Wall Street, η κραυγή για πραγματική δημοκρατία αντήχησε σε περισσότερες από 1.000 πόλεις.
Πέντε χρόνια μετά, το κίνημα των πλατειών αναγεννάται από τις στάχτες του στη Γαλλία με το#NuitDebout. Από την 31η Μαρτίου, οι Γάλλοι καταλαμβάνουν την Πλατεία της Δημοκρατίας για να ακούσουν την ίδια τη φωνή τους.
Η πάλη μας ξεπερνά την υπόθεση της μεταρρύθμισης στο εργασιακό. Είναι ολόκληρο το σύστημα που θέλουμε να επανεξετάσουμε και να αναδημιουργήσουμε, με ριζοσπαστικό τρόπο.
Το #NuitDebout σηματοδοτεί μια νέα ώθηση στη διεθνή πάλη εναντίον των δικτατορίας του χρηματιστικού κεφαλαίου, την εκμετάλλευση των ανθρώπων και την καταστροφή του περιβάλλοντος.
Αυτή η πάλη δεν διεξάγεται μόνο στην Ευρώπη, τον Καναδά και τις ΗΠΑ, αλλά σε όλο τον κόσμο, όπου απλοί άνθρωποι σαν κι εμάς συναντούν την ελπίδα. Γιαυτό πραγματοποιήθηκε απόψε αυτή η συνέλευση, η οποία καλεί στη διοργάνωση πολλών #NuitDebut, για τη διεκδίκηση ενός μέλλοντος αξιοπρέπειας για όλο τον κόσμο.
Γιαυτό απόψε, η λαϊκή συνέλευση που πραγματοποιήθηκε στην Πλατεία της Δημοκρατίας, στο Παρίσι, απευθύνει έκκληση σε όλους τους λαούς της Ευρώπης και του κόσμου να καταλάβουν δημόσιους χώρους και να οργανώσουν τις επόμενες εβδομάδες μια νέα χιονοστιβάδα αγώνων για τη δημοκρατία.
Η 15η Μαίου 2016 πρέπει να σημαδέψει την ανάδυση μιας παγκόσμιας συνείδησης.
Είμαστε το 99%, κι όλοι μαζί, μπορούμε να αλλάξουμε τον κόσμο”!
ΔΗΛΩΣΗ ΤΗΣ ΣΥΝΤΑΞΗΣ ΤΗΣ Iskra
15 ΜΑΪΟΥ ΜΕΡΑ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑΣ ΚΙΝΗΤΟΠΟΙΗΣΗΣ: ΟΛΟΙ/ΕΣ, ΠΡΩΤΑ ΑΠ'ΟΛΑ ΝΕΟΙ/ΕΣ, ΣΤΙΣ ΠΛΑΤΕΙΕΣ, ΣΕ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ ΔΗΜΟΣΙΩΝ ΧΩΡΩΝ ΚΑΙ #NuitDebut ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΑ ΜΝΗΜΟΝΙΑΚΑ ΜΕΤΡΑ ΚΑΙ ΤΑ ΜΝΗΜΟΝΙΑ, ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗ ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΧΡΗΜΑΤΙΣΤΙΚΟΥ ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ
Η σύνταξη της Iskra, στο πλαίσιο της ανάπτυξης τις επόμενες μέρες μεγάλων ενωτικών εργατικών λαϊκών αγώνων ενάντια στο νομ/διο ταφόπλακα, που περιλαμβάνει το δίδυμο αντιασφαλιστικό καιφορολογικό έκτρωμα και ανταποκρινόμενη στο κάλεσμα του Global Debout για να γίνει η 15η Μαΐουμέρα παγκόσμιας κινητοποίησης ενάντια στη δικτατορία του χρηματιστικού κεφαλαίου και των αντεργατικών συνεπειών της, καλεί με τη σειρά της όλους και όλες, πρώτα απ'όλα οι νέοι και οι νέες να γεμίσουν στις 15 του Μάη τις πλατείες, να καταλάβουν μαζικά δημόσιους χώρους, να πλημμυρήσουν τους δρόμους και να προβούν σε ολονυκτίες διεκδικώντας αγωνιστικά να αποσυρθούν τα μνημονιακά μέτρα, να καταργηθούν τα μνημόνια, να φύγει η μνημονιακή κυβέρνηση, να συντριβούν οι μνημονιακές δυνάμεις και να ανοίξει για τη χώρα, με το λαό στο προσκήνιο, ένας νέος δημοκρατικός δρόμος, χωρίς μνημόνια και λιτότητα, ενάντια στη δικτατορία του χρηματιστικού κεφαλαίου.