Για άλλη μια φορά το ΚΚΕ σε ρόλο Πόντιου Πιλάτου και στρίβειν δια του αριστερισμού και της προσμονής της σοσιαλιστικής επανάστασης στο αόριστο μέλλον.
Αυτή η στάση στο ζήτημα του Brexit μόνο κεραυνός εν αιθρία δεν είναι.Μπορούμε να θυμηθούμε παρόμοιες περιπτώσεις στο παρελθόν όπου το... ΚΚΕ πήρε ανάλογες θέσεις. Όπως ότι είναι ''ενάντια στο να φύγει η Ελλάδα από το ευρώ (2) αυτή τη στιγμή και να επιστρέψει σε εθνικό νόμισμα''.
Παλιότερα στο ίδιο μήκος κύματος η Παπαρήγα δήλωνε ''η λύση έξω από το ευρώ στις παρούσες συνθήκες είναι καταστροφική'' (3).
Να αναφέρουμε ότι μεταξύ αυτών των δύο δηλώσεων μεσολαβούν τέσσερα χρόνια, άρα επειδή οι δύο ηγέτες του ΚΚΕ μιλούν για συγκεκριμένη στιγμή και παρούσες συνθήκες μάλλον αυτές διαρκούν πολύ, σχεδόν μόνιμα.
Το αποκορύφωμα αυτής λογικής ήταν η στάση του ΚΚΕ στο δικό μας δημοψήφισμα όπου πρότεινε ουσιαστικά το άκυρο ζητώντας από το λαό να ρίξει στην κάλπη ''Όχι στην πρόταση ΕΕ - ΔΝΤ - ΕΚΤ - Όχι στην πρόταση της ελληνικής κυβέρνησης. Ναι στην αποδέσμευση από την ΕΕ με το λαό στην εξουσία (4).''
Αυτές οι απόψεις αντανακλούν πλήρως την αριστερίστικη και χρεοκοπημένη γραμμή του ΚΚΕ. Ουδετερότητα σε όλα τα σημαντικά ζητήματα που θέτει επιτακτικά η πραγματικότητα με άλλοθι την επανάσταση.
Το ζήτημα του Brexit δεν είναι κάτι για το οποίο μπορούμε ''να νίπτουμε τας χείρας μας''. Πρώτη φορά τίθεται πραγματικά η πιθανότητα εξόδου μιάς χώρας από την ΕΕ. Μέχρι σήμερα η ΕΕ μόνο μεγάλωνε και εξαπλωνόταν τώρα το πουλόβερ της ΕΕ μπορεί να αρχίσει να ξηλώνεται. Θα σπάσει το ταμπού ότι εφόσον ενταχτείς είναι αδύνατο να αποχωρήσεις.
Σαφώς και η θέση της Μ. Βρετανίας και η σχέση της με την ΕΕ δεν είναι ίδια με την Ελλάδα. Η Μ. Βρετανία ούτε το ίδιο δεμένη είναι ούτε το ίδιο εξαρτημένη. Επίσης είναι αληθινός ο ισχυρισμός του Κουτσούμπα ότι υπάρχει ένα κομμάτι της αστικής τάξης της Μ. Βρετανίας που είναι θετικό απέναντι στο Brexit, όμως το μεγαλύτερο είναι εντελώς εχθρικό απέναντι στην έξοδο και αυτό φαίνεται από τις τοποθετήσεις όλων των αστικών κομμάτων και των μεγάλων συγκροτημάτων του τύπου.
Το ΚΚΕ προσπαθεί και εδώ με την ταχυδακτυλουργία των ενδοαστικών διενέξεων(στα διεθνή έχουμε τις ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις όπως στην περίπτωση της Ουκρανίας) να αποφύγει να πάρει θέση και να δώσει τη μάχη.
Δεν έχει καμιά λογική και ιστορικό προηγούμενο στο εργατικό κίνημα ότι επειδή ένα κομμάτι της αστικής τάξης ξεκάθαρα μειοψηφικό δεν βλέπει αρνητικά ένα ενδεχόμενο σε ένα κρίσιμο ζήτημα εμείς να το αντιμετωπίζουμε με ουδετερότητα.
Κομμάτια της αστικής τάξης διάφορων χωρών κατά περιόδους δεν αντιμετώπιζαν αρνητικά την αντικατάσταση δικτατοριών από αστικές δημοκρατίες ή την αποτίναξη του αποικιοκρτατικού ζυγού ή τον αγώνα ενάντια στην ξένη καταπίεση και κατοχή.
Κανένας συνεπής επαναστάτης δεν κράτησε ουδέτερη στάση σε τέτοια σημαντικά ζητήματα όπως είναι σήμερα και το ζήτημα της εξόδου από την ΕΕ. Μια τέτοια στάση αποτελούσε και αποτελεί αριστερισμό και μάλιστα ακραίο.
Τα κυριότερα κριτήρια για μας είναι πρώτον τι ευνοεί την ανάπτυξη του κινήματος και δεύτερον μέσα σε ποιές συνθήκες αυτό μπορεί να παλέψει από καλύτερες θέσεις και σε πιο ευνοϊκές συνθήκες. Είναι προφανές ότι η συμμετοχή στην καμπάνια υπέρ του Brexit αλλά και μια πιθανή έξοδος της Μ. Βρετανίας από την ΕΕ θα βοηθήσει και στα δυο.
Όσον αφορά τη συμμετοχή στην καμπάνια υπέρ του Brexit είναι μια χρυσή ευκαιρία για τη δημιουργία πλατιών μαζικών ενιαιομετωπικών οργανώσεων. Χιλιάδες επιτροπές αγώνα θα μπορούσαν να έχουν δημιουργηθεί είτε σε τοπικό επίπεδο είτε σε χώρους δουλειάς. Τέτοιες μαζικές καταστάσεις αποτελούν ιδανικό πεδίο δράσης για κάθε κομμουνιστή που βέβαια θέλει να δώσει τη μάχη και όχι να μείνει ουδέτερος.
Φυσικά ο στόχος δεν είναι αυτές οι οργανώσεις που μπορούν να δημιουργηθούν να μείνουν προσκολλημένες μόνο στο Brexit αλλά με την δράση των πρωτοπόρων δυνάμεων να ριζοσπαστικοποιηθούν περαιτέρω. Αυτά είναι αλφαβητικά ζητήματα λυμένα θεωρητικά εδώ και δεκαετίες για το εργατικό κίνημα.
Εμείς δεν υποστηρίζουμε ότι αν επικρατήσει στο δημοψήφισμα το όχι στην ΕΕ (το πιθανότερο), οι εργαζόμενοι στη Βρετανία θα φάνε με χρυσά κουτάλια ή το αυτό από μόνο του αρκεί, επουδενί δεν ισχυριζόμαστε κάτι τέτοιο. Όμως αυτό που αποτελεί αδιαμφισβήτητη πραγματικότητα είναι ότι το πλαίσιο πάλης για την εργατική τάξη μιας χώρας είναι πολύ ευνοϊκότερο όταν αυτή η χώρα βρίσκεται εκτός ΕΕ από ότι εντός.
Ένα πολύ χαρακτηριστικό και πρόσφατο παράδειγμα που μάλιστα και το ΚΚΕ ανέδειξε(5) είναι η υπόθεση με την εισήγηση του γενικού εισαγγελέα του δικαστηρίου της ΕΕ(ΔΕΕ) που προτείνει να γίνει δεκτή η προσφυγή, με την οποία ο όμιλος τσιμεντοβιομηχανίας ''LAFARGE -ΑΓΕΤ''ζητούσε να κριθεί άκυρη η διοικητική απόφαση του τότε υπουργού Εργασίας να μην εγκρίνει τις ομαδικές απολύσεις στο εργοστάσιο των ''Τσιμέντων Χαλκίδας''.
Υπενθυμίζεται ότι η πολυεθνική ανακοίνωσε αιφνιδιαστικά στις 26/03/13 ότι κλείνει τα ''Τσιμέντα Χαλκίδας''και προσπάθησε να απαλλαγεί μια και έξω από τους 229 εργαζόμενους, καταθέτοντας αίτηση στο Ανώτατο Συμβούλιο Εργασίας για ομαδικές απολύσεις.
Παρά το γεγονός ότι η εταιρεία έκανε τις απολύσεις, εντούτοις προσέφυγε στο Συμβούλιο της Επικρατείας και άσκησε αίτηση ακύρωσης της απόφασης του υπουργού Εργασίας, επικαλούμενη ότι οι διατάξεις του ελληνικού νόμου για τις ομαδικές απολύσεις παραβιάζουν την κοινοτική νομοθεσία.
Την ίδια ώρα, 118 πρώην εργαζόμενοι στα ''Τσιμέντα Χαλκίδας'', που είχαν προσφύγει στα δικαστήρια, δικαιώθηκαν το Γενάρη του 2015 από το Πρωτοδικείο Χαλκίδας, που έκρινε άκυρες τις απολύσεις, με το σκεπτικό ότι δεν τηρήθηκαν από την εργοδοσία οι διαδικασίες που προβλέπει ο νόμος.
Η προσφυγή της πολυεθνικής κατά της απορριπτικής απόφασης του ΑΣΕ συζητήθηκε στο Δ'τμήμα του Συμβουλίου της Επικρατείας, το οποίο με τη σειρά του απέστειλε προδικαστικά ερωτήματα στο δικαστήριο της ΕΕ.
Συγκεκριμένα, το ΣτΕ έθεσε ερωτήματα ως προς την ''συμβατότητα του ελληνικού νόμου περί ομαδικών απολύσεων με την αντίστοιχη νομοθεσία της ΕΕ''και κυρίως με τη Συνθήκη για την λειτουργία της ΕΕ ''που κατοχυρώνει τις θεμελειώδεις και απαραβίαστες ελευθερίες της ΕΕ'', δηλαδή την απεριόριστη ελευθερία εγκατάστασης και κυκλοφορίας του κεφαλαίου στην ΕΕ.
Η υπόθεση εκδικάστηκε στις 25/04/16 και ο γενικός εισαγγελέας αποφάνθηκε ότι η εμπλοκή του υπουργού Εργασίας στη διαδικασία έγκρισης των ομαδικών απολύσεων αντιβαίνει στην κοινοτική νομοθεσία.
Βλέπουμε εδώ πως τα θεσμικά όργανα της ΕΕ παρεμβαίνουν υπέρ του κεφαλαίου όταν αυτό βρίσκει το παραμικρό εμπόδιο στην εθνική νομοθεσία και τους αγώνες των εργαζομένων σε εθνικό επίπεδο. Πάντα οι κοινοτική νομοθεσία αποτελεί τον οδηγό για αντιδραστικές αλλαγές στις εργασιακές σχέσεις και όχι μόνο.
Δεν έχουμε καμιά πρόθεση να βγάλουμε λάδι την ντόπια πολιτική και δικαστική εξουσία όμως όταν αυτή στριμώχνεται από τους αγώνες και την πίεση των εργαζομένων και αναγκάζεται να υποχωρήσει έστω και λίγο έρχεται η ΕΕ εκ των άνω να ''βάλει τα πράγματα σε τάξη''
Η μεγάλη διαφορά είναι ότι η εθνική πολιτική και δικαστική εξουσία μπορεί να πιεστεί και να έρθει σε δύσκολη θέση από τις κινητοποιήσεις ενώ τα υπερεθνικά όργανα και η εξουσία της ΕΕ είναι σχεδόν απρόσιτα σε αυτές. Οι εργαζόμενοι πρέπει να φτάσουν στις Βρυξέλλες για να διαμαρτυρηθούν. Τέτοιες επεμβάσεις της ΕΕ εμφανίζονται ως απομηχανής θεός και η απάντηση των ντόπιων απολογητών της είναι ''μα τι θέλετε να φύγουμε από την Ευρώπη''.
Πρέπει να σηκώσουμε το γάντι απέναντι σε αυτή την πρόκληση και να δώσουμε τη μάχη και όχι να κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας με υπερεπαναστατικά άλλοθι του τύπου και έξω από την ΕΕ πάλι καπιταλισμό θα έχουμε.
Σημειώσεις:
1). https://www.youtube.com/watch?v=2iF8VSy4k3E
2). http://news.in.gr/greece/article/?aid=1500015008
3). http://www.tovima.gr/politics/article/?aid=403803
4). http://www.rizospastis.gr/story.do?id=8511512
5). http://www.902.gr/eidisi/ergatiki-taxi/99598/eisigisi-vomva-me-tin-opoia-anoigei-o-dromos-gia-tin-pliri-apeleytherosi