Το φλέγον ζήτημα των μη βιώσιμων επιπέδων δημοσίου χρέους στην Ευρωπαϊκή Ένωση φέρνουν στο προσκήνιο 10 ευρωβουλευτές, από 5 διάφορες πολιτικές ομάδες, μέσω της κοινοβουλευτικής διαδικασίας της Γραπτής Δήλωσης.
Πιο συγκεκριμένα οι ευρωβουλευτές Νίκος Χουντής από τη Λαϊκή Ενότητα (GUE/NGL) και οι <Depute>Miguel Viegas (GUE/NGL, Πορτογαλία), João Ferreira (GUE/NGL, Πορτογαλία), Fabio De Masi (GUE/NGL, Γερμανία), Paloma López Bermejo (GUE/NGL, Ισπανία), Isabelle Thomas (S&D, Γαλλία), Ernest Maragall (Verts/ALE, Ισπανία), Tiziana Beghin (EFDD, Ιταλία), Marco Zanni (EFDD, Ιταλία), Νότης Μαριάς (ECR, Ελλάδα), με τη Γραπτή Δήλωση (0043/2016) τονίζουν ότι «Το επίπεδο δημοσίου χρέους και εξυπηρέτησης του χρέους ορισμένων κρατών μελών είναι αδιαμφισβήτητα μη βιώσιμο και παρεμποδίζει σοβαρά τις επενδύσεις, την ανάπτυξη και την ικανότητα του κράτους να χρηματοδοτεί καταλλήλως τις κοινωνικές του λειτουργίες όπως είναι η υγεία, η εκπαίδευση και η κοινωνική ασφάλιση» και ζητούν από «Τα θεσμικά όργανα της ΕΕ να δρομολογήσουν και να στηρίξουν διαδικασία επαναδιαπραγμάτευσης του δημοσίου χρέους στις πλέον χρεωμένες χώρες προκειμένου να μειωθούν σημαντικά το ύψος του χρέους και οι ετήσιες επιβαρύνσεις και να περιοριστούν σε βιώσιμα επίπεδα, γεγονός που θα καταστήσει την εξυπηρέτηση του χρέους συμβατή με την οικονομική και κοινωνική ανάπτυξη».
Σύμφωνα με τον Κανονισμό του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, εφόσον η πλειοψηφία των ευρωβουλευτών συνυπογράψουν μια Γραπτή Δήλωση, τότε διαβιβάζεται στους αποδέκτες της, που στη συγκεκριμένη περίπτωση είναι η Κομισιόν και το Συμβούλιο της ΕΕ.
Ακολουθεί η Γραπτή Δήλωση:
<TitreType>ΓΡΑΠΤΗ ΔΗΛΩΣΗ</TitreType>
<TitreRecueil>σύμφωνα με το άρθρο 136 του Κανονισμού</TitreRecueil>
<Titre>σχετικά με την επαναδιαπραγμάτευση του χρέους</Titre>
<Depute>Miguel Viegas (GUE/NGL), João Ferreira (GUE/NGL), Fabio De Masi (GUE/NGL), Paloma López Bermejo (GUE/NGL), Νικόλαος Χουντής (GUE/NGL), Isabelle Thomas (S&D), Ernest Maragall (Verts/ALE), Tiziana Beghin (EFDD), Marco Zanni (EFDD), Νότης Μαριάς (ECR)</Depute>
Λήξη προθεσμίας: <DateForclusion>{27/07/2016}27.7.2016</DateForclusion>
0043/2016
Γραπτή δήλωση, σύμφωνα με το άρθρο 136 του Κανονισμού του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου σχετικά με την επαναδιαπραγμάτευση του χρέους[1]
1. Η απότομη αύξηση του δημοσίου χρέους σε πολλά κράτη μέλη δεν μπορεί να αποσυνδεθεί από:
(α) τις ασύμμετρες επιπτώσεις της διαδικασίας ολοκλήρωσης, στην οποία συμπεριλαμβάνονται η κοινή αγορά, οι κοινές πολιτικές και η Οικονομική και Νομισματική Ένωση·
(β) τις δημόσιες παρεμβάσεις για την επίλυση των προβλημάτων των τραπεζών μετά το ξέσπασμα της χρηματοπιστωτικής κρίσης από το 2007-2008 και έπειτα·
(γ) τις κερδοσκοπικές επιθέσεις γύρω από το δημόσιο χρέος και δη χωρών της περιφέρειας, στις αρχές του 2010·
2. Το επίπεδο δημοσίου χρέους και εξυπηρέτησης του χρέους ορισμένων κρατών μελών είναι αδιαμφισβήτητα μη βιώσιμο και παρεμποδίζει σοβαρά τις επενδύσεις, την ανάπτυξη και την ικανότητα του κράτους να χρηματοδοτεί καταλλήλως τις κοινωνικές του λειτουργίες όπως είναι η υγεία, η εκπαίδευση και η κοινωνική ασφάλιση.
3. Οι διατάξεις της Συνθήκης Δημοσιονομικής Σταθερότητας (οι οποίες επιβάλλουν σημαντικά και μόνιμα πρωτογενή πλεονάσματα) είναι μη ρεαλιστικές και καταστροφικές τόσο από οικονομική όσο και από κοινωνική άποψη· συνιστάται συνεπώς μετ’ επιτάσεως η διοργάνωση διακυβερνητικής διάσκεψης για να συζητηθεί η κατάργηση της Συνθήκης Δημοσιονομικής Σταθερότητας.
4. Τα θεσμικά όργανα της ΕΕ καλούνται να δρομολογήσουν και να στηρίξουν διαδικασία επαναδιαπραγμάτευσης του δημοσίου χρέους στις πλέον χρεωμένες χώρες προκειμένου να μειωθούν σημαντικά το ύψος του χρέους και οι ετήσιες επιβαρύνσεις και να περιοριστούν σε βιώσιμα επίπεδα, γεγονός που θα καταστήσει την εξυπηρέτηση του χρέους συμβατή με την οικονομική και κοινωνική ανάπτυξη.
5. Η παρούσα δήλωση διαβιβάζεται, με μνεία των ονομάτων των προσυπογραφόντων, στο Συμβούλιο και στην Επιτροπή.
[1]Σύμφωνα με το άρθρο 136 παράγραφοι 4 και 5 του Κανονισμού του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, όταν μια δήλωση προσυπογράφεται από την πλειοψηφία των μελών που απαρτίζουν το Κοινοβούλιο, καταχωρίζεται στα πρακτικά με τα ονόματα των προσυπογραφόντων και διαβιβάζεται στους αποδέκτες, χωρίς όμως να δεσμεύει το Κοινοβούλιο.